ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สีเมจิก]

เหมือนหมอกจางกลางฝันฉันเอื้อมคว้า  เหมือนท้องฟ้าเวิ้งว้างท่ามกลางฝัน
เหมือนสายฝนโปรยพร่างกลางแสงจันทร์  เหมือนตะวันขึ้นกลางหว่างดวงใจ

ดอกไม้สวยด้วยแสงแห่งความรัก  วลีวรรคพลิกหน้าเปิดมาใหม่
เขียนเรื่องราวตอบถามความเป็นไป  โยงเส้นไหมถักฝันอันงดงาม

บทกวีเรียงร้อยถ้อยลำนำ  เลอค่าล้ำเลิศเพลินเกินคำถาม
โลกกว้างใหญ่เริ่มค่อยหมุนคล้อยตาม  เวลาข้ามราวหายคล้ายลาเลือน

คือความจริงหรือไม่มิใยถาม  ไร้นิยามปรัชญาค่าเสมือน
ไร้รอยต่อปฏิทินสิ้นวันเดือน  ปราศซึ่งเงื่อนไขใดให้กังวล

แม้เป็นเพียงแค่ฝันฉันก็รัก  แม้เพียงสักเล็กน้อยดังปรอยฝน
หัวใจฉันนั้นพร้อมยอมจำนน  เพราะสุขล้นเกินคิดลิขิตคำ

"สีเมจิก"

<a href="http://www.youtube.com/v/qU4Yl02SJcg&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/qU4Yl02SJcg&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[มานพ]

คือความจริงหรือไม่ใคร่อยากถาม
เป็นนิยามปรัชญาที่น่าขำ
ไร้รอยต่อคืออะไรใครมาอำ
แสนลึกล้ำแค่ฝันนั้นไม่จริง

หากเธอเป็นดวงใจในความฝัน
ไม่แปรฝันรักนี้มีเพียงหญิง
มาอยู่ร่วมเรือนหอขอแอบอิง
แล้วทุกสิ่งจะสมอารมณ์ปอง

 

[สะเลเต]

ณ ดินแดนแสนไกลในความฝัน
มหัศจรรย์เรื่องราวคราวดื่มด่ำ
"ทฤษฎีโลกกลม"คงโน้มนำ
แ ม้ เ พี ย ง ฝั น ฉันจำจดบันทึก

เอื้อมหมอกบางจางเทาโน้มเข้าใกล้
ท่ามกลางฝันอันไกลใจรู้สึก
คว้าดาวเคียงเรียงราย..ประกายพรึก
จิตสำนึกแค่ฝัน ฉันจำนน

จบความฝันพลันตื่น คืนดังเก่า
ความว่างเปล่าเข้ามาหาอีกหน
สิ่งที่จับลับหายไร้ตัวตน
หัวใจเศร้า,สุขล้นปะปนกัน

ความเป็นจริงจากนี้มีหรือไม่?
ณ ดินแดนแสนไกลในความฝัน
รู้สึกดีได้เจอกับเธอนั้น
มอบเรื่องราวมหัศจรรย์..ฉันไม่ลืม

---สะเลเต---

[สีเมจิก]

(ต่อบทกลอนพี่มานพ)



คือความจริงใจเราเฝ้าปรารถนา
คือรักมาเวียนเฝ้าเราทั้งสอง
คือสองตาสองเราต่างเฝ้ามอง
คือแขนคล้องสองแนบแอบอิงกัน

โลกความจริงเช่นไรฉันไม่รู้
หากรักอยู่ชิดเคียงเพียงในฝัน
ขอหนุนนอนใต้แสงแห่งตะวัน
เพราะรักนั้นตามมาหาฉันจริง

"สีเมจิก"

<a href="http://www.youtube.com/v/BVoKLKVEdRo&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/BVoKLKVEdRo&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[สีเมจิก]

(ต่อกลอนสะเลเต)



รักฉันคือต้นไม้ในกระถาง  ต้นเล็กบางลุกล้มตามลมฝน
มีมือน้อยมือหนึ่งดูแลจน-  กิ่งก้านต้นแข็งแรงรับแสงงาม

ทุกอรุณยามเช้าเธอเฝ้ามอง  เข้าประคองฉันวางกลางสนาม
เปล่งสำเนียงเล็กน้อยฉันคล้อยตาม  เอ่ยปากถาม "สบายดี" ที่ก้านใบ

โลกความฝันฉันเคียงเพียงเธอนั้น  คือโลกอันสุขท่ามความสดใส
ทั้งปุ๋ยเม็ดปุ๋ยน้ำพร่ำด้วยใจ  รดลงในใจฉันทุกวันมา

มาวันนี้ตัวฉันพลันเติบใหญ่  ทอดกิ่งใบท้าทายลมแดดกล้า
แผ่ครึ้มเป็นร่มไม้และชายคา  ให้เธอมาอาศัยใกล้ชิดกัน

"สีเมจิก"

[สะเลเต]

---->oxygenใจ

นั่งรับลมชมไม้ได้พักผ่อน  อดีตก่อนย้อนถึงซึ่งเธอฉัน
เธอไม้กระถางข้างบ้านครั้งวานวัน   เราผูกพันกันมาแต่ช้านาน

ลำต้นเคยแคระแกร็นก้านกิ่งสั้น   พบเจอกันวันนี้หลายปีผ่าน
โตขึ้นเยอะแตกออก ผลิดอกบาน   ทุกกิ่งก้านใหญ่เว่อร์!!เผลอชมเชย

กระซิบบอกเธอนั้นฉันคิดถึง   สองมือจึงคว้าหมับ จับเฉยเฉย
"ไม่ขูดเลข"หรอกหนาอย่ากลัวเลย   มือคุ้นเคยแค่จับสัมผัสกาย

มองต้นไม้ในนามความรักแท้   กาลเลยล่วงดวงแดแผ่ขยาย
มิตรภาพผลิแจกแตกกระจาย   รอเธอคาย oxygenใจให้ฉันที

---สะเลเต---