ด้านหลังม่าน กั้นฉาก อีกฝากฝั่ง
ปิดกำบัง คนเหงา เฝ้าถอดถอน
คร่ำครวญช้ำ น้ำตาเอ่อ เพ้ออาวรณ์
สุดสะท้อน อาลัย ใจร้าวราน

พอเปิดม่าน เดินออกมา ข้างหน้าฉาก
น้ำตาพราก ซ้อนไว้ ใต้หน้าหวาน
ยิ้มระบาย ป้ายทับความ ทรมาน
เหมือนดั่งปาน ฉันนี้ มีสุขจริง

เนตรมัวนัวม่านน้ำ......มิดนอง
แก้มอาบกาบแอร่มกอง...เอ่อเกล้า
เจ็บจิตเจื่อนจนจอง.......ใจจอด  จับนา
กำสรดโศกก่นเศร้า......แทรกซ้อนม่านสาย..ฯ


แอบแจมสักนิดครับ