ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พยัญเสมอ]

คุณค่ากลอนในวันนี้


เหมือนบทกลอนตายพรากไปจากจิต
คำลิขิตเคยหวานซ่านรูหู
ประทับจำฝังจินต์ยามยินดู
เคยเฟื่องฟูเลิศค่ามากลับกลาย

กาลเวลาผันผ่านก็นานแล้ว
หมดสิ้นแววหวานหอมพร้อมความหมาย
เหลือเพียงซากอดีตที่กรีดกราย
หล่นกระจายเกลื่อนเห็นเช่นธุลี

อนาถกลอนอ่อนค่าราคาไร้
เหมือนอยู่ไปปราศความงดงามสี
สุดเรี่ยวแรงแต่งฝันพันรุจี
คุณค่ามีเพียงไหนในถ้อยคำ

             Orion264/มือขวา

[พยัญเสมอ]

อ่านบทกลอนคนอื่นแสนชื่นจิต
ถ้อยลิขิตคารมสุดคมขำ
อ่านกลอนเราไร้รสให้จดจำ
เพียงตอกย้ำจุกแค้นแหนระอา

อยากมีกลอนวรรคทองดังก้องโลก
เหมือนลมโบกพัดพริ้วปลิวทั่วหล้่า
ขับเคลื่อนไหวไกลผ่านม่านนภา
จวบจนถึงชั้นฟ้่าสุรารางค์

โอ้บทกลอนเจ้าเอ๋ยเคยสุขสม
สุดนิยมยามยินสิ้นหมองหมาง
มาบัดนี้นี่ไยให้จืดจาง
ราวลาร้างจากจินต์สิ้นมอง เมิน

ดังตะวันลาลับไปจากโลก
วิปโยคโศกหายิ่งห่างเหิน
มิคืนกลับสุขสมภิรมย์เพลิน
ราวเผชิญหนาวเหน็บเจ็บทั้งใจ

คงมีบ้างดอกหนาเมื่อฟ้าสาง
แสงเลือนลางสีทองของวันใหม่
จักจรัสเจิดแสงผ่องอำไพ
เพื่อสิ้นไร้มืดมิดที่ปิดบัง

Orion264/มือขวา/บูรพาทรนง