มิอยากให้รุ่งเช้า..ยังหนาวขวัญ
แว่วเสกสรรค์นิยามซึ่งหวามไหว
ถูกประคองคล้องอยู่ในอู่ใจ
อุ่นหทัยอ้อมกอดของยอดรัก
จวบพันแสงแรงสาง..เริ่มรางเลือน
เงาแห่งเดือนคลายมนต์ดลประจักษ์
แผ่วจุมพิตเบาบางเป็นลางทัก
ห่วงหาเธอยิ่งนัก...สำลักทรวง
Music
เฝ้าถนอมในอ้อมกอดอันอบอุ่น
ละไมมุนหวงแหนดุจแดนสรวง
ยากจะเหลือรักฝากใครในทั้งปวง
เหมือนติดบ่วงเสน่ห์หา...สุดอาทร
ใจมิอาจข้ามผ่านราตรี..คืนนี้ได้
อยากจดจำฝังใจยากไถ่ถอน
เมื่อสัมผัสสองเราอันเว้าวอน
ก็ไม่อาจหลบซ่อน ลี้หลีกไกล
bluesky
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
