ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[chaipan1999]

กิ่งฟ้างามนี้หรือมีใครปอง
กิ่งฟ้าทองยางยูงเจ้าสูงส่ง
เฝ้าเพ้อมองอยากปองด้วยใจหลง
ได้แต่คงแหงนเงยชวดเชยชม

กิ่งฟ้างามนี้หรือมีราคา
ใครเล่าคว้าเจ้าได้ดั่งใจสม
ตัวพี่เองคงคว้าได้เพียงลม
ต้องขื่นขมชวดชมแม้เพียงเงา

จนปัญญาพี่แล้วกิ่งแก้วเอ๋ย
สุดเฉลยคำใดปล่อยใจเหงา
รักจนเพ้อเผลอตัวจนมัวเมา
หลงภิรมย์ชมเจ้าเฝ้าเดียวดาย

กิ่งฟ้างามเจ้าเอยเลยไกลพี่
สิ้นบุญนี้เทียมทันฝันสลาย
รักประหนึ่งชีวันพลันกลับกลาย
หมดความหมายกิ่งทองครองใจใคร

[วลีลักษณา]

มัวหมายอิง กิ่งฟ้า ลืมหญ้าต่ำ
หยัดเหยียบย่ำ ซ้ำหน จนหม่นไหม้
ลืมแหล่งหล้า ทอดร่าง อ้างฟ้าไกล
ไม่เว้นวาย หมายคว้า เอามาครอง

แม้โน้มเหนี่ยว สุดแขน หรือแดนสรวง
จะเลื่อนร่วง ไกล้หล้า มาสนอง
เศษหญ้าซบ กลบสิ้น ไม่ผินมอง
กลับหม่นหมอง ร้องครวญ หวนหาฟ้า

[สายลมสีขาว]

ก้านกิ่งฟ้า มันสูง สุดมือไขว่
ครั้งเอื้อมไป ใจคว้า หวา!!!...ไม่ถึง
แม้จิตหมาย ด้วยปอง จะเด็ดดึง
กลับอื้ออึง ด้วยวรรณะ ที่ต่างกัน

เธอคือไม้ กิ่งฟ้า เป็นของสูง
ประหนึ่งยูง ทรงค่า ราคาฝัน
แต่กับฉัน ก็เพียง คนสามัญ
ริหมายเด็ด จอมขวัญ นั้นสูงเกิน

สุดท้ายก็ตกต้นไม้คะ เลยเด็ดไม่ได้ อิอิ

[chaipan1999]

หวังเพียงปองกิ่งฟ้าโน้มมาบ้าง
อย่าแรมร้างลาไกลให้ใจหาย
เด็ดดอกรักปักใจไม่เสื่อมคลาย
อย่าลอยหายกิ่งทองหวังปองชม

 

[ไพร พนาวัลย์]

เฝ้าแหงนมอง กิ่งฟ้า จนหน้าย่น
เรามันจน ต้องเจียม ไม่เทียมเขา
เป็นชาวดิน ควรถวิล ถิ่นชาวเรา
ปล่อยชาวเขา เคียงคู่ อยู่บนดอย

แม้ดอกฟ้า โน้มกิ่ง ให้อิงแอบ
คงได้แนบไม่นาน ก็พาลถอย
เพราะเธอสูง สุดฟ้า แหงนตาคอย
ไม้ที่สอย คงสั้น พลันคะมำ

จงเจียมจิต ชิดใกล้ อย่าใฝ่สูง
โน้มยางยูง สูงศักดิ์ จักถลำ
เพียงมองตรง พงค์เผ่า เรากาดำ
แม้ต้อยต่ำ ฉ่ำชื่น พื้นเดียวกัน

  

“ปรางค์  สามยอด”

[Red Poet]

อย่าหมายสูงสุดใจเที่ยวไขว่คว้า
ปองกิ่งฟ้าพะนอมาคลอขวัญ
บุญเราน้อยต้อยต่ำเหลือรำพัน
แม้เพียงฝันยังเกินใฝ่ให้ระอา

ลืมเสียเถิดอย่ามัวหลงพะวงคิด
ทิ้งดวงจิตที่เพ้อละเมอหา
แจกันรักแนบอยู่คู่อุรา
ได้ดอกหญ้ามาปักด้วยก็สวยดี

[ปาระ]

อยากโน้มกิ่ง อิงแอบ แนบขอบฟ้า
อุ่นอุรา พาฝัน วันหวานๆ
จะพะนอ คลอเคล้า เร้าสำราญ
ใจเบิกบาน แช่มชื่น ระรื่นทรวง

แค่เพียงฝัน ฉันนั้น มิหาญหัก
ปลูกต้นรัก ปักฟ้า ท้าแดนสรวง
มิอาจเคียง คู่รัก สลักทรวง
ขอเป็นห่วง ห่างๆ ทางสองเรา

[chaipan1999]

อย่าหมายสูงสุดใจเที่ยวไขว่คว้า
ปองกิ่งฟ้าพะนอมาคลอขวัญ
บุญเราน้อยต้อยต่ำเหลือรำพัน
แม้เพียงฝันยังเกินใฝ่ให้ระอา

ลืมเสียเถิดอย่ามัวหลงพะวงคิด
ทิ้งดวงจิตที่เพ้อละเมอหา
แจกันรักแนบอยู่คู่อุรา
ได้ดอกหญ้ามาปักด้วยก็สวยดี

งั้นขอผินเพียงพักต์ทักดอกหญ้า
ให้รู้ค่าความงามยามถิ่นนี้
งามลู่ลมพรหมเคียวเกี่ยวฤดี
ปักแจกันใจพี่ไว้ที่เธอ

มีดอกหญ้าเคียงอยู่เป็นคู่ชื่น
กว่าพันหมื่นกิ่งฟ้าที่รอเก้อ
รู้ตัวแล้วว่าไม่ควรหลงละเมอ
ได้พบเจอดอกหญ้าค่าในใจ...