ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สายลมสีขาว]

ฉันเฝ้าถาม ตัวเอง อยู่เสมอ
ครั้งเห็นเธอ โปรยยิ้ม อิ่มไอฝัน
ฉันเฝ้าถาม ตัวเอง อยู่ทุกวัน
คำตอบนั้น คือไม่อยาก เห็นน้ำตา

ฉันกลัวใจ ให้รัก ทักคำหวาน
แทรกซึมสู่ ดวงมาน นานไขว่หา
แล้วสุดท้าย สองเรา ต้องจากลา
รู้ไหมว่า มันเจ็บปวด มากเท่าไร

ไม่ต้องการ เห็นหยาด น้ำตาหลั่ง
ออกพรูพรั่ง ครั้งจิต แสนอ่อนไหว
หาต้องการ เห็น"เรา" ต้องเสียใจ
ฉันจึงยอม มิรักใคร ทั้งใจจริง

จำตัดไฟ ต้นลม ให้ล้มพับ
ไม่ต้องซับ รับทุกข์ เข้าบุกสิง
แม้ทั้งใจ ไร้ซึ่ง ที่พักพิง
อยากน้อยขอ แอบอิง ใจตนเอง

[ไพร พนาวัลย์]

ถ้าจะปลูกต้นรักไว้สักต้น
ก็ต้องทนรดน้ำให้ฉ่ำชื่น
เอาใจใส่ดูแลแม้ค่ำคืน
คงสดชื่นเมื่องอกงามยามมองดู

จะออกดอกหรือไม่ใครบังคับ
เรายอมรับทั้งหมดไม่อดสู
เป็นหน้าที่ของต้นไม้ให้ชื่นชู
แต่เราสู้เอาใจใส่ไม่เว้นวัน

อันความรักอยากมีมาเคียงใกล้
เพื่อจะได้สดชื่นตื่นจากฝัน
แล้วจะต้องตัดไฟทำไมกัน
ความสุขสันต์รอคอยให้ชวนชิม

เราเกิดมาทุกคนมีจนยาก
ความลำบากคือกำไรให้ลองลิ้ม
ถ้าเกรงกลัวหรือจะได้รักไว้ชิม
รับรอยยิ้มพริ้มรอยรักปักทรวงใน

 

“ปรางค์   สามยอด”

[เพรางาย]

ถ้าจะปลูกต้นรักไว้สักต้น
ก็ต้องทนรดน้ำให้ฉ่ำชื่น
เอาใจใส่ดูแลแม้ค่ำคืน
คงสดชื่นเมื่องอกงามยามมองดู

จะออกดอกหรือไม่ใครบังคับ
เรายอมรับทั้งหมดไม่อดสู
เป็นหน้าที่ของต้นไม้ให้ชื่นชู
แต่เราสู้เอาใจใส่ไม่เว้นวัน

อันความรักอยากมีมาเคียงใกล้
เพื่อจะได้สดชื่นตื่นจากฝัน
แล้วจะต้องตัดไฟทำไมกัน
ความสุขสันต์รอคอยให้ชวนชิม

เราเกิดมาทุกคนมีจนยาก
ความลำบากคือกำไรให้ลองลิ้ม
ถ้าเกรงกลัวหรือจะได้รักไว้ชิม
รับรอยยิ้มพริ้มรอยรักปักทรวงใน

 

“ปรางค์   สามยอด”

ถ้ารักบานแย้มแกมม่วงร่วม
ทุกข์ท่วมถมทับเกินรับไหว
ขุดรากถอนโคนโยนทิ้งไป
ดีกว่ายิ้มได้ใจระทม

ไฟมีดีร้ายใครก็รู้
จู่จู่โถมใส่เกินใจข่ม
ไม่ยอมตัดไฟแต่ต้นลม
ปล่อยจมไฟต่อก็คงตาย