ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สายลมสีขาว]

เวลาผ่าน กาลเคลื่อน เลื่อนจุดหมาย
ทุกสิ่งนั้น มากมาย เข้าโถมหา
น้ำหยดใส เอ่อคลอ รอบดวงตา
โรยรินมา สองพวงแก้ม แต้มประทิน

เมื่อดวงจิต บอกช้ำ เกินรับไหว
สั่นสะท้าน ทั้งใจ ในน้ำศิลป์
หยาดน้ำใส ที่เอ่อคลอ ก็ไหลริน
สู่พื้นดิน เบื้องล่าง ที่ฉันยืน

นานแค่ไหน ที่ฉัน นั้นร้องไห้
จมอยู่กับ ความอาลัย ไร้ขัดขืน
ลมละออง พัดจิต สนิทคืน
เมื่อไหร่กัน ฉันจะตื่น ฝืนน้ำตา

ช่วยฉันที แค่นี้ ขอได้ไหม
โอบกอดใจ ที่สิ้นหวัง และอ่อนล้า
ช่วยฉุดดึง ฉันจาก ห้วงเวลา
พร้อมกับการ เยียวยา ที่อ่อนโยน

 

[กฤษณาต้องน้ำ]

   อยากรู้ไม่เข้าใจ                       เพราะเหตุใดเธอจึงหาย 
ปล่อยฉันให้แห้งตาย                     เธอทำร้ายฉันได้ลง
   โกรธเกลียดช่วยบอกกล่าว           คนใจร้าวรอนลุ่มหลง
บอกหน่อยนะโฉมยง                      อย่าให้หลงจงคิดเอา
   ถ้าผิดฉันขอโทษ                        แต่ได้โปรดช่วยบอกเล่า
อย่าปล่อยให้ฉันเหงา                      รู้ไหมเล่าฉันเฝ้ารอ
   โผล่หน้ามาสักหน่อย                    จะได้คอยตามงอนง้อ
ออฟไลน์คนเขารอ                         นะฉันขอคุยด้วยเอย


 

[ไพร พนาวัลย์]

เวลาผ่าน กาลเคลื่อน เลื่อนจุดหมาย
ทุกสิ่งนั้น มากมาย เข้าโถมหา
น้ำหยดใส เอ่อคลอ รอบดวงตา
โรยรินมา สองพวงแก้ม แต้มประทิน

เมื่อดวงจิต บอกช้ำ เกินรับไหว
สั่นสะท้าน ทั้งใจ ในน้ำศิลป์
หยาดน้ำใส ที่เอ่อคลอ ก็ไหลริน
สู่พื้นดิน เบื้องล่าง ที่ฉันยืน

นานแค่ไหน ที่ฉัน นั้นร้องไห้
จมอยู่กับ ความอาลัย ไร้ขัดขืน
ลมละออง พัดจิต สนิทคืน
เมื่อไหร่กัน ฉันจะตื่น ฝืนน้ำตา

ช่วยฉันที แค่นี้ ขอได้ไหม
โอบกอดใจ ที่สิ้นหวัง และอ่อนล้า
ช่วยฉุดดึง ฉันจาก ห้วงเวลา
พร้อมกับการ เยียวยา ที่อ่อนโยน

 

ร้องไห้เถิด เมื่อใจ มันพ่ายรัก
มันช้ำนัก ผลักไส จนไหวโค่น
ให้น้ำตา ล้างรัก ที่หักโจน
ปล่อยมันโชน หมดเชื้อ สิ้นเยื่อใย

น้ำตาหลั่ง รินรด หมดสิ้นแล้ว
เจ้าดวงแก้ว ลุกขึ้น ยืนเคียงใกล้
ค่อยปลุกปลอบ ใจตน ทนต่อไป
เขามิไช่ ของเรา อย่าเศร้าตรม

ดั่งหนึ่งไก่ ได้พลอย ด้อยคุณค่า
ขุ้ยเขี่ยหา เมล็ดข้าว เข้าสู่สม
ลิงได้แก้ว ทิ้งไป ใช่คู่ชม
อย่าโง่งม กับคน ไม่คู่ควร

อัณมณี มีค่า น่าถนอม
ประดับพร้อม หัวแหวน นับแสนถ้วน
เธอจงรัก ศักดิ์ศรี ที่เชิญชวน
จงรักนวล สงวนไว้ ให้คนจริง

 

“ปรางค์  สามยอด”

[peerapon]

ฉันจะช่วย เธอได้ อย่างไรเล่า
ฉันก็เศร้า หวั่นไหว  หัวใจนิ่ง
ทั้งสองเรา มิต่าง ห่างความจริง
หยุดไหวติง  เถิดรัก  พักชั่วคราว

เมื่อใจพร้อม ค่อยมา ว่ากันใหม่
แสวงหาความ จริงใจ เพื่อหายหนาว
พักเอาแรง  แกร่งกล้า ค่อยคว้าดาว
หยุดปวดร้าว  กับฉัน เถิดวันนี้

[สุภาพบุรุษทรชน]

เอาหัวใจ ไม่ว่าง วางไว้ก่อน
เก็บไว้ตอน สิ้นหวัง แผ่รังสี
พักเอาแรง สักนิด มิ่งมิตรมี
หลับฝันดี คืนนี้  ไม่มีทุกข์.
...............................

[plyfha]

ยามอ่อนล้า หมดแรง เหมือนแสงดับ
ใจที่ยับ กลับมา พร้อมความทุกข์
น้ำไหลหลั่ง หางตา พาไร้สุข
ใจที่จุก ผูกแน่น แค่นยิ้มมา

อยากจะวาง หัวใจ ที่มันเจ็บ
ความหนาวเหน็บ เก็บไว้ ไม่กังขา
แต่ล่องรอย ไม่ลาง จางน้ำตา
ที่ไหลมา แตะแก้ม แต้มทุกวัน

คราบน้ำตา ที่มี ปล่อยให้ไหล
เก็บหัวใจ กับตัว ไม่มัวฝัน
เรื่องดีร้าย มีมา ไม่ต่างกัน
แม้ตะวัน ลับหาย ก็ไม่โรย

[สายไหม]

แม้หมายเดือน หมายดาว ก็เอาให้
ขอแค่นี้ ได้ไหม เธอใฝ่หา
มากกว่านี้ ยังได้ ไม่ระอา
ว่าแต่ว่า เธอรอ ขอสิ่งใด

จะขอช้าง ขอม้า เอามานั่ง
หรือขอตัง ติดตัว กลัวไม่ได้
หรือขอบ้าน โตหรู อยู่สบาย
หรือจะขอ แค่ใจ ก็ให้กัน

(อิอิขำขำครับผม ต่อไป แต่งจริงๆ เข้าเรื่องๆครับ)

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

ยามอ่อนหลา หวั่นไหว ใจเจ็บช้ำ
ถูกความเศร้า มาทำ กระหน่ำใส่
สุขเจ้าเอ๋ย ตอนนี้ อยู่ที่ใด
หรือหนีไกล จากฉัน ไม่หันมอง

โอบกอดผม แทนได้ ผมไม่โกรธ
ไม่ถือโทด เลยหนา ถ้าเศร้าหมอง
จะยิ้มให้ เมื่อเธอ ชายตามอง
จะปกป้อง เมื่อเธอ เผลอหลับไป

หยุดร้องไห้ เถิดหนา เดี๋ยวตาช้ำ
พูดกับผม สักคำ ว่าทำได้
จะแข้มแข็ง ยิ้มรับ กับหัวใจ
ที่กำลัง อ่อนไหว ไม่ให้ตรม