ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"วินาทีที่กระดิก?"

๐

๐ ลมวันนี้เงียบงันกว่าวันไหน
เสียงหัวใจเต้นเบากว่าคราวก่อน
ภาพสุนทรีที่เห็นเป็นกองฟอน
ยิ้มที่ป้อนรอยหวานพานหายลับ

๐ เสียงหัวเราะสยายกลายเป็นเหยียด
ความทุกข์เบียดดึงเหงาเข้ากำกับ
เมฆสีขาวลอยท่องละอองยับ
นกไม่ขับเสียงขานกังวานไพร

๐ ฉันยังอยู่ตรงนี้ที่โศกห้อม
เรียงรายล้อมเยี่ยงมิตรที่ชิดใกล้
มาช้าช้าเติมเร้าเข้าเต็มใจ
ไม่เหลือไว้ที่ว่างพลางครอบครอง

๐ นับทุกวินาทีที่กระดิก
ที่ช่วยพลิกชะตาฆ่าเราสอง
มีม่านดำเป็นฉากหลากทำนอง
กับเสียงร้องพญาโศกของโลกจริง

๐ ซมการฝ่ามรสุมแห่งมุมรัก
ทรุดซวนหนักฝันร้ายย้ายเข้าสิง
อวลในคลื่นหมอกหม่นที่คนติง
เก็บบางสิ่งก่อนสลายไว้กับตัว

๐ ลมวันนี้เป็นใจในความเหงา
จังหวะเบาของใจใกล้สลัว
กับรอยยิ้มจางจางค่อยฟางมัว
ของรักยั่วชั่วคราวโหมเศร้านาน?"

ระนาดเอก

[kradan]

ไม่เลย เธอไม่เคย มอบรักให้
ทุ่มเทใจ มากมาย ไม่มีผล
ไม่มีค่า เป็นแค่ "ใครบางคน"
ที่ต้องทน ความเฉยชา ในตาเธอ

ทุกครั้งที่เข็มนาฬิกาเดินผ่าน
ใจก็ยัง ร้าวราน อยู่เสมอ
ทุกนาที ตั้งแต่วัน เราพบเจอ
ก็ยังเพ้อ ไปข้างเดียว อยู่เรื่อยมา

จะมีไหม สักวันหนึ่ง ของคนนี้
ที่จะมี สายตาเธอ เฝ้ามองหา
จะมีไหม สักช่วงหนึ่ง ของเวลา
ที่น้ำตา ของฉัน จะแห้งไป