ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"อัศจรรย์..บนชั้นหนังสือ?"

๐

๐ ควานสายตากวาดใส่ไปเบื้องหน้า
หลากหลายชื่อสะดุดตา?..ตรงหน้าสัน
ไล่หมวดนวนิยาย!..หลายเรื่องครัน
เจอะชื่อนั้นชวนพิศสะกิดใจ

๐ เอื้อมมือหยิบงานทองของแก้วเก้า
ผลงานเก่า"แต่ปางก่อน?"..เรื่องอ่อนไหว
บรรจงหยิบเบาเบาเร้าฤทัย
ด้วยหลงจิตพิสมัยในเนื้องาน

๐ เกิดช่องว่างฉับพลันตรงชั้นหิ้ง
แวบสบตางามยิ่งหญิงอีกด้าน
แววอ่อนช้อยเปี่ยมสุขหากรุกราน
สื่อความหวานแต่แรกแหวกช่องมา

๐ นิ่งกับภาพเผลอใจในขณะ
หลังปะทะเนตรฝันเคลิ้มหรรษา
ลืมหนังสือในมือหรือเพลา
ซ่อนยิ้มไว้ในหน้าค้นหาเธอ

๐ เธอสวยหวานช่างใสในตาฝัน
อัศจรรย์เกิดได้ยามไผลเผลอ
ยิ้มน้อยน้อยเธอให้ในแรกเจอ
แสนเลิศเลอเปิดทางระหว่างนัยน์

๐ กลับบ้านเปิดหนังสือคือรู้ว่า
เห็นแต่หน้าเธอพริ้มส่งยิ้มให้
บทนางเอกอ่านถึงซึ่งเมื่อไร
ลอบคิดไปถึงเธอ..แบบเผลอตัว?"

ระนาดเอก

[ดวงไฟ]

หรือคือดังนิยายที่ได้อ่าน
"แต่ปางก่อน" เนิ่นนานมาจากไหน
แล้วเราคือคู่กันจากวันใด
จึงได้พบกันใกล้ในอีกครา

เพียงเพราะกั้นระหว่างชั้นวางนี้
จึงลักลอบยินดีเป็นหนักหนา
ยามที่พี่หยิบจับตำรับตำรา
ซึ่งเป็นเหตุให้ตาเราต้องกัน

[ท้องฟ้าสีชมพู]

หรือเป็นเพราะ ความเป็นมา "แต่ปางก่อน"
ถึงหลบซ่อน ก็ได้พบ สุขสมหวัง
หรือเพราะว่า "แต่ปางก่อน" เราคู่กัน
"มาปางนี้" รักครั้งนั้น จึงได้เจอ

หรือเป็นเพราะ พรพรหม บรรจงวาด
ไม่ให้คลาด ไม่ให้แคล้ว ไม่ให้เผลอ
แม้เพียงครั้ง หนึ่งแปลก แค่แรกเจอ
ใจข้ายัง เผลอไกล ไปถึงนาง

แต่สิ่งใด ปางไหน ใครกำหนด
ก็คงต้อง ซาบซึ้งใจ ไม่ห่างหาง
สิ่งที่ได้ คือหัวใจ ที่ชื่นบาน
เมื่อมีนาง มาเคียงใจ ให้สุขจริง

.......................................................
อ่า เพี้ยนจังเลย

[ระนาดเอก]

หรือคือดังนิยายที่ได้อ่าน
"แต่ปางก่อน" เนิ่นนานมาจากไหน
แล้วเราคือคู่กันจากวันใด
จึงได้พบกันใกล้ในอีกครา

เพียงเพราะกั้นระหว่างชั้นวางนี้
จึงลักลอบยินดีเป็นหนักหนา
ยามที่พี่หยิบจับตำรับตำรา
ซึ่งเป็นเหตุให้ตาเราต้องกัน

๐ ต่อกี่ชาติบอกไปก็ไร้สิทธิ์
อาจเพียงจิตปางก่อนยอกย้อนฉัน
ให้หวิวหวิวหวามหวามท่ามจาบัลย์
เธอมาขั้นทำร้ายหัวใจเรา

๐ เปิดหนังสือหน้าเธอเลิศเลอล่อง
คือละอองอดีตพิษรักเก่า
ผ่านกี่ชาติตามกันไม่บรรเทา
แล้วก็เข้าบัญชาแบบข้านาย..

..แต่ปางก่อน..

[ดวงไฟ]

หรือคือดังนิยายที่ได้อ่าน
"แต่ปางก่อน" เนิ่นนานมาจากไหน
แล้วเราคือคู่กันจากวันใด
จึงได้พบกันใกล้ในอีกครา

เพียงเพราะกั้นระหว่างชั้นวางนี้
จึงลักลอบยินดีเป็นหนักหนา
ยามที่พี่หยิบจับตำรับตำรา
ซึ่งเป็นเหตุให้ตาเราต้องกัน

๐ ต่อกี่ชาติบอกไปก็ไร้สิทธิ์
อาจเพียงจิตปางก่อนยอกย้อนฉัน
ให้หวิวหวิวหวามหวามท่ามจาบัลย์
เธอมาขั้นทำร้ายหัวใจเรา

๐ เปิดหนังสือหน้าเธอเลิศเลอล่อง
คือละอองอดีตพิษรักเก่า
ผ่านกี่ชาติตามกันไม่บรรเทา
แล้วก็เข้าบัญชาแบบข้านาย..

..แต่ปางก่อน..

กลับมาถึงเรือนนอนยังย้อนนึก
ท่ามรู้สึกเมื่อพบไม่หลบหาย
หรือตกสู่ห้วงฝันพรรณราย
จึงกระวนกระวายถึงชายชาญ

ชายผู้ที่พบกันหว่างชั้นวาง
ชายผู้มีรูปร่างเหมือนเคยผ่าน
อีกหน้าตาละม้ายคล้ายก่อนกาล
เป็นคนของวันวารแต่นานมา