ฟังลมไหวไกวกิ่งกระโดนป่า
ลมเอ๋ยพาพัดใจไปด้วยหนอ
มองฝูงควายส่ายหน้าน้ำตาคลอ
เหลือทุกข์ท้อเกินทนคนอย่างเรา

วิทยุเครื่องเดียวยามเปลี่ยวจิต
ไว้เป็นมิตรปลอบใจไม่ให้เหงา
เพื่อภาระหน้าที่นี้ของเรา
ผู้คอยเฝ้าเลี้ยงควายอ้ายด่อนดำ

เมื่อพลบค่ำยินดีเป็นที่สุด
มาผ่องผุดเลิศชายในเรื่องร่ำ
ประสามิตรสนิทใจในน้ำคำ
เป็นประจำอย่างนี้นี่แหละนา

แม้นละมุนคุณคำดอกนำจิต
ไม่เบือนบิดสิ่งใดในภาษา
เราบ้านนอกลูกทุ่งหมายมุ่งมา
ร่วมนำพาแบ่งปันฝันจากใจ