ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[แพรว >w<]

ดาราฉาย รายล้อม อ้อมกอดฟ้า
แขส่องหล้า ดาวระยับ ประดับฉาย
ฉาบความหลัง ฉากเก่าอุ่น ละมุนคลาย
ความทรงจำ คำสุดท้าย ไม่ลืมเลือน

ทอดถอนใจ ใคร่ครวญ ควรหรือฉัน
เจียนจากกัน พรรณนา หารอยเฉือน
กรีดดวงมาลย์ ปานขาด ปาดใจเจือน
รอยย้ำเตือน เลื่อนลา แสนอาลัย

วิเวกช้ำ ระกำสร้อย หงอยกำสรด
พี่เอ่ยพจน์ เพลินมา ใจปราศรัย
ลาก่อนลา จากแล้ว แก้วฤทัย
พิศมัย พร่ำจาก พรากน้ำตา

ฝากกลอนอ้อน วอนพระพาย โบกลายรัก
หวนครวญหัก ใจห้าม ยามใจหา
จะรอคำ พร่ำรัก ขอสักครา
บอกแขจันทร์ ขวัญฟ้า รอราเจอ

อยู่ตรงนี้....พี่ยา รอรารัก
โปรดแน่นหนัก บอกน้อง ปองเสมอ
หวังเพียงรัก....คำสุดท้าย...บอกเถิดเธอ
น้ำตาเอ่อ ....ใกล้ลาจร..วอนเห็นใจ

[gizon]

เมื่อจากลา อาลัย ใจแทบขาด
ภาพเคยวาด แต่งฝัน พลันสลาย
จบแล้วหรือ ความรัก มาหักปลาย
หัวใจหาย โหยหวน โอดครวญคราง

จะอยู่ต่อ อย่างไร หัวใจคิด
เมื่อชีวิต สุขสันต์ พลันอ้างว้าง
ขอได้ไหม ต่อแรงให้ ใจบางบาง
ก่อนจะห่าง จากไป ไกลลับตา

ขออ้อนวอน โปรดรับฟัง ครั้งสุดท้าย
ก่อนจากไกล ห่างหาย ไม่พบหน้า
ขอฟังคำ พร่ำรัก ก่อนจากลา
คงดีกว่า คำหน่ายแหนง ที่แทงใจ

[gizon]

ขอฝากรัก ก่อนจากลา ในครานี้
เพราะมันดึก เกินกว่าที่ จะทนไหว
แล้วพรุ่งนี้ ค่อยกลับมา พบกันใหม่
มิตรรักเพื่อน กลอนไทย ทุกทุกคน

รักนะ .. ส่งยิ้มไป พร้อมใจฉัน
หนังตาเลื่อน จะชนกัน อยู่หลายหน
ฝันดีนะ .. ผองเพื่อน ทุกทุกคน
ตอนนี้ทน ไม่ไหว ขอไปนอน

^^"

[พิกุลแก้ว]

ในยามนี้..เข้าใจดี..ว่าไม่รัก
ต้องห้ามหัก..หัวใจ..สั่นสะอื้น
ต้องทนรับ..ความจริง..สุดกล้ำกลืน
ใจขมขื่น..ฝืนข่ม..จมน้ำตา

อยากได้ยิน..เพียงสักคำ..ก่อนลาจาก
ออกจากปาก..เธอคนดี..ที่ห่วงหา
แม้นจะเป็น..คำลวง..แค่มายา
แต่คำนี้...มีคุณค่า..กับจิตใจ

อยากเพียงเห็น..เธออาวร..ฉันสักนิด
อยากให้เธอ..ครุ่นคิด..และหวั่นไหว
อยากเห็นความ..สำคัญบ้าง..ก่อนจากไป
ปลอบประโลม..ความหวั่นไหว..ยามจากจร.

[ระนาดเอก]

๐ เธอกำหนดทางตัน!ให้ฉันแล้ว
ทั้งหมดแววความหวังเหมือนดั่งก่อน
กำลังใจเพียงนิดถูกริดรอน
เกิดไฟฟอนขึ้นแทนโหมแน่นใจ

๐ ยื้อสบตาคราพบเธอหลบเร้น
รักเธอเอนเข้าข้างทางคนใหม่
เพราะฉันเองประมาทพลาดเกินไป
หลงรักใคร่จนปลื้มอย่างลืมตัว

๐ แต่สุดท้ายเธอย้ำ!..คำสงสาร
ฉันใช่เป็นขอทานยันทูลหัว
ฉันรักเธอรู้ไหมใจระรัว
ใครเห็นทั่วที่ผ่านการกระทำ

๐ ถ้าเธอจะแกล้งหลอก!บอกเคยรัก
มันคงจักดีกว่าไม่น่าขำ
แต่อย่าบอกสงสาร!พานใจดำ
จึงอยากย้ำคำนี้!ชี้ก่อนลา..

[สายใย]

เวิ้งน้ำจรดขอบฟ้ากว้างกว่ากว้าง
ความอ้างว้างโถมใส่หัวใจเหงา
ณ ริมฝั่งทางนี้มีเพียงเรา
สะอื้นเศร้าเคล้าเสียงคลื่นบนพื้นทราย

ทะเลสวยฟ้าใสในยามนี้
กับใจที่รันทดหมดความหมาย
คนเคยรัก ลาลับ แล้วกลับกลาย
เป็นแหนงหน่าย รังเกียจ ขึ้งเคียดพลัน

มิอาจตาม ห้ามหวง หรือท้วงทัก
แม้ยังภักดิ์ รักเข้ม เต็มอกฉัน
จงโชคดี ที่รัก ก่อนจากกัน
ขอยืนยัน ว่าฉัน”รัก” ...อีก..สักครั้ง..

[ไพร พนาวัลย์]

เราพบกัน รู้จักกันจนวันนี้
เราเคยมีความรักสมัครสมาน
รักชอบพอกันมานานแสนนาน
ต่างทนทานต่อกันอย่างมั่นคง

แต่วันนี้เธอมีใครคนหนึ่ง
เธอซาบซึ้งความใหม่จึงไหลหลง
รักของเราจึงเหินห่างจืดจางลง
เธอประสงค์แยกทางอย่างจงใจ

ถ้าอย่างนั้นตามใจพี่ไม่ว่า
วันจากลามาถึงจึงสดไส
เมื่อร่วมกันมันทุกข์ทนหม่นดวงใจ
ก่อนจากไป เอ่ยคำ “รัก...จากเพื่อนเธอ”

“ปรางค์ สามยอด”

[ระนาดเอก]

๐ เธอลำเอียงแต่ต้นส่งผลรัก
ฉันเสียหลักผจญผลหมองเหม่อ
อุปสรรคหลุมใหญ่ที่ได้เจอ
ก็คือเผลอจมปลักของรักลวง

๐ ถ้าสมมุติฉันรู้ดูเธอออก
คงไม่ชอกช้ำรักจนหนักหน่วง
แต่ฉันคนธรรมดาจึงล้าทรวง
เมื่อติดบ่วงหลงกลคนใจยักษ์..

 

[ดอกกระเจียว]

โอ้ล่ะหนาหัวใจไม่หยุดนิ่ง
ความเป็นจริงส่งผลจนอกหัก
ธรรมดาสามัญนั้นนักรัก
ย่อมรู้จักแพ้พ่ายใจปวดร้าว

สุขกี่หนพ้นเรื่องราวผ่านหนาวร้อน
เหมือนละครใจเจ็บเหลือเหน็บหนาว
เมื่อไม่พอต่อไปไร้เรื่องราว
อาจโน้มน้าวเนื่องประสพสุดลบเลือน

[ดิษฐา]

จากนี้ไป วันสุดท้าย ก่อนใจจาก
ก่อนพักพราก จากกัน คนเคยใกล้
ขอสักครั้ง คำร้องขอ จากหัวใจ
ก่อนลาไกล วิงวอนให้ ใจอยากจำ


ไม่ร้องขอ มากไป อย่างใจคิด
แค่เพียงนิด เศษเสี้ยว น้ำคำพร่ำ
เอ่ย คำรัก สักครั้ง ก่อนจากกัน
เพียงเท่านั้น ก็สุข แม้หมดแรง(ใจ)

[สายใย]

๐ ฉัน.ลมหมอน..นอนเกลือก..กับเฝือกขาว
เธอ.ควงสาว..เคล้ากาย..หลากหลายหน้า
ฉัน.นอนเหม็น..เป็นลม..ต้องดมยา
เธอ.กลับมา..พาตัว..หายหัวไป

๐ ฉัน.อ่อนเพลีย..เสียใจ..ร้องไห้ห่ม
เธอ.ภิรมย์..ชมชู้..กับคู่ใหม่
ฉัน.ซมซาน..รานร้าว..นอนหนาวใจ
เธอ.สดใส..ในวัน..ที่ฉันตรม
...............................................................
๐ ปล. มาต่อท้าย
ฉันประสบ..พบชาย..คมคายสม
เป็นคุณหมอ..หล่อ.คล้ำ..แต่ขำคม
ถึงจะกลม..ไปบ้าง..ก็ช่างเหอะ...(พี่แจ๊คกี้).

คลั่งจะบ้าตาคมเข้ม..เต็มสุกใส
ที่ซ่อนใต้..แว่นตา...อันหนาเตอะ
ชวนไหวหวั่นฝันหา..กว่าเธอเยอะ
จากนี้...เชอะ!...ชาติไหน...ก็ไม่ง้อ

ท่าจับเข็ม..ก็น่ารัก..อยากร้องกรี๊ด
.พอหมอฉีด..โอ๊ยเท่...กว่าเพ่ป๋อ...(คมแฝกๆๆๆๆ)
"เจ็บมั้ยฮ้าาาา..."...หมอกล่าว..เราจุกคอ
สุดเสียดายความหล่อ....หมอเป็นตุ๊ด!!?!!
 

เอ้อไม่ใช่นะไม่ใช่เข้าใจผิด
หมอหงุดหงิดนิดหน่อยปล่อยแต๋วหลุด
แต่ขอย้ำ ทำไป ไม่ใช่ตุ๊ด
แค่อยากขุดบางคนชอบบ่นจัง

ถอดเฝือกแล้ว แจ๋วไหม เนื้อในขาว
แต่เอ๊ะอ้าว ดันขาวกว่า ใบหน้ามั่ง
แต่ถ้าเขา รักจริง ไม่ชิงชัง
คงอดฟัง คำรัก ก่อนจากลา .......(ส.ย.)

[จะไม่เด็ด]

๐ ฉัน.ลมหมอน..นอนเกลือก..กับเฝือกขาว
เธอ.ควงสาว..เคล้ากาย..หลากหลายหน้า
ฉัน.นอนเหม็น..เป็นลม..ต้องดมยา
เธอ.กลับมา..พาตัว..หายหัวไป

๐ ฉัน.อ่อนเพลีย..เสียใจ..ร้องไห้ห่ม
เธอ.ภิรมย์..ชมชู้..กับคู่ใหม่
ฉัน.ซมซาน..รานร้าว..นอนหนาวใจ
เธอ.สดใส..ในวัน..ที่ฉันตรม
...............................................................
๐ ปล. มาต่อท้าย
ฉันประสบ..พบชาย..คมคายสม
เป็นคุณหมอ..หล่อ.คล้ำ..แต่ขำคม
ถึงจะกลม..ไปบ้าง..ก็ช่างเหอะ...(พี่แจ๊คกี้).

คลั่งจะบ้าตาคมเข้ม..เต็มสุกใส
ที่ซ่อนใต้..แว่นตา...อันหนาเตอะ
ชวนไหวหวั่นฝันหา..กว่าเธอเยอะ
จากนี้...เชอะ!...ชาติไหน...ก็ไม่ง้อ

ท่าจับเข็ม..ก็น่ารัก..อยากร้องกรี๊ด
.พอหมอฉีด..โอ๊ยเท่...กว่าเพ่ป๋อ...(คมแฝกๆๆๆๆ)
"เจ็บมั้ยฮ้าาาา..."...หมอกล่าว..เราจุกคอ
สุดเสียดายความหล่อ....หมอเป็นตุ๊ด!!?!!
 

เอ้อไม่ใช่นะไม่ใช่เข้าใจผิด
หมอหงุดหงิดนิดหน่อยปล่อยแต๋วหลุด
แต่ขอย้ำ ทำไป ไม่ใช่ตุ๊ด
แค่อยากขุดบางคนชอบบ่นจัง

ถอดเฝือกแล้ว แจ๋วไหม เนื้อในขาว
แต่เอ๊ะอ้าว ดันขาวกว่า ใบหน้ามั่ง
แต่ถ้าเขา รักจริง ไม่ชิงชัง
คงอดฟัง คำรัก ก่อนจากลา .......(ส.ย.)

เป็นหมอเถื่อนเคลื่อนตัวกลัวถูกจับ
แล้วไม่รับ....เขารู้ดูเถิดหนา
ขนาดเสื้อกาวใส่ให้ดูอยู่เต็มตา
ยังไม่พ้นข้อหา...บ้าที่สุด(ตะเอง)...อิอิ

...แบบว่า(จะไม่เด็ด)

[คนไร้ค่า]

ได้โปรดเถิดคนดีที่ฉันรัก
ก่อนจะหักหาญน้ำใจเพียงเท่านี้
ก่อนที่ฟ้าไร้แสงดาวยามราตรี
ก่อนที่จันทร์จักหนีจากฟ้าไป

จ้าวหัวใจเธอไม่เคยเอ่ยว่ารัก
ปล่อยฉันให้ทึกทักอยู่ในใจ
แต่เมื่อเธอเอ่ยบอกลาร้าวทรวงใน
ได้โปรดเถิดได้ไหมใจอยากขอ

เอ่ยว่ารักฉันสักคำก่อนเธอจาก
คงจะไม่ลำบากเกินฝืนจ้อ
อย่าปล่อยให้ฉันเพ้อน้ำตาคลอ
ได้ไหมหนอแค่คำรักเพียงหนึ่งคำ

[แพรว >w<]

เพียงเธอเอ่ย เฉลยปม รักล่มหาย
คราทุกข์กาย แค่คลายเหงา เศร้าโหยหา
เราหาใช่ ไม่ใฝ่รัก เลยสักครา
เป็นเพียง "น้อง" ปองลา อย่าอาวรณ์

คำว่า "น้อง" ก้องอยู่ ไม่รู้หาย
เธอลาย้าย บ่ายเบี่ยง เสียงสังหรณ์
กระซิบซาบ คราบน้ำตา ไม่อาทร
คำรักจร ก่อนอำลา ฉันอาดูร

คำว่า "รัก" จักไม่มี วี่แววแล้ว
หวังเพริศแพร้ว แป่วหาย มลายสูญ
กล้ำกลืนอัด รัดหมองศรี ทวีคูณ
ไม่เพิ่มพูน กลับอัดจม ล่มจากลา.....