โอ้ความรักที่ว่าหวานปานน้ำผึ้ง
จิตคนึงโหยหามิรู้หาย
กลิ่นหอมหวนรัญจวนมิเสื่อมคลาย
ชีพสลายชีวาวายมิอาจปลง
      รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส
วางเรียงจัดไว้ชวนใหลหลง
แม้มีรักสักเพียงครั้งดั่งจำนง
ตัวฉันคงชุ่มชื่นอิ่มเอมใจ
     โอ้ความรักที่ว่าหวานกลับเป็นขม
ใจตรอมตรมข่มจิตคิดไฉน
ในเมื่อรักที่เคยมอบให้ไป
สิ่งที่ได้กลับมาคือน้ำตา
      รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส
ที่เคยชัดกลับไร้ซึ่งคุณค่า
จะทำอย่างไรกับรักที่เป็นมา
เมื่อความปรารถนาไม่ยั่งยืน