แค่กุมมือ ก็รู้สึก ลึกว่าใช่
คนของใจ ที่เฝ้าฝัน ดั้นด้นหา
ยิ่งได้ใกล้ ได้ลองคบ ได้สบตา
ถึงรู้ว่า เธอน่ารัก สักเท่าใด
คำว่ารัก ของเธอซึ้ง ตรึงดวงจิต
หากจุมพิต แก้มซ้ายขวา จะว่าไหม
กลิ่นความรัก มันหอมฟุ้ง พุ่งเข้าใจ
ดาวแสนไกล ยังมองเห็น เป็นหน้าเธอ
รักอย่างไร ให้คงมั่น ฉันไม่รู้
ที่เป็นอยู่ ดีหรือยัง บางครั้งเหม่อ
พาให้คิด หากอยู่ไป ไม่มีเธอ
สิ่งที่เจอ คงเลวร้าย ตายทั้งเป็น
ความเชื่อใจ ที่ให้กัน มันยิ่งใหญ่
สิ่งใดๆ มิอาจเปรียบ เทียบที่เห็น
ใช่ลมปาก ที่พูดแล้ว แผ่วกระเด็น
สิ่งที่เป็น เชื่อมช่องว่าง ระหว่างเรา
แม้ภูเขา ที่สูงชัน ยังสั่นคล้อย
ที่ละน้อย ค่อยละลาย หายหมดเขา
คำสัญญา ยืนยันแทน แสนจะเบา
คงโง่เขลา ถ้านับวัน ที่ผันไป
ไม่สนหรอก คืนวันผ่าน นานหรือยัง
ฟ้าจะพัง ดินสลาย หายวันไหน
นาทีนี้ สิสำคัญ กว่าวันใด
ฉันขอใช้ ทุกๆอย่าง สร้างรักเรา
#ไผ่เดียวดาย #
7.01.2202
