ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[hort39]

คำหยาบคายคือรอยร้าวของคู่รัก
ต่างหาญหักด้วยคำแสลงหู
จาก"เธอฉัน"ผันเปลี่ยนเป็น"มรึงกรู"
จากยอดชู้คู่ขวัญพลันคลางแคลง

โปรดถนอมไมตรีดีกันไว้
ด้วยคำพูดจริงใจไม่เสแสร้ง
ให้เกียรติกันและกันหมั่นแสดง
คอยเป็นแรงกำลังใจให้แก่กัน

อย่าปล่อยให้อารมณ์ข่มเหตุผล
จงอดทนพูดจาสมานฉันท์
ด้วยความรักห่วงใยใจผูกพัน
เพื่อหลอมรวมเธอฉันเป็นหนึ่งเดียว
 

[เพรางาย]

ถึงแก้วเนียนเนื้อหยกตกก็ร้าว
ต่อให้ใช้ซุปเปอร์กาวที่แสนเหนียว
ไม่อาจเลือนเกลื่อนล้างจางเลยเจียว
แค่เผลอเกี่ยวมือพลาดบาดเหลือรอย

คำระคายคล้ายมีดกรีดและบั่น
เจอะทุกวันหวานหยดก็ลดถอย
รถบรรทุกเศษขยะใครจะคอย
ระวังหน่อยพูดจา...ถ้ารักกัน

[พิกุลแก้ว]

เมื่อแก้วเกิดรอยร้าวก็สิ้นค่า
มองลวดลายบาดตาพาหมองเศร้า
แม้นไม่แหลกแตกละเอียดเหลือเพียงเงา
แต่ร่องรอยบางเบามิจืดจาง

ยิ่งผ่านวันผันไปรอยยิ่งเปลี่ยน
ดั่งช่างภาพมาขีดเขียนความบาดหมาง
ร่องรอยร้าวแผ่กระจายตามเส้นทาง
ระยะห่างนั้นยิ่งมากเกินบรรเทา

คอยอุ้มชูแก้วใบน้อยทนุถนอม
ไม่ขอยอมให้แตกเหมือนใครเขา
เอาเทปกาวมาแปะเพียงเบาเบา
พยุงรักของสองเราจนสุดทาง..

[anek]

รอยรัก    รอยร้าว     ยากประสาน
ให้เป็นเหมือน      เนื้อเดียวกัน    ในกาลก่อน
เป็นรอยลึก        บาดใจ          ให้ร้าวรอน
แตกเป็นท่อน      เป็นชิ้น         กัดกินใจ
 
ยากจะหา       ยาประสาน       สมานติด
แนบสนิท       เป็นเนื้อแก้ว     ที่แววใส
เว้นแต่ใจ       จะยกโทษ       ความโกรธคลาย
ก็จะได้         แก้วแห่งรัก      กลับคืนมา

[ไพร พนาวัลย์]

อันความรักเหมือนแก้วเปราะบางยิ่ง
เฝ้าเกรงกริ่งถนุถนอมเจ้าจอมขวัญ
เฝ้าเอาใจให้เป็นสุขทุกคืนวัน
เฝ้าไฝ่ฝันมั่นในรักด้วยภักดี

เรารักกันชอบกันหมั่นปลูกฝัง
ให้กำลังใจกันหมั่นจู๋จี๋
เฝ้าปลุกปลอบมอบใจให้ความดี
ให้เจ้ามีรอยยิ้มประพริมใจ

เฝ้าดูแลเอาใจใส่ไม่เหงาหงอย
เจ้าเนื้อกลอยคนดีพี่อยู่ใกล้
เราช่วยกันประคับประคองห้องหัวใจ
ด้วยน้ำใจน้ำคำชื่นฉ่ำทรวง

 

“ปรางค์ สามยอด”

[สายลมสีขาว]

อันความรัก ที่จบไป คล้ายแก้วร้าว
เก็บเรื่องราว ร้ายดี มีเสมอ
ทั้งไอรัก น้ำตา ที่พาเจอ
ล้วนกระทบ แก้วเธอ แก้วฉัน...ไป

หากจะลบ รอยร้าว ที่บางเปราะ
หาใช่หิน ที่กระเทาะ ก็เหมือนใหม่
เพราะความรัก ล้วนเกิด แต่ดวงใจ
ผูกเยื่อใย หลายสี ที่สัมพันธ์

ไม่มีทาง อีกแล้ว หากจะลบ
แม้เกลื่อนกลบ ก็ไม่มิด ชิดสุขสันต์
เพราะมันร้าว ครั้งใจ กระทบกัน
และปริพลัน วันที่ หลุดจากมือ

[ระบายจันทร์]

รอยร้าวแตกกลางใจใหม่เสมอ
เมื่อยินเธอกล่าวคำให้ช้ำหมอง
ใหม่ก็หวาน..พอเก่าขมเข้าครอง
ทุกละอองรวดร้าวเข้าจับใจ

โปรดเถิดเธออย่างน้อยลบรอยร้าว
เพียงคำหวานแผ่วเบาเอาใจใส่
หัวใจฉันบอบบางมากเกินไป
รับไม่ไหวคำนั้นที่บั่นทอน

[อักษรารำพัน]

รอยร้าวแตกกลางใจใหม่เสมอ
เมื่อยินเธอกล่าวคำให้ช้ำหมอง
ใหม่ก็หวาน..พอเก่าขมเข้าครอง
ทุกละอองรวดร้าวเข้าจับใจ

โปรดเถิดเธออย่างน้อยลบรอยร้าว
เพียงคำหวานแผ่วเบาเอาใจใส่
หัวใจฉันบอบบางมากเกินไป
รับไม่ไหวคำนั้นที่บั่นทอน

๐ เพียงแค่คำ..คำหนึ่ง..ก็ซึ้งนัก
จะยึกยัก..อยู่ไย..ให้โหยอ่อน
เพียงคำซึ้ง..หนึ่งคำ..มาพร่ำวอน
ที่ร้าวรอน..ก่อนนั้น..ก็พลันคลาย

๐ คำคำหนึ่ง..ซึ่งใจ..ที่ใกล้ดับ
ก็อาจกลับ..ฟื้นยาม..ยินความหมาย
คำคำนี้..ที่เธอ..เผลอดูดาย
คำง่ายง่าย..ยิ่งนัก..คือ"รัก"เอย...

[ระบายจันทร์]

หากหัวใจไม่ทมิฬเป็นนิลสี
อย่าปากหนักอย่างนี้สักทีเอ่ย
พอฉ่ำจิตชุ่มกมลคนคุ้นเคย
ด้วยชิดเชยคำรักสักชั่วยาม

คู่รักจะชุ่มฉ่ำด้วยคำรัก
ตอบหนักหนักจากใจเมื่อใครถาม
ว่ารักเราหวานสนิทมดติดตาม
โลกแสนงามสดสวย..ด้วยคำรัก..

[อักษรารำพัน]

หากหัวใจไม่ทมิฬเป็นนิลสี
อย่าปากหนักอย่างนี้สักทีเอ่ย
พอฉ่ำจิตชุ่มกมลคนคุ้นเคย
ด้วยชิดเชยคำรักสักชั่วยาม

คู่รักจะชุ่มฉ่ำด้วยคำรัก
ตอบหนักหนักจากใจเมื่อใครถาม
ว่ารักเราหวานสนิทมดติดตาม
โลกแสนงามสดสวย..ด้วยคำรัก..

๐ เพราะรู้ตัว กลัวใจ จึงไหวหวั่น
เมื่อไกลกัน มันช่าง อ้างว้างหนัก
ยามหัวใจ ไกลตัว น่ากลัวนัก
ทุ่มใจภักดิ์ รักวาง อาจร้างลา

๐ แม้เอ่ยคำ ย้ำรัก ฤาจักมั่น
ฟากฝั่งฝัน นั้นไกล เกินใจฝ่า
หากเพียงแม้ แค่ใคร ไม่นำพา
ก็ห่างเหิน เกินกว่า จะคว้าเคียง...

[ดิษฐา]

หากหัวใจไม่ทมิฬเป็นนิลสี
อย่าปากหนักอย่างนี้สักทีเอ่ย
พอฉ่ำจิตชุ่มกมลคนคุ้นเคย
ด้วยชิดเชยคำรักสักชั่วยาม

คู่รักจะชุ่มฉ่ำด้วยคำรัก
ตอบหนักหนักจากใจเมื่อใครถาม
ว่ารักเราหวานสนิทมดติดตาม
โลกแสนงามสดสวย..ด้วยคำรัก..

๐ เพราะรู้ตัว กลัวใจ จึงไหวหวั่น
เมื่อไกลกัน มันช่าง อ้างว้างหนัก
ยามหัวใจ ไกลตัว น่ากลัวนัก
ทุ่มใจภักดิ์ รักวาง อาจร้างลา

๐ แม้เอ่ยคำ ย้ำรัก ฤาจักมั่น
ฟากฝั่งฝัน นั้นไกล เกินใจฝ่า
หากเพียงแม้ แค่ใคร ไม่นำพา
ก็ห่างเหิน เกินกว่า จะคว้าเคียง...

คว้าแทบตายซ้ายจับ ขยับห่าง
ไหนว่าอ้างว้างหนัก ยึกยักเบี่ยง
ทางไกลหน่อยคอยก่อน ย้อนสำเนียง
หาหลบเลี่ยงเพียงนิด ให้คิดคอย

คิดจะเอ่ยเผยคำ ใจย้ำคิด
ครั้นประชิดติดแนบ กลับแอบถอย
ใจอยากเอ่ยเผยไป ไยสำออย
อย่าใจน้อยบ่อยหนา ถ้ากล้าฟัง....