ฉันแพ้แล้ว เธอจ๋า ผู้น่ารัก
แน่ตระหนัก ทั้งเรื่องจริง และสิ่งฝัน
ด้วยเธอมี หญิงอื่น ชื่นชีวัน
ฉันแค่คั่น เวลา มิค่าควร
ฉันจึงขอ ลาไกล ในตอนนี้
รู้ตัวดี ไม่เรียกร้อง ครองไห้หวน
จะไม่นึก ย้อนกลับ นับทบทวน
มิคร่ำครวญ เคืองขุ่น ให้วุ่นใจ
ไม่ต้องคิด ถามไถ่ ให้ลำบาก
จบกับจาก ต่างกัน นั้นตรงไหน
ไม่ว่าฉัน จะอยู่ หรือจะไป
ไม่ต้องมา อาลัย...ใจยอมแพ้
แน่ตระหนัก ทั้งเรื่องจริง และสิ่งฝัน
ด้วยเธอมี หญิงอื่น ชื่นชีวัน
ฉันแค่คั่น เวลา มิค่าควร
ฉันจึงขอ ลาไกล ในตอนนี้
รู้ตัวดี ไม่เรียกร้อง ครองไห้หวน
จะไม่นึก ย้อนกลับ นับทบทวน
มิคร่ำครวญ เคืองขุ่น ให้วุ่นใจ
ไม่ต้องคิด ถามไถ่ ให้ลำบาก
จบกับจาก ต่างกัน นั้นตรงไหน
ไม่ว่าฉัน จะอยู่ หรือจะไป
ไม่ต้องมา อาลัย...ใจยอมแพ้
เมื่อรู้ตัว มัวเมา เราก็สาย
แม้นเสียดาย แต่ต้องยอม ว่าพร้อมแน่
ยอมรับการแพ้พ่าย ใจปรวนแปร
เขาไม่แล แคร์เรา ปล่อยเขาไป
ทนกับการเย้ยหยันมานแล้ว
จำต้องแจวจากจร ตอนหม่นไหม้
เขามีอื่น ชื่นจิต จึงคิดไกล
เราจะอยู่ ทำไมให้อายคน
เถอะเมื่อเขาหลงเล่ห์ จึงเหหัก
เถอะเก็บรักเอาไว้ จะไม่สน
เถอะยอมแพ้ในค่ามายากล
เถอะยอมทนยามจากเมื่อรักลา...
"สุนันยา"
แม้นเสียดาย แต่ต้องยอม ว่าพร้อมแน่
ยอมรับการแพ้พ่าย ใจปรวนแปร
เขาไม่แล แคร์เรา ปล่อยเขาไป
ทนกับการเย้ยหยันมานแล้ว
จำต้องแจวจากจร ตอนหม่นไหม้
เขามีอื่น ชื่นจิต จึงคิดไกล
เราจะอยู่ ทำไมให้อายคน
เถอะเมื่อเขาหลงเล่ห์ จึงเหหัก
เถอะเก็บรักเอาไว้ จะไม่สน
เถอะยอมแพ้ในค่ามายากล
เถอะยอมทนยามจากเมื่อรักลา...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
