...อยู่กับความเหงาที่คุ้นชิน....
ปล่อยน้ำตาให้ไหลริน...ช้า-ช้า
เสียงสะอื้นเดียวดาย...ท่ามกลางความเปล่าไร้...และน้ำตา
หนาวจนหัวใจอ่อนล้า...กอดกับความเหว่ว้า....ทุกคืน
...ใจกลาง...ความเดียวดาย...
ปล่อยตัวเองให้หลับไหล...พักฟื้น...
ปลอบตัวเองเบา-เบา...พอให้ผ่านคืนเหงา...อีกคืน
กลั้นใจกลืนสะอื้น...กล่อมตัวเองให้ฝืน....นิทรา...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
