"ประจันหน้า?"

"ประจันหน้า?"

๐

๐ เราเกยคางจ้องกันประจันหน้า
สำรวจตาคิ้วคางปรางไรผม
เรือนหน้านี้โดนใจใคร่ภิรมย์
ลูบแก้มอมรอยยิ้มพิมพ์ติดตา

๐ แตะตรงปากเธอนี้ช่างขี้อ้อน
แล้วค่อยช้อนคางนิดพิศวงหน้า
เธอก็ไล้แก้มฉันปันยิ้มมา
เหมือนค้นหาหรือบอกตอกความนัย

๐ ตาเรานิ่งมือเบาราวปุยนุ่น
ส่งความอุ่นลึกล้ำสัมผัสได้
ประจันหน้าขณะประจันใจ
ตาฉันใกล้โจมจู่สู่หน้าเธอ

๐ คิ้ววงนี้จมูกและทุกสิ่ง
น้ำเสียงยิ่งชินนักรักเสมอ
จากวันแรกวันนี้ที่พบเจอ
กลับเลิศเลอดั่งแปลกแรกรักกัน

๐ ต่างพิเคราะห์หลุดวลี..ว่าที่รัก!
คือคำหลักอบอุ่นคุ้นเธอฉัน
สรรพนามหยิบยื่นที่ยืนยัน
ยังคงมั่นรักเราเคียงก้าวเดิน

๐ ลูบไล้หน้ารู้ได้..ให้แสนรัก
ทุกทุกสิ่งประจักษ์รักและเขิน
ในเวลาประจันขั้นเผชิญ
ผลประเมินว่ารักหลากสองเรา?"

ระนาดเอก

	ผู้เขียน	หัวข้อ: "ประจันหน้า?" (อ่าน 1766 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้