รักของฉัน..นั้นช่างอาภัพนัก
เพราะว่ารักไม่เป็นดั่งใจหวัง
ได้แต่เฝ้าห่วงหาเธอทุก ๆ วัน
ทั้งเช้าค่ำแม้ยามฝันก็ไม่ลืมเลือน
.................................................
ความรู้สึกลึกลึกช่างคิดถึง
มากมายจนอยากดึงเธอมาชิดใกล้
หากแต่ว่าชะตาใยหนอใย
พรากเราห่างกันไกลสุดสายตา
........................................................
มากมาย..ความรู้สึกของฉันช่างมากมาย
เกินบรรยาย..พรรณนาเป็นอักษร
ใยเธอจึงปล่อยให้ฉันต้องร้าวรอน
ราวจะสอนบทเรียนให้จดจำ
........................................................
กลับมาเถอะ..กลับมาหาฉันเสียที
ใยคนดี....หายไปจนใจหาย
ใจระขาดรอนรอน...ราวใกล้ตาย
เลือดเนื้อแทบสลาย.....เมื่อขาดเธอ