ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เฮยอิง]

. . .ทุกเข็มยังหยุดอยู่ที่เก่า. . .

หยุดอยู่บนเส้นเงาของความห่วงหา

ตั้งแต่วันนั้น. .วันที่เธอบอกลา

ฉันถอดถ่านนาฬิกา ~ ไม่ให้เดินหน้าตลอดไป

. . .แผ่นเพลงที่เคยเปิดเล่น. . .

ยังคงวางโดดเด่นไม่หวั่นไหว

เพลงของเราที่เธอเปิดเบาเบายามไม่มีใคร

บอกกับฉันว่ามันคือเพลงแทนใจ "มีความหมายคือรักนิรันด์"

. . .ทุกอย่างก็ยังคงที่. . .

แต่สิ่งที่พอจะเหลือจะมี คือเงาของความฝัน

ไม่มีเสียงเพลงแผ่วแผ่ว ไม่มีแล้วรักนิรันด์

มีเพียงเศษที่เหลือของคืนวัน. .ที่ฉันปิดไว้"ในห้องนั้น". .ตลอดกาล

[แป้งน้ำ]

ตั้งแต่แปรงสีฟันขาดคู่
ได้แต่เก็บอีกอันหนึ่งไว้ดูต่างหน้า
หมอนสองใบกับผ้าห่มหนึ่งผืน . .. ที่เคยซุกตัวในคืนลมหนาวมา
กลายเป็นอุปกรณ์ซับน้ำตาจนเปียกปอน
. . . . .

สายลมพัดแผ่วมาทางหน้าต่าง
ผ้าม่านลายดอกคอสมอสผืนบาง . .. พลิ้วไหวเพราะสายลมอ่อน
"หัวใจของคุณ" เหมือนสายลมพัดไหว - - ไม่แน่นอน
“หัวใจฉัน” เหมือนผ้าม่านผืนบางที่ปลิวว่อนเพราะสายลม
. . . . .

เบื้องหลังกรอบหน้าต่างบานเก่า . . ที่ผ้าม่านลายดอกคอสมอสแขวนรอ
คนในห้องนั้น- - รินน้ำตาคลอ . .. ด้วยความขื่นขม
มีเพียงหัวใจผุกร่อนซึ่งถูกความเหงาดับจม
กับเสียงตัดพ้อต่อพระจันทร์ดวงกลม . .. ว่า “คิดถึงคุณ” ~*
. . .

[ปรางทิพย์]

หลังกรอบม่าน...หน้าต่างบานนั้น
เงารางเลือนภาพฝัน...ของวันเวลาที่หยุดหมุน
เสียงลมพัดครวญ...จากส่วนหนึ่ง...ซึ่งเคยอ่อนละมุน
กับกลิ่นหอมกรุ่น...และอุ่นอกใคร

ยืนโต้ลมหนาว...มองดวงดาวบนฟากฟ้า
พร้อมด้วยหยาดน้ำตา...อยากรู้ว่าจะอีกนานไหม
ที่ต้องทนคิดถึง...ใครคนหนึ่งซึ่งอยู่ไกล...แสนไกล
ฤา จะมีเพียงเสียงร่ำไห้...จากหัวใจ..ที่ "ไร้ผู้เหลียวแล"