เห็น ร่างกายถ่ายถอนวอนรีบแก้
แก่ แล้วแย่แม่เอ๊ยไม่เคยฝัน
ตัว เคยเพรียวเรียวรูดสุดจำนรรจ์
ชั่ว ข้ามวันผันไปเป็นไขมัน
ช้า อยู่ใยให้อ้วนจวนเป็นหมู
น่า อดสูดูไปไงขบขัน
รัง แต่กรอกพอกรุมสุมทุกวัน
เกียจ คร้านนั้นบั่นทอนจนอ่อนใจ
คอย น้ำหนักจักลงคงลำบาก
บัง คับยากหากเกินนักชักไม่ไหว
เบียด เสียดคับกับเสื้อผ้าระอาใจ
เกลียด เข้าไส้ใครเชิดชูว่าหมูตอน
ชัง จริงแท้เอาแน่แค่ลุกสู้
หวัง กอบกู้เรือนร่างอย่างเก่าก่อน
สิ่ง แรกงดอดคาวหวานทานแล้วนอน
ผล หมากไม้ไว้ตอนว่างหิวกิน
นี่ ย้ำเน้นเย็นเช้าเราออกวิ่ง
แหละ อีกสิ่งผักลวกผัดสัมผัสลิ้น
หนา หน้าท้องกองไขมันอันเคยชิน
ว่า จักลดหมดสิ้นที่เคยมี
คำ สัญญาข้านี้มิกลับย้อน
น้ำ หนักถอนผ่อนราข้าต้องหนี
ใจ เท่านั้นสำคัญแรงแกร่งฤดี
คน เรานี้ที่สมหวังตั้งพากเพียร
ใช้ ดวงจิตสถิตกายหมายเสกสร้าง
เล่ห์ ร้ายอย่างอบายกลับกลายเปลี่ยน
กล บสิ่งเมาเหล้ายาดองถองวนเวียน
พ้น จากเจียนจะสายคลายกายา
ฉัน ตั้งตนเป็นคนใหม่ดั่งใจแล้ว
นั้น คือแก้วงดงามยามส่องจ้า
เป็น พลังดั่งแสงสีสุริยา
พอ ใจข้าชะมัดปัจจุบัน
