ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ทอฝัน]

...ลมหายใจแผ่วเบาที่เข้าออก
คล้ายจะบอกดวงจิตที่ติดฝัน
อย่าได้หาญไปต่อก่อสัมพันธ์
เขายืนยันเยื่อใยนั้นไม่มี

...ดุจสายฝนโปรยมาจากฟ้านั่น
สู่ดินอันแห้งผากยากหลีกหนี
เพียงซึมซาบรอยจุลฝุ่นธุลี
ผ่านกระพี้ไม่ซึ้งซึ่งดินดาน

...ปล่อยอารมณ์ไหลเรื่อยยามเหนื่อยอ่อน
บรรเลงกลอนแปรปรุงดับฟุ้งซ่าน
ทีละคำพร่ำพรอดแทรกสอดกานท์
อีกไม่นานก็เช้าแล้วนะแก้วตา...


............ไร้สาระเนอะ...//ทอฝัน

[บอม ซอง ดุ๊ก]

...เหนื่อย...!!!

...ลมหายใจแผ่วเบาที่เข้าออก
คล้ายจะบอกดวงจิตที่ติดฝัน
อย่าได้หาญไปต่อก่อสัมพันธ์
เขายืนยันเยื่อใยนั้นไม่มี

...ดุจสายฝนโปรยมาจากฟ้านั่น
สู่ดินอันแห้งผากยากหลีกหนี
เพียงซึมซาบรอยจุลฝุ่นธุลี
ผ่านกระพี้ไม่ซึ้งซึ่งดินดาน

...ปล่อยอารมณ์ไหลเรื่อยยามเหนื่อยอ่อน
บรรเลงกลอนแปรปรุงดับฟุ้งซ่าน
ทีละคำพร่ำพรอดแทรกสอดกานท์
อีกไม่นานก็เช้าแล้วนะแก้วตา...


............ไร้สาระเนอะ...//ทอฝัน



...เหนื่อย(กว่า)...!!!


..ลมหายใจแผ่วเบาที่เข้าออก
คล้ายคอยหลอกว่าใจไร้ปัญหา
อย่าเสียเชิงเหลิงลมเจ้าพรมมา
คนห่วงหน้าท่าใหญ่พูดไม่ดี

..ดุจฟ้านั้นกั้นแบ่งกำแพงรัก
ถึงหน่วงหนักล้นอกยังยกศรี
แม้นซาบซึ้งตรึงสุขทุกวจี
แต่ฉันนี้กลับล้างวางอาทร

..ปล่อยอารมณ์ล้นหลั่งตั้งเป็นผืน
รวมกล้ำกลืนยื่นไว้ในอักษร
พร้อมคำรักหนักหน่วงทุกท่วงกลอน
รอฉันก่อนรักจ๋า..อย่าหายไป

.....ไร้สาระกว่า ..//บอมศักดิ์ (ขออนุญาตต่อกลอนเพื่อนนะ*-*)

[บ้านริมโขง]

นับว่าดียังมีที่ชี้หมาย
ว่าไม่ตายยังอยู่สู้ห่วงหา
นับว่าดีที่หมายปลายชีวา
ยังไม่รอนอ่อนล้าถึงลาเลย

มีทุกอย่างเพียงต่างแต่ร้างรัก
ไยทุกข์หนักเช่นนี้นี่อกเอ๋ย
มองหาสุขใดอื่นมาชื่นเชย
ไม่มีเลยหรือไรใจกานดา

อานุภาพแห่งรักที่หักอก
ช่างมัวหมกหม่นไหม้ใจผวา
คืนเคยหลับกลับนั่งหลั่งน้ำตา
เศร้าอุราผวาหวั่นอัดอั้นทรวง

อีกไม่นานถึงเช้าเจ้าก็รู้
ล้วนวนอยู่อย่างนี้ราศีสรวง
ล้วนเวียนว่ายย้ายพับกลับตามดวง
แล้วมาห่วงทำไมให้ระทม

เมื่อมีเกิดมีดับสลับก่อ
ความรักหนอมีพ่ายมีหน่ายขม
เลือกเอาเถิดเกิดหน่อขอแต่ตรม
หรืออยากชมอยากชื่นเหมือนอื่นมี

"บ้านริมโขง"

[ปาระ]

ลมหายใจออกเข้าสุดเบาแผ่ว
คล้ายเสียงแว่ววาบวามความสงสัย
อย่าหลงเพลินเดินตามความหัวใจ
คนหน้าใสใจดำทำช้ำตรม

ดุจฟ้าฟาดบาดลึกนึกหนักหน่วง
ใจทั้งดวงแดดิ้นในถิ่นขม
นั่งนอนทุกข์คลุกในใจระทม
สุดจะข่มใจขืนฝืนน้ำตา

ปล่อยอารมณ์ขมขื่นยื่นเหนื่อยอ่อน
มาต่อกลอนกล้ำกลืนคืนโหยหา
เรียบเรียงถ้อยร้อยคำพร่ำวาจา
อีกไม่ช้าก็เช้าเศร้าคงคลาย

[แป้งน้ำ]

