ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตะวันฉาย]

...รักกระแทก แหลกย้ำ ทำให้เจ็บ
ให้หนาวเหน็บ ดวงมาลย์ สะท้านไหว
อกเจ้าเอย เคยรักซึ้ง ตราตรึงใจ
บัดนี้ใย เปลี่ยนแปร ไม่แน่นอน..

...ใจหนึ่งใจ จะกี่ทน กับหนเจ็บ
รักที่เก็บ ด้วยใจ ไม่ถ่ายถอน
อนิจา มาหลีกลี้ หนีจากจร
บรรจถรณ์ ที่เคยเรียง  เหลือเพียงรอย...

...ใจของเรา ไม่เคยแคร์ กับแพ้พ่าย
รักมิคลาย หายจากจิต มิคิดถอย
เมื่อรักเจ็บ เหน็บร้าว ไร้ก้าวคอย
แผลกี่รอย  ซอยถี่เข้า เฝ้าฝังใน

...เทพผู้กอปรฤทธีทั้งสี่โลก
พึงอวยโศกครอบอกจนมอดไหม้
เอื้อดวงจิตหลอมเหลวด้วยเปลวไฟ
เผาผลาญให้มอดสิ้นทั้งจินดา

...จะเกิดดับกี่วัฏฏะวงรอบ
จักนบนอบด้วยเล่ห์เสน่หา
ยอมให้เหยียบย่ำเล่นเหมือนเช่นมา
ในทุกกาละภพที่สบกัน

...อย่าได้คลายอาวรณ์ตอนเคยมี
ในทุกที่ทางเที่ยวจะเหลียวหัน
จะรอคอยย่ำเหยียบ..อย่างเงียบงัน
รอเท้าเรียวคู่นั้น..เหยียบฝัน...หยันใจเทอญ...

[มานพ]

...อันรสรัก ลึกล้ำ ฉ่ำชื่นทรวง
ตกเป็นบ่วง รักลา มาห่างเหิน
อกเจ้าเอย รักเร้น เป็นส่วนเกิน
จะบังเอิญ หรือไม่ ใจระทม..

...น่าสงสาร รักเธอ เจอรักสาบ
เคยซึ้งซาบ ทรวงใน ใจขื่นขม
พี่ขออยู่  เคียงข้าง อย่างตรอมตรม
รักระบม  เคียงใจ ไม่จากจร..

 

[ไพร พนาวัลย์]

แม้รสรักหักหายมลายสิ้น
ก็จะดิ้นต่อไปให้ถึงที่
แม้วันเดือนเลื่อนไปกลายเป็นปี
แต่ตัวพี่ฝังใจไม่ลืมเลือน

ในค่ำคืนเดือนแรมแจ่มสลัว
ฟ้ามืดมัวหมู่ดาวสกาวเกลื่อน
เราสองคนเคียงกายใต้ดาวเดือน
บนชานเรือนหลังน้อยดั่งลอยลม

พี่ชวนน้องล่องลอยสู่สวรรค์
เสียวกระสันต์หวั่นไหวจนใจล่ม
ละลอกรื่นชื่นบานร่านระงม
ผืนฟ้าห่มสองเราเคล้าเคลียคลอ

รสรักหวานซ่านฤทัยระทวยทอด
ประหนึ่งยอดพระสุเมรุมาเอนล่อ
หิมพานต์สั่นสะเทือนเหมือนจะรอ
หมู่เมฆคล้ำดำระท้อก่อฝนพรำ

สายฟ้าแลบแปลบปลาบระนาบก้อง
เสียงฟ้าร้องครืนครั่นสนั่นซ้ำ
สองสะบั้นสั่นสะท้านร่านระกำ
ฝนกระหน่ำลงมาดั่งฟ้าทะลาย

ไม่เคยลืมรสรักปักดวงจิต
สองสนิทแนบนานธารสลาย
แม้สิ้นรักสิ้นรสหมดละลาย
ก็จะหมายคืนกลับรับขวัญนวล

 

“ปรางค์  สามยอด”

[..ทักษมน..]

ว้า..............คืนนี้ นอนไม่หลับ เพราะกลอนนี้แน่นอน....................
คุณลุง มีแฟน ชื่อ นวล...แล้วนี่   

เชิญลุงรับขวัญนวลคู่ควรสิทธิ์
ฉันคงผิดที่เกิดช้า..น่ากำสรวล
อยากจะอยู่สบตา..ยามฟ้าครวญ
ใจรันจวนร่วมกัน..วันฝนพรำ

ดาวคงเกลื่อนเรือนชานตำนานรัก
จึงนอนพักเผลอไผลได้จนค่ำ
บรรยากาศอ้างกล่าว...ร้าวระกำ
น่าจดจำเนื้อนวล...ถึงครวญกลอน

[ไพร พนาวัลย์]

ว้า..............คืนนี้ นอนไม่หลับ เพราะกลอนนี้แน่นอน....................
คุณลุง มีแฟน ชื่อ นวล...แล้วนี่   

เชิญลุงรับขวัญนวลคู่ควรสิทธิ์
ฉันคงผิดที่เกิดช้า..น่ากำสรวล
อยากจะอยู่สบตา..ยามฟ้าครวญ
ใจรันจวนร่วมกัน..วันฝนพรำ

ดาวคงเกลื่อนเรือนชานตำนานรัก
จึงนอนพักเผลอไผลได้จนค่ำ
บรรยากาศอ้างกล่าว...ร้าวระกำ
น่าจดจำเนื้อนวล...ถึงครวญกลอน
(Taxamon naka)

คำว่า “นวล”แทนนางในทางรัก
ใช่ชู้รักในฝันบัญจถรณ์
คิดถึงนางข้างเคียงร่วมเตียงนอน
สุดอาวรณ์รสรักเคยปักทรวง

ถ้ามีน้องเนื้อนวลมายวนยั่ว
คงลืมตัวลืมใจในแดนสรวง
แม้กระท่อมเชิงดอยจันทร์ลอยดวง
เจ้าพุ่มพวงคือนางฟ้าขวัญตาชาย

 

“ปรางค์  สามยอด”

[พิกุลแก้ว]

ตั้งจิต..อธิษฐานสาบานมั่น
จะรักกันชั่วฟ้าดินสลาย
หนึ่งใจน้องดวงนี้มอบพี่ชาย
แม้นชีพวายดับสิ้นทั้งอินทรีย์

พี่สัญญากับน้องมิข้องเกี่ยว
ไม่แลเหลียวนางใดเผื่อใจพี่
จะถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงชีวี
ด้วยใจรักภักดีมิมีเลือน

แต่เมื่อกาลหมุนเวียนชักเปลี่ยนผัน
เคยรักกันกลับกลายคล้ายดั่งเพื่อน
คำสัตย์...หวลให้คิดยามบิดเบือน
เป็นรอยเลื่อนเคลื่อนรักให้ร้างลา

มันไม่เหลือแล้วหรือความรักพี่
ที่เคยมีเคยย้ำพร่ำนักหนา
ทั้งบทกลอนอ้อนรักอักษรา
มธุรสวาจาสัญญาใจ

หากแม้นพี่สิ้นรสในรักน้อง
คงมิกล้าแตะต้องแลหมองไหม้
จะขอดับชีพดิ้นชีวินไป
หลีกลี้ไกลไม่พบบรรจบกัน

ขอลาจากพรากพี่จนที่สุด
เพราะยากหยุดยั้งรักอันดื้อดั้น
ขอบูชารักนี้ชั่วนิรันดร์
แม้นเพียงแค่ความฝัน...อันหลอกลวง.

[พิมพิลาไลย]

เมื่อรักเริ่ม เลือนลาง จางลงแล้ว
ทุกอย่างแห้ว ห่างหาย คลายความหวง
สิ้นรสรัก หักสลาย คล้ายโดนลวง
หล่นจากสรวง หมดซาก ยากซ่อมแซม

แตกกระจาย จนกระเจิง เพิ่งประจักษ์
นี่หรือรัก หักร้าง อย่างล่่อแหลม
มันรางเลือน เหมือนเดือนดับ กับข้างแรม
มีทุกข์แถม ถมทับ สลับทน


พิมพิลาไลย