Re: "...พร่ำ..."
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
21 พฤษภาคม 2024, 01:00:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: "...พร่ำ..."  (อ่าน 4208 ครั้ง)
ภู กวินท์
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 364
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 383


สนสามใบ กับใครหลายคน


« เมื่อ: 30 สิงหาคม 2011, 06:56:PM »



ส่งดอกไม้มาให้..คนใกล้เครียด
ขนาด"พร่ำ"ยังละเมียดกระเดียดเหงา
มองทุกอย่างที่มีเป็นสีเทา
สะท้อนเงาอารมณ์...ยังคมคาย

อ่านจนเพลินเกินกู่ตามดูจิต
แนบสนิทวรรณกวีถึงที่หมาย
แม้นจะพร่ำคำเน้นมิเว้นวาย
ถ้อยบรรยายเนื้อความให้ตามดู

เพราะถ้วงทีลีลา...ไม่น่าเบื่อ
เหมือนอ่อยเหยื่อเตลิดเสียเลิศหรู
สร้างอารมณ์ไหวหวั่นจนพันตู
เนื่องฝีมือระดับครู...จึ่งดูดี

หรือว่าเราหลงใหลในอักษร
ดั่งภมรว่อนแฝงหลงแสงสี
หวังน้ำหวานซ่อนหยดบทกวี
ชุบวจีเจือจางในบางตอน

ส่งดอกไม้มาให้...กลัวไม่รับ
ฝาก Youtube ก่อนหลับแนบกับหมอน
ให้เธอนึกมุขใหม่ได้หลายกลอน
ฉันจะนอนรอนะ..ดูซะเลย


ดูแล้ว.น้ำตาไหลทุกที....อย่างท่านหรือ...จะดูจบ???

XXX                                                                         XXX


บางเวลาอารมณ์ผสมเครียด
รายละเอียดเบียดเบียนเปลี่ยนเฉลย
หวั่นวิตกหมกหมุ่นจนคุ้นเคย
พร่ำรำเพยเผยออก, มาบอกคุณ

ใช่ว่ามีฝีมือระบือพัด
ยังอึดอัดถ้อยคำสีดำขุ่น
บางสำนวนชวนโหยโดยการุญ
อ่านจนพรุนครุ่นคิด, สนิทใจ

บางครั้งมีลีลาดูน่าเบื่อ
อ่านจนเชื่อเหลือเกินเพลินเหลวไหล
เขียนไปตามสำนวนหรือกวนใคร
หลงอยู่ในดงคำ, ประจำมา

ท่วงทำนองของครูผู้เก่งกาจ
เขียดตะปาดอย่างเราเฝ้าฝันหา
ลอบเรียนรู้ลักจำเป็นตำรา
ด้วยศรัทธาแห่งชีวิต, ลิขิตคำ

ส่งดอกไม้มาให้ใจได้รับ
นอนไม่หลับกับหมอนตอนขันขำ
ดูไม่จบพบความตามลำนำ
ของคืนค่ำย่ำแย่, แหม่ะ! เสียดาย.

...........................

เคารพรัก




ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

♥หทัยกาญจน์♥, --ณัชชา--, Music, รพีกาญจน์, รัตติกาล

ข้อความนี้ มี 5 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s