[/font][/size][/color]

* กาลเวลา หมุนเวียน แลเปลี่ยนผัน
ความสัมพันธ์ พวกเรา ครั้งเก่าก่อน
เมื่อถึงครา สายัณห์ ตะวันรอน
ร่ายอักษร หยอกเย้า วอนเว้ากัน

ในอุรา ตราตรึง คิดถึงอยู่
เคยเรียนรู้ กลอนกานท์ สมานฉันท์
บรรยากาศ วาดหวัง เมื่อครั้งนั้น
อยากย้อนวัน เวลา กลับมาเยือน....

สวัสดีครับป๋า ฮอท สบายดีนะครับ....

เมื่อชีวิตบั้นปลายไม้ใกล้ฝั่ง
ร่างผุพังสังขารผ่านทุกข์เข็ญ
อยู่ในโลกเงียบเหงาทุกเช้าเย็น
จึงได้เห็นอนิจจังอนัตตา

ไร้ตัวตนบนโลกที่โยกไหว
ไม่มีใครมองเห็นให้คุณค่า
บทชีวิตซ้ำซ้ำแบบธรรมดา
ว่างก็มาผ่อนคลายร่ายบทกลอน...

11/11
วัน ฅนพิการแห่งชาติ

@ ใคร ผู้พิการ คิดซึ้ง
.... พึงตรอง
ผอง ใฝ่กิเลสหมอง
.... แน่แท้
ปัญญาสติกลั่นกรอง
.... ปฏิบัติ
ดุจดั่งปราณแล้ ค้ำ
.... ชีพคง

@ จง พิการ สลัดพ้น
.... โดยธรรม
ใช้ชีพ เมตตา ยง
.... หยัดกล้า
ช่วยเหลือ รัก ธงนำ
.... เนื่องเด่น
ท้นทุกข์ ไป้ท้อ ท้า
.... บั่น"กู"

11.
มีเพียงการ์ตูนเรื่องนี้
ที่คอยให้ความหวัง
ว่าที่ทุกอย่างอาจจะดีขึ้นในสักวัน
12.
ความหวังที่ถูกหักหลัง
โดยไอ้นักเขียนการ์ตูน
คนนั้นนั่นเอง
13.
ด้วยเหตุผลนี้
ด้วยความสิ้นหวังนี้
ด้วยเหตุผล
มันต้องตาย
14.
5นัด.....6นัด
ปิดโม่
เอาปืนใส่ในเสื้อคลุม
15.
เดินออกไป
แสบตามาก
นานเท่าไรที่ไม่ได้ออกมาข้างนอก
16.
เดินไปสู่เป้าหมาย
ไร้ตัวชี้เป้า
แต่เขาก็รู้กันดีอยู่ว่าใคร

ฉันท์ ๔๐ อัษฎาดุริยางค์/อัษฎางค์ดุริยา
สัมผัสอักษร คำที่ ๒ กับ ๕

@ รักแท้ สิแน่ธรรม์
ห่างหัน ผยองหน
เมตตา มุตัด"ตน"
ชัดแจ้ง กระทำจริง
รักแท้ ประเจิดธรรม
โน้มนำ มิเฉยนิ่ง
ไป่โอบ กิเลสอิง
รับใช้ สิผองชน

ริเริ่ม : คมทวนคันธนู

@ ธรรมต้อง มุมุ่ง"ทำ"
ต้องนำ ลุล่วงไข
ปัญหา สิใส่ใจ
แก้ให้ ประเด็น"ตรง"
"ตัวตน" ผยองนั้น
ต้องมั่น ละลด"หลง"
ผองผู้ ระทมจง
"รับใช้" กระทำจริง