อะไรกลบ ลบรัก ยากนักหนา
วันเวลา ล่วงเลย เคยดูดดื่ม
จะดีดสี ตีโก๊ะ โจ๊ะพรึมพรึม
ความเศร้าซึม ฝังจิต ติดมิคลาย
เพียรชำระ พระธรรม น้อมนำยึด
ช่วงประพฤติ ในว่าง ภาพสร่างหาย
พอสู่โลก โศกซ้ำ ทำวุ่นวาย
ผลสุดท้าย รำพึง ถึงบ้าเบลอ
ก็สลับ ปรับเปลี่ยน เวียนเช่นนี้
ทุกนาที ยังรัก หนักล้นเอ่อ
อาจลืมบ้าง ทางไกล ไม่พบเจอ
แต่มีเธอ งดงาม ในความจำ
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
