ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดินเหนียว]

ดูภรรยา สามี แลพ่อแม่
ให้เที่ยงแท้ ว่าพงศ์เผ่า เขาไฉน
อันคนพาล ต้องอ้อม เสียให้ไกล
ซื้อควายไซร้ นอนหนอง ต้องตำรา

ยื่นด้ามพร้า ส่งด้ามขวาน การตอบแทน
อย่าโกรธแค้น เคียดขึ้ง และหึงษา
มีพี่น้อง อยู่ใกล้ ต่อชายคา
เหมือนกับมี แนวป่า เข้ามาบัง

อย่าคิดเอา เลือดปู ดูมิงาม
ผิดเนื้อความ เห็นไม่สม อารมณ์หวัง
เราทำผิด ปิดไว้ พูดไม่ดัง
เขาก็ยัง รู้แจ้ง ไม่แคลงใจ

สุนัขเห่า มาเห่า ซึ่งตี นช้าง
เกิดเป็นหมา แล้วอย่าอ้าง เห่าช้างใหญ่
ถ่มน้ำลาย รดฟ้า เงยหน้าไป
พลัดถูกใส่ ตัวเรา เอาทั้งกาย