.jpg)
คิดถึงจึงพร่ำคร่ำครวญหา
เวลาผ่านพ้นระคนหวาน
กลัวนักกลัวจักร้าวราน
เนิ่นนานที่เราไม่เข้าใจ
ทุกครั้งเฝ้าคอยจนน้อยจิต
ไร้สิทธิ์ครอบครองสุดหมองไหม้
ช้ำนักยามรักต้องพรากไกล
รู้ไหมว่าเราเฝ้าห่วงเธอ
ฝากใจส่งให้ไม่วายเว้น
ย้ำเน้นตระหนักรักเสมอ
พูดออกจากใจใช่ละเมอ
อย่าให้ฉันเก้อเพ้อเดียวดาย
natcha
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
