ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[>>ซาตาน..เดียวดาย<<]

ทุกครั้งที่หัวใจเต้น

ฉันได้ยินเสียงกระซิบซ่อนเร้นของความเหงา

เวลาก็ไม่เคยช่วยให้ความเจ็บปวดบรรเทา

ทุกครั้งที่นับดาว...

สิ่งที่มาพร้อมความเหงา ก็คือน้ำตา

[พิกุลแก้ว]

น้ำตา...ไหลหลั่งรดจนหดหู่
พร่างพรู...เพราะใจเก็บความเหน็บหนาว
เหม่อมอง...บนท้องฟ้านภาพราว
เห็นเพียงดาวดวงหนึ่งซึ่งอยู่ไกล

ไขว่คว้า...ด้วยแขนฉันมันไม่ถึง
เอื้อมดึง...รำพึงหวลชวนรำไห้
อุปสรรค...ขวากหนามลุกลามใจ
ฉันเหงา...ดาวรู้ไหมยามเหม่อมอง.

[..ทักษมน..]

น้ำตา...ไหลหลั่งรดจนหดหู่
พร่างพรู...เพราะใจเก็บความเหน็บหนาว
เหม่อมอง...บนท้องฟ้านภาพราว
เห็นเพียงดาวดวงหนึ่งซึ่งอยู่ไกล

ไขว่คว้า...ด้วยแขนฉันมันไม่ถึง
เอื้อมดึง...รำพึงหวลชวนรำไห้
อุปสรรค...ขวากหนามลุกลามใจ
ฉันเหงา...ดาวรู้ไหมยามเหม่อมอง. (พิกุลแก้ว)

ถามกับดาว เหงากับจันทร์..มันไม่ตอบ
ฉันอยากปลอบเพียงใกล้..ได้เป็นสอง
อาจไม่มี วลีใด...ใจกลั่นกรอง
ขอเพียงลอง..เป็นเพื่อน..เหงาเหมือนกัน.   

[วลีลักษณา]

น้ำตา...ไหลหลั่งรดจนหดหู่
พร่างพรู...เพราะใจเก็บความเหน็บหนาว
เหม่อมอง...บนท้องฟ้านภาพราว
เห็นเพียงดาวดวงหนึ่งซึ่งอยู่ไกล

ไขว่คว้า...ด้วยแขนฉันมันไม่ถึง
เอื้อมดึง...รำพึงหวลชวนรำไห้
อุปสรรค...ขวากหนามลุกลามใจ
ฉันเหงา...ดาวรู้ไหมยามเหม่อมอง. (พิกุลแก้ว)

ถามกับดาว เหงากับจันทร์..มันไม่ตอบ
ฉันอยากปลอบเพียงใกล้..ได้เป็นสอง
อาจไม่มี วลีใด...ใจกลั่นกรอง
ขอเพียงลอง..เป็นเพื่อน..เหงาเหมือนกัน (Taxamon).   

แม้โลกยังหมุนวนปนว้าวุ่น
ความอบอุ่นมีได้เพียงในฝัน
เพราะความจริงเงียบเหงาเผาทุกวัน
บางครั้งมันเย็นเยียบเกินเปรียบใด

[fangkhaw]

เป็นเพียงคนเดินดินธรรมดา
โฉมกายาไม่สง่าดังใครเขา
เขาจึงเมินหาใหม่ไม่สนเรา
เลยต้องเหงาอยู่กับเงาทุกคืนวัน

[พิมพิลาไลย]

ได้รู้ว่าคุณค่าแห่งความเหงา
จะหยิบเดือนคว้าดาวก็เศร้าหนอ
จะทดแทนสิ่งใดก็ไม่พอ
ใจมันท้อป้อแป้แย่จริงจริง

แม้น้ำตาไหลมาหาดีไม่
เพราะหัวใจความเหงามันเข้าสิง
เหมือนกับคนใกล้ตายไม่ไหวติง
มันถูกสิงด้วยเศร้าเราโซเซ

พิมพิลาไลย

[plyfha]

ความเหงา แอบเข้ามา อยู่ข้างข้าง
ความอ้างว้าง ก็มา ไม่หันเห
อย่าให้เศร้า เข้ามา พาโลเล
อยากให้เหงา นั่นเร่ เหห่างไป

มองตะวัน ที่ไกล้ ลับเหลี่ยมฟ้า
มองเวลา ใจรอน ตอนลมไหว
เรื่องความเหงา เข้ามา อยู่ข้างใจ
ทำอย่างไร ใจเหงา ที่เฝ้ารอ

[เด็กหัดกลอน]

เมื่อความเหงารุมเร้าจนเราหงอย
ความท้อถอยก่อเกิดกำเนิดก่อ
ความเดียวดายเข้าสุมรุมให้พอ
ความเศร้าจ่อถาโถมโหมตัวเรา

ไม่อยากเหงาเอาเท่าไรไปให้พ้น
ไม่อยากหม่นลนใจให้อับเฉา
ไม่อยากท้อทุกยามตามเป็นเงา
อยากให้เหงาลอยไปไกลไกลตัว