๏ เพราะว่าใจเจ็บช้ำถูกย่ำเหยียบ
เกินกว่าเปรียบใดเล่าให้เข้าถึง
ทุรนทุรายทรมาจึง
รำพึงรำพันกลั่นฤดี ๏
๏ เป็นถ้อยแจ้งแสดงออกความชอกช้ำ
ถูกกระทำทุกข์ท้นหม่นราศี
ระบายร่ำระบายรดบทกวี
ด้วยใจนี้ที่เจ็บเอาเหน็บคำ ๏
๏ ตัวอักษรกลอนกลั่นความรันทด
ทุกบาทบทจรดไปฤทัยหนำ
ให้มลายสลายไปคนใจดำ
ร้อยเรียงกานท์ระกำทั้งน้ำตา ๏
๏ จากหนึ่งบทสองบทพจนารถ
เริ่มมีจิตพิศวาสเสน่หา
ในร้อยกรองทำนองร่ายอักษรา
ติดฤดีปีกว่าจนวันนี้ ๏
~ธาตรีรติกานท์~
๐๙.๐๘.๒๕๕๔
เกินกว่าเปรียบใดเล่าให้เข้าถึง
ทุรนทุรายทรมาจึง
รำพึงรำพันกลั่นฤดี ๏
๏ เป็นถ้อยแจ้งแสดงออกความชอกช้ำ
ถูกกระทำทุกข์ท้นหม่นราศี
ระบายร่ำระบายรดบทกวี
ด้วยใจนี้ที่เจ็บเอาเหน็บคำ ๏
๏ ตัวอักษรกลอนกลั่นความรันทด
ทุกบาทบทจรดไปฤทัยหนำ
ให้มลายสลายไปคนใจดำ
ร้อยเรียงกานท์ระกำทั้งน้ำตา ๏
๏ จากหนึ่งบทสองบทพจนารถ
เริ่มมีจิตพิศวาสเสน่หา
ในร้อยกรองทำนองร่ายอักษรา
ติดฤดีปีกว่าจนวันนี้ ๏
~ธาตรีรติกานท์~
๐๙.๐๘.๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
