ยังไม่ใช่ วันนี้หรอก บอกให้รู้
นะโฉมตรู ให้เจียมตัว กลัวไม่ไหว
ขอเวลา ชายคนนี้ ที่มีใจ
ได้ลองใช้ เศษใจหัก ไปรักเธอ
เป็นเพราะฟ้า ส่งเธอมา พร่าดวงจิต
จึงไม่คิด หักห้ามใจ ไม่ให้เผลอ
รู้ไม่สน ยังดึงดัน ฝันคว้าเธอ
สุดท้ายเซ่อ เธอรำคาญ พาลโกรธเอา
มันรักแล้ว เบรคหัวใจ ไว้ไม่อยู่
แม้ทางคู่ ขนานกัน ฉันเงียบเหงา
หมดสิทธิ์หวัง ไปสร้างค่า คำว่าเรา
กลายเป็นเศร้า ทั้งที่ยัง ไม่ตั้งลำ
อยากเจียมตัว ดังที่คน เขาบ่นว่า
เป็นคำด่า ร้อยวาจา ว่าน่าขำ
ไม่คู่ควร ทำฟ้ามัว ไอ้ตัวดำ
ทนเจ็บช้ำ กับนิยาม บนความจริง
สักวันหนึ่ง เมื่อทำใจ ไม่ให้รัก
จะยอมปัก ธงยอมแพ้ แคร์ทุกสิ่ง
วันนี้ขอ ยอมรับใจ ไม่แน่จริง
จะละทิ้ง ความเจียมตัว กลัวใจตน