เหนื่อย . . ที่คุณให้รอ
ไม่มีใจก็อย่าให้ความหวัง
ปลดปล่อยฉันไปที . .. ถ้ารักนี้ไม่จีรัง
อย่าหลอกคนภักดีจริงจัง . . . ให้หลงคอย



คนกันเอง . . ไม่รักก็อย่าหลอก
ถ้าคุณรีบมาบอก ~ ฉันจะได้รีบก้าวถอย
อย่าทำเหมือนว่าความรักของเรานี้ . . ไม่เหลือรอย
ถ้าหากใจของคุณเหลือน้อย . .
อย่าปล่อยให้ฉันคอย . .. อีกเลย ~*




เอิ่ม . .. แต่งเสร็จเพิ่งจะเห็นว่าเป็นบอร์ดปรัชญา . . แง้ว

[ทอฝัน]

...จิตสดับ...จับลมหายใจ
กำหนดไว้...ให้อยู่เฉย
ทั้งเหนื่อย...ทั้งสับสน...จิตเจ้าซนจังเลย
ออกนอกทางไปเหมือนเคย...ไม่รู้เป็นอะไร?

...ลมพัดไหว...ใบไม้ปลิว
ปลิดขั้วลอยลิ่ว...ร่วงลงใกล้ๆ
เพียงแค่นั้น...น้ำตาก็ไหล
เจ็บปวดหัวใจ...แสนทรมา

...รู้สึกอย่างไร?...บ้างหนอ
พลัดพรากคบข้อ...กิ่งใบสาขา
หรือว่า....มันคือเหตุผล...
เพื่อความหลุดพ้น...จากความ...เหนื่อยล้า
ปลายทางแห่งเกิด...แค่เพียง...จากลา
ค้นพบแล้วหนา...หนทางแห่งใจ

...ที่แท้...ก็แค่นี้
ทุกสิ่งที่มี...มิอาจ...ยั่งยืนอยู่ได้
เกิดขึ้น...ตั้งอยู่...สุดท้าย...คงต้องดับไป
ชัดเจนแล้วใช่ไหม?...กับจิต...กับใจ...กับใบไม้...กับความจริง...


.................เรื่อยเปื่อยเหมือนเดิม...ขอบคุณมิตรกลอนทุกท่าน ที่อยู่เป็นเพื่อนทอฝันตรงนี้นะคะ...!!!

[เมฆา...]

“...เหนื่อย..เรื่อยเรื่อย...”


...กอดความช้ำ ยามนอน แทนหมอนข้าง
หนุนน้ำค้าง ต่างแขน แสนเหน็บหนาว
สายตาเหม่อ เพ้อมอง จ้องแสงดาว
ห่มความร้าว แนบร่าง อย่างวังเวง

...ถอนหายใจ เข้าออก เป็นหมอกกรุ่น
ไร้ไออุ่น ทับถม แถมข่มเหง
รังแกใจ จนขยาด หวาดหวั่นเกรง
ดุจนักเลง เพลงพาล ระรานจินต์

...เหงาจนท้อ ร่อแร่ บนแคร่ร้าง
แรงสรรค์สร้าง ทางสันต์ มันสูญสิ้น
ใครบางน่ะ ปะเป็น เช่นชีวิน
โปรดจงผิน เผยออก บอกเราที

...เหนื่อยเรื่อยเรื่อย เฉื่อยฉ่าย หน่ายชีวิต
บ่นนิดนิด นาบเนิ่น เกินวิถี
จำทนทน บนเงา ที่เรามี
เป็นปีปี ก็ต้อง ร่ำร้องไป

...จะหาใคร ไหนเล่า เข้าโอบอุ้ม
คอยกันคุ้ม ซับข้น ชลใส
ที่เอ่อนอง สองตา คราเหนื่อยใจ
แลห่วงใย ให้แขน กอดแทนเอย...


***เมฆา...***

[ดิษฐา]

ผ่อนเอนกายใต้ฟ้า สีชาหม่น
เลือนลางจนทนมอง เกินจ้องไหว
ลมหายใจเบาบาง แล้วจางไป
หลับตาไล่ให้หยุด ฉุดเวลา

ไล่สายตาเหม่อลอย เมฆคล้อยผ่าน
แสงแดดสานอาทิตย์ลับ เริ่มจับฟ้า
ที่แห่งเดิมตรงนี้ มีที่มา
ขอค้นหาคำตอบ เก็บกอบคืน

เสียงถอนใจ โหยอ่อน ถึงตอนค่ำ
ที่เก่าย้ำ คำเดิม ใจเริ่มฝืน
จากฟ้าใสจนพร่า มากล่ำกลืน
คำตอบยื่นยืนรับ กลับเหนื่อยใจ

[ณัฐชรี]

เหนื่อย...ที่สุดในโลก...

เหนื่อยชีวิตอนิจจังเหนื่อยสังขาร
เหนื่อยความทุกข์ทรมานสะท้านไหว
เหนื่อยที่ต้องตามติดชีวิตใคร?
เหนื่อยหัวใจความรักพึ่งจักพัง

เหนื่อยประจำทำงานการต่อสู้
เหนื่อยเรียนรู้ในนิยาม...ความสิ้นหวัง
เหนื่อยบางเสียงที่กลับทนรับฟัง
เหนื่อยทุกครั้งที่คิดเดินผิดทาง

เหนื่อยทะเลาะคนคบไม่จบสิ้น
เหนื่อยชีวินเงียบเหงาเศร้าหมองหมาง
เหนื่อยบางคืนขื่นขมตรมอ้างว้าง
เหนื่อยแรมร้างต่างถิ่นชินสัญจร

เหนื่อยที่สุดในโลกวิโยคพัก
เหนื่อยและหนักอิดโรยไห้โหยอ่อน
เหนื่อยเหนื่อยเหนื่อย เหนื่อยเหนื่อย เหนื่อยเหนื่อยนอน
พักเสียก่อน...พักชิวิต...โลกนิทรา

วรรณศิลป์
พุธ ๙ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๔

[ไพร พนาวัลย์]

เหนื่อยไหม คนดี?

มองทะเลเห่คลื่นกระทบฝั่ง
เสียงครืนคลั่งทั้งปีไม่มีพัก
เหนื่อยไหมหนอคลื่นลมที่โหมหัก
ดั่งตัวพี่ที่รักไม่หนักเลย

มองน้ำตกพริ้วไหวใจสะท้าน
ไยบ้างานตกทั้งปีไม่มีเฉย
ทำไมหนอจึงไม่หยุดเพื่อชดเชย
ใจข้าเอยไม่หยุดพักรักเพียงเธอ

มองกรรมกรทำงานผ่านเช้าสาย
แม้ยามบ่ายแดดร้อนมิห่อนเผลอ
ยามฝนพรำฉ่ำฟ้ายังมาเจอ
ถามว่าเกลอเหนื่อยไหม?ใช้แรงงาน?

อย่าท้อแท้ไปเลย เฉยเสียบ้าง
พอสว่างก็สงบพบสนาน
ทนอีกนิดเถิดหนาอย่าซมซาน
ดอกรักบานรอเธอที่ปลายทาง

แม้เหนื่อยนักพักหน่อยแล้วค่อยต่อ
เริ่มหัวร่อต่อกระซิกระริกร่าง
ยิ้มสู้โลกโบกมือเพียงเบาบาง
เดินสายกลางกลมกลืนเถิดชื่นใจ

 

"ปรางค์  สามยอด"

[yotaga]

เหนื่อยเหลือเกินที่จะร้องขอสวรรค์
ให้แบ่งปันความสนุกสุขสดใส
เหนื่อยเหลือเกินที่จะวิ่งตามหัวใจ
ที่แกว่งไกวไหวหวามยามใกล้เธอ

เหนื่อยที่จะบังคับใจให้หยุดนิ่ง
เพื่อรับรู้กับความจริงอยู่เสมอ
เหนื่อยกับความใฝ่ฝันอันเพ้อเจ้อ
เหนื่อยกับการละเมอที่เผลอคอย

เหนื่อยกับความคิดริษยา
ที่คอยมารุกเร้าใจอยู่บ่อยบ่อย
เหนื่อยคุมจิตให้อยู่กับร่องรอย
นอนนับหนึ่งถึงร้อยค่อยหลับลง

[ไม่รู้ใจ]

เหนื่อยมากไหม คนดี พี่เป็นห่วง
ดาวเดือนล่วง เคลื่อนไป ไร้ทอฝัน
เคยร่วมชิด อยู่คลอ พะนอกัน
อีกนานวัน กว่าจะพบ สบตาเธอ

แม้จะพราก จากไกล ในวันนี้
แต่ยังมี ความรัก หนักแน่นเสมอ
เหงาครั้งใด วางกลอน อ้อนนะเออ
หวังว่าเจอ วันหน้า อย่าได้ลืม

ไม่รู้ใจ

คิดถึงน้องทอฝันเสมอนะ.....พี่วิ

[ทอฝัน]

...ยามอ่อนแอแอบหลบมาพบมิตร
ร้อยลิขิตเคียงกันทอฝันปลื้ม
สุขหัวใจจังเลยไม่เคยลืม
น้ำที่ดื่มรสหวานช่างซ่านทรวง

...เพียงสักคนเข้าใจในรู้สึก
ที่อยู่ลึกซ่อนลงตรงกลางห้วง
ก็ซาบซึ้งตรึงค่ากว่าทั้งปวง
พร้อมผ่านช่วงความเฉี่อยหายเหนื่อยแล้ว...

.......................//ทอฝัน

[มะเขียบ]

   ....ยามเมื่อเหงาเข้าหาว่าหนึ่งมิตร
รอยลิขิต ทอฝันให้ ชื่นใจปลื้ม
สุขหัวใจจังเลย ไม่เคยลืม
น้ำที่ดื่ม อื้มชื่นชม ขอก้มตัว

   ...ขอเป็นคนท้นให้ในรู้สึก
แม้นลุ่มลึกผนึกขั้นกั้นรอบทั่ว
พร้อมช่วยสร้างทางพาดผ่านด่านกั้นมัว
เลยวางตัวหัวใจ พร้อมให้วาน