ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[(ฟ้า) มารสุรา]

วันผ่านไป........พาใจ........ให้เหนื่อยล้า
หนักอุรา.........พาสะอื้น.....ตื่นจากฝัน
วาดเอาไว้........ใครคนหนึ่ง..ซึ้งชีวัน
เคียงข้างกัน......ฝันตื่น.......ฟื้นมลาย

โอ้เหนื่อยกาย....หมายผ่อน...ตอนหลับใหล
ดึกเกินไป........ไม่อิ่มชื่น.....กลัวตื่นสาย
เราลูกน้อง.......ต้องขยัน.....ไม่งั้นตาย
เหนื่อยใจกาย....จำต้องอยู่....สู้กับงาน

เฮ้อ.....คิดถึง

[hort39]

เหนื่อยเพียงใด อย่าท้อ ขอให้สู้
เพื่อนยังอยู่ ต้อนรับ คอขับขาน
ถึงจะห่าง กันไป ใช่่เนิ่นนาน
ยังคอยอ่าน งานเพื่อน เหมือนเช่นเคย

(ดีใจที่เจอครับ)
 

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

เหนื่อยเหลือเกินกายใจให้อ่อนล้า
คนรักมาหมางเมินและเดินหนี
ใจไม่ซึ้งถึงใจในไมตรี
เกือบสองปีบรรจบได้คบกัน

เหนื่อยเหลือเกินเหนื่อยหนอขอหยุดพัก
หากว่ารักจริงใจคงได้หัน
จะทนเหนื่อยนานได้เท่าไหร่นั้น
จะมีวันต่อไปหรือไม่มี

[อัศจรรย์จิต]

จะทนเหนื่อยอีกวันเท่านั้นนะ
ฉันขอละเธอทิ้งไม่อิงฝัน
ดูลมลมแล้งแล้งเหมือนแกล้งกัน
หัวใจหวั่นบั่นทอนแล้วตอนนี้

หากยังเงียบเชียบอยู่ได้รู้แน่
อย่ามองแค่แก่หนาไม่กล้าหนี
ฉันรอคอยลอยลับมานับปี
เหนื่อยเต็มที่ชี้กั้นเพื่อตันทาง

ทนหลายทีมีไหมจะไม่ท้อ
ตั้งตารอพ้อพบเหมือนหลบร่าง
เรานี่หรือถือใจไม่ปล่อยวาง
หมอกน้ำค้างเปียกชุ่มกลุ่มน้ำตา

[พิมพิลาไลย]

เหนื่อยกายใจ ใช่ปัญหา ขออย่าท้อ
จงสู้ต่อ และรออยู่ ดูความฝัน
หน้าที่เรา เข้าใจล้น คนทำงาน
ต้องรับทาน ถ้างานหมด ก็อดกิน

สิ่งประกอบ อยู่รอบข้าง ช่างมันก่อน
รอถึงตอน เรามั่งมี ทวีสิน
สิ่งที่ดี ที่อยากได้ สมใจจินต์
ที่อยากกิน อยากจะโก้ โชว์ได้เลย




พิมพิลาไลย

[ดอกกระเจียว]

 

เหนื่อยกายใจนั้นก็ดีมีผลลัพย์
ให้คอยนับเหมือนถามได้คำเฉลย
คนลำบากกว่านี้ยังมีเลย
มาคุ้นเคยวงการนั้นใช่ย่อย

ได้ร่วมสังคมไอทีกวีกระวาด
นั้นมากมีโอกาสอย่าท้อถอย
ความสำเร็จเช่นหวังนั้นยังคอย
มาปลดปล่อยทุกข์ทนพ้นระกำ

[สมนึก นพ]

เหนื่อยกาย ได้พัก สักหนึ่งครั้ง
ร่มไม้บัง เย็นไอแดด ที่แผดเผา
ลมชายทุ่ง กระโชกบ้าง เพียงบางเบา
ยังนำเอา กลิ่นดอกไม้ กระจายมา

ขอเอนหลัง บนหญ้า เวลานี้
อากาศดี พักกาย หายเมื่อยล้า
บนต้นไม้ งามอยู่ สกุณา
สวยแปลกตา หลายคู่ จู๋จี๋กัน

ส่งเสียงร้อง ไล่เล่น เป็นบินหนี
เหมือนดนตรี ธรรมชาติ เกินคาดฝัน
นอนดูเพลิน หลับไหล ไปครึ่งวัน
เมื่อตื่นนั้น สุขกาย สบายตัว

เหนื่อยใจ ได้พัก สักหนึ่งหน
ยังสับสน เรื่องใด ให้ปวดหัว
ใต้ร่มไม้ ร้อนไอแดด แผดน่ากลัว
ลมพัดมั่ว กลิ่นสาบสาง ยังมาโชย

ได้เอนหลัง มือวาง กลางหน้าผาก
จะเรื่องปาก เรื่องท้อง ต้องหิวโหย
รายรับ ไม่พอจ่าย กายร่วงโรย
ร้องโอดโอย หาใคร ไม่ได้เลย

ยิ่งความรัก หากหมาย กับใครแล้ว
กลับต้องแผ่ว ไม่กล้า มาเฉลย
อยากบอกเขา จากปาก ยากเปรียบเปรย
สุดจะเอ่ย อย่างไร ให้หล่อนฟัง

อยู่คนเดียว ซ้อมซ้ำ นำคำหวาน
พูดฉะฉาน ครั้งนี้ น่ามีหวัง
พอเจอหน้า กลับเมิน มันเขินจัง
หน้ากลับหลัง พูดไป ยังไงกัน

เหนื่อยกายใจ ทำไม ถึงยากนัก
เอ่ยคำรัก ยังเป็น เช่นแค่ฝัน
ขอเอนกาย นอนซม ชมดวงจันทร์
จนกว่ามัน ลอยหาย เกินสายตา.