ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[" meemoo "]

                     


                    
                    ยามมั่งมี..เป็นเศรษฐี..มักลืมตน..

                     เหล่าฝูงชน..เพื่อนพ้อง..ต่างจ้องหมาย..

                     กลายเป็นคน..มีหน้าใหญ่..มิอับอาย..

                     ไม่เสียดาย..เงินทอง..เลี้ยงเพื่อนกิน..

                                ...........................

                      คนเหล่านี้..ส่วนใหญ่..มักลืมตัว..

                      เพราะเมามัว..แต่เงินทอง..กองทรัพสิน..

                      เลยลืมคิด..แต่ก่อนตน..เคยติดดิน..

                      ทั้งติดหนี้..และยืมสิน..คนรอบตัว..

                              ..................................

                     หากจะคิด..ตักเตือน..คอยบอกกล่าว..

                     ว่าบางคราว..ควรติตรอง..ให้ผ่องใส..

                     กลับต้องรับ..คำตอบ..ช้ำชอกใจ..

                    ที่ทำไป..รู้ตัวดี..อย่าได้เตือน..

                            ..........................................Myself

                     เพราะคนส่วนใหญ่จะมองตนไม่ออก........ยามลืมตัวและตอนสุขสบาย....!

[เพรางาย]

จำจากไปสู่เมืองเฟื่องฟุ้งฟ้า
ด้วยการงานชักพาตามหน้าที่
ย่อมแปลกถิ่นกินอยู่ต่างรู้ดี
แม้มากมีเงินทองต้องปรับตน

คนอยู่หลังส่งใจให้เสมอ
ไม่พบเจออย่าได้ใจหมองหม่น
ขอแต่ยามชินกรุงรุ่งเรืองล้น
อย่าเพลินชมลมบนจนลืมตัว

[พิกุลแก้ว]

เท้าติดดินย่ำดินมาแต่เกิด
ชาติกำเนิดยากจนแต่หนหลัง
ทุกสิ่งล้วนเกิดดับไม่จีรัง
เป็นคนเด่นคนดังไม่ตั้งตัว

พอมีทรัพย์สุขสบายก็ลืมหมด
น้ำใจซื่อกลับงอคดสู่เรื่องชั่ว
เท้าติดดินแต่มิเคยหันมองตัว
หลงเมามัวตัณหาชะล่าใจ

ได้แต่คิดนึกเอาว่าสูงเด่น
เชิดคอหรูชูหน้าเป็นสะอื้นไห้
ผลของการลืมตนไม่พ้นใคร
ทุกข์นั้นไซร้วกกลับมาที่ตน

ที่สุดท้ายการเดินทางของชีวิต
เขาลิขิตไว้ให้...อย่าสับสน
ก็สิ้นชีพลาร้างไปกันทุกคน
แม้นลืมตนอย่างไรไม่พ้น"กรรม"

[ไพร พนาวัลย์]

ได้อ่านกลอนของเจ้าพิกุลแก้ว

ซึ้งยิ่งแล้วในเนื้อความตามประสงค์

เจ้าสรุปลงในธรรมอย่างตรงตรง

ขอปรบมือให้เจ้าจงมีแรงใจ

 


"ปรางค์ สามยอด"

[พิกุลแก้ว]

ขอบพระคุณกำลังใจที่มอบให้
ตื้นตันใจดีใจเป็นหนักหนา
เหมือนดั่งได้น้ำทิพย์พรมกายา
เพราะยังด้อยภาษาในคำกลอน

ขอบคุณนะค๊ะคุณปรางค์     เขิลลล ง่ะค๊ะ แฮ่ๆ

[nungboon]

"อย่าลืมตัว" ทัวร์กลอน คำสอนสั่ง
อ่านแล้วนั่ง รำพึง ซึ้งอักษร
คนลืมตัว วัวลืมตีน อินคำกลอน
ขออวยพร พิกุลแก้ว แจ๋วจริงจริง

ขอนั่งอิง ธรรมะ เพื่อละบาป
ให้ราบคาบ สาปมาร คลานสู่สิง
ผมเด็กวัด  สัตย์สบถ ลดเป็นลิง
มานั่งนิ่ง ฟังธรรม..แล้วทำใจ..... ขอบคุณครับ 

[จ้อง เจรียงคำ]

เป็นวิหค..เหินลมดมอากาศ
ถลาผาดโผนผิน..บินอยู่สูง
ท้องฟ้าครามงามเมฆลอย..คอยชักจูง
หลงลืมฝูงลืมดินลืมถิ่นลับ

ยิ่งบินสูงยิ่งบินไกล..ไพรยิ่งว่าง
ดินเคยย่าง ทางเคยจร คอนเคยจับ
เจ้าลืมตัว..มัวเพลินตา..นภาวับ
ปีกขยับ..ไม่ไหว..ใครจะแล

กลับสู่พงดงดอน..คอนคอยเฝ้า
ที่ของเจ้า..นั่นคือไพร..ใช่ดวงแข
คอยทุกเมื่อเชื่อวัน..มิผันแปร
อย่าเอาแต่ แชเชือน..เลือนลับลา

[สายลมสีขาว]

เป็นวิหค ผกปีก ฉีกม่านฟ้า
ท่องทั่วแดน นภา ถลาฝัน
ก็อย่าลืม ท้องฟ้า นภวรรณ
อันเป็นที่ จัดสรรค์ สองปีกบิน

เป็นมัจฉา แหวกว่าย ปทุมไหว
ก็อย่าลืม ชลาลัย ในท้องสินธุ์
ก็อย่าข้าม อุบล จมราคิน
ที่สองครีบ ชโลมริน แหวกว่ายไป

เป็นมนุษย์ สุดหยั่ง พลังฝัน
เมื่อหยิบมัน สำคัญเป็น เห็นไสว
จงก้าวเถิด ตามทาง ทั้งใก้ลไกล
แต่จงอย่า ลืมใจ ลืมตัวตน.....!!!!

[ธาตรี พฤกษา]

เมื่อมั่งมี มากมาย มิตรหมายมอง
เมื่อหม่นหมอง มิตรมอง เหมือนหมูหมา
เมื่อไม่มี แม้มิตร ไม่มองมา
เมื่อมอดม้วย หมูหมา ไม่มามอง..

อ่านเจอในหนังสือครับ.