กลอนไม่หวาน แต่กลั่นจาก ความรู้สึก
ห้วงคำนึง ลึกลึก นึกเสมอ
ทุกครั้งที่ เขียนกลอน วอนถึงเธอ
แม้ไม่เจอ เธอก็อยู่ ในดวงใจ

คำทุกคำ ที่เรียงร้อย เป็นถ้อยบอก
ทุกคำออก จากใจ รู้บ้างไหม
แม้ไม่หวาน ปานน้ำผึ้ง ซาบซึ้งใจ
แต่ก็ มั่นคงใน ทุกถ้อยคำ

เธอมองตา เข้าใจไหม ความรู้สึก
ฉันส่งผ่าน ความคิดนึก เพื่อตอกย้ำ
ชัดเจน จริงใจใน ทุกทุกคำ
ไม่ใช่พร่ำ คำเพ้อ หลอกเธอไป

ความรู้สึก ในใจ ไม่เสแสร้ง
ตลบแตลง ปลิ้นปล้อน ทำไม่ได้
เพราะไม่เคย เสแสร้ง แกล้งลวงใคร
คิดอย่างไร พูดไป อย่างที่เป็น

เป็นคนตรง ที่ไม่ยอก หรือหลอกหลอน
จะเขียนกลอน ก็จริงใจ ไม่หลบเร้น
ถ้าเอื้อนเอ่ย คำใด ก็ชัดเจน
เพราะไม่เห็น ประโยชน์ของ การหลอกกัน

รักคือรัก หนักแน่น แน่ใจอก
ไม่ได้ยก คำลวง มาเสกสรรค์
ถ้าแม้นเธอ ยังไม่เชื่อ คำจำนรรจ์
ก็หมดแล้ว คำที่ฉัน จะบอกเธอ


(ช่างเป็นกลอนที่หาความหวานไม่ได้ซะเลย .. อิอิ)