ระหว่างที่ เจ้ากา โหยหารัก
หงส์ปีหัก ตกมา คราหน้าหนาว
หงส์น้อยสวย วิไล ใสแพรวพราว
ผิวพรรณขาว งดงาม อร่ามตา
หงส์ปีกหัก ครวญคราง ร่างบอบช้ำ
ส่วนกาดำ ดูแล และรักษา
คอยเอาใจ ค่ำเช้า คาบเอายา
แล้วน้ำมา ยื่นป้อน ตอนเช้าเย็น
แต่พอหงส์ หายดี ก็หนีหน้า
บินขึ้นฟ้า กาจ้อง มองไม่เห็น
กาตัวดำ น้ำตา แทบกระเด็น
นี่คงเป็น อุทาหรณ์ ก่อนสิ้นใจ
กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว
หงส์ปีหัก ตกมา คราหน้าหนาว
หงส์น้อยสวย วิไล ใสแพรวพราว
ผิวพรรณขาว งดงาม อร่ามตา
หงส์ปีกหัก ครวญคราง ร่างบอบช้ำ
ส่วนกาดำ ดูแล และรักษา
คอยเอาใจ ค่ำเช้า คาบเอายา
แล้วน้ำมา ยื่นป้อน ตอนเช้าเย็น
แต่พอหงส์ หายดี ก็หนีหน้า
บินขึ้นฟ้า กาจ้อง มองไม่เห็น
กาตัวดำ น้ำตา แทบกระเด็น
นี่คงเป็น อุทาหรณ์ ก่อนสิ้นใจ
กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
