หาดแขวงเภา อ.ขนอม จ.นครศรีธรรมราช)(เกาะสมุย)
มองลิบลิบเหมือนใกล้แต่ไกลนัก
ทะเลจักมีคลื่นพัดกลืนหาย
สุดเอื้อมถึงเกาะแก่งทิ่มแทงกาย
ใจสลายมองคลื่นกลบกลืนทาง
เกาะสมุยมองเห็นอยู่เช่นนั้น
เกาะสวรรค์มีใครทำให้หมาง
แม้มีคลื่นซัดสาดพิฆาตนาง
แต่ใจบางต่างรู้ยังอยู่ดี
ผิดอันใดใหญ่นักขั้นหักจิต
วาดนิมิตอันใดถึงให้หนี
มิรู้ซึ้งความใดผิดใจมี
ตัดไมตรีหมดสิ้นแยกดินเดิน
แม้หัวใจชี้ชัดมิตัดขาด
แต่มิอาจงอนง้อตายก็เขิน
แม้หัวใจนั้นจะกองพะเนิน
แต่ก็เกินใจจรจะย้อนคืน
เพียงแค่คิดทบทวนย้อนหวนบ้าง
เหงาอ้างว้างแต่ใจก็ให้ฝืน
ความเจ็บช้ำก็จัดทรวงหยัดยืน
แม้สะอื้นบางครายังอาลัย
มองหาดทรายทอดยาวกว่าคราวนั้น
คราวที่ฉันและเธอเดินเผลอไผล
แม้วันนี้เดินเดี่ยวมิเกี่ยวใคร
แต่ทำไมไกลกว่าครามีเธอ
พิณจันทร์
๓๐ กรกฎาคม ๒๕๖๑
