"เป็นอะไรดีนะ(เพื่อให้เธอยิ้ม)?"
๐
เป็นอะไรก็ได้ให้เธอยิ้ม
จารึกพิมพ์หวานหวานให้ฉันเห็น
เป็นอะไรดีนะถ้าจะเป็น
เพื่อได้ความอารมณ์เย็นของเธอคืน
เป็นท้องฟ้าดีไหมให้เธอเลือก
เผื่อเธอเยือกเย็นได้ใจสดชื่น
ส่งความคิดจินตนาอารมณ์กลืน
สุขเริงรื่นกับฝันอันสวยงาม
เป็นนกน้อยดีไหมใคร่โบยโบก
แต่งแต้มโลกเนรมิตฤทธิ์ล้นหลาม
ส่งเสียงร้องเจื้อยแจ้วแว่วนิยาม
สื่อเนื้อความแห่งสุขปลุกปลอบเธอ
เป็นสายฝนก็ได้เพื่อไอฝน
จะพร่างแผ่อลวนปนเสมอ
ให้หยาดฝนซึ่งเย็นเช่นเมื่อเจอ
ฉาบเสนอเธอเข้าเคล้าสำราญ
เป็นสายลมดีไหมหากใคร่ชอบ
ฉันจะหอบรักผสมสายลมหวาน
ไปวนเวียนรอบเธอเจอวิมาน
แอบขับขานเพลงกล่อมพร้อมคลื่นลม
เป็นดวงดาวพระจันทร์ฉันเป็นได้
จะส่งไอเปี่ยมแสงแรงผสม
หลอมหัวใจรักฉันอันเกลียวกลม
เพื่อระดมปลอบเธอเจอสิ่งดี..
ระนาดเอก
...ไม่เห็นต้องเป็นอะไร....
ที่มีค่ามากมาย...ไปกว่านี้
ไม่เห็นต้องทำอะไร....ฉันก็รักเธอมากมาย...แล้วคนดี
สิ่งที่เธอเป็นวันนี้....ก็ไม่อาจหาใครมาแทนที่...ในใจ
...ไม่ต้องเป็นท้องฟ้า...
ขอเพียงอ้อมกอดธรรมดา...กอดไว้
ขับกล่อมในคืนหนาว...กระซิบกล่อมเบา-เบา...จนหลับไป
ในบางคืนที่ฝันร้าย...แค่มีคนกอดไว้....คงฝันดี
...ไม่ต้องเป็น...นกน้อย...
แค่มีเธอที่คอย...อยู่ตรงนี้
กุมมือไว้ตอนล้ม...และคอยชื่นชม...ในวันดี
แค่คำปลอบใจเล็ก-เล็กที่มี...ก็ทำให้ความอ่อนล้าที่มี...เบาบาง
....ไม่ต้องเป็น...สายฝน...
ขอเพียงคนหนึ่งคน...ที่เคียงข้าง..
หากมีเธอข้างกาย...ความเหน็บหนาวในใจ...คงเลือนลาง
แค่เพียงไออุ่นเบาบาง...ก็ทำให้ความเหงาเจือจาง...หายไป
...ไม่ต้องเป็น...สายลม...
เพียงรอยยิ้มที่พร่างพรม...ในวันอ่อนไหว
สายลมพัดมันเหน็บหนาว....ยิ่งทำให้คนเหงา...ปวดใจ
อยากได้เพียงรอยยิ้มใส-ใส...ก็เพียงพอจะทำให้ใจ...เต้นรัว
...ไม่ต้องเป็น...พระจันทร์...
แค่มีเธอข้างกัน....ในวันฟ้าสลัว
เท่านั้นก็พอใจ...ไม่จำเป็นต้องทำอะไร...เกินตัว...
แค่ในวันที่มืดมัว...มีเธอก้าวผ่านความน่ากลัว...ไปพร้อมกัน...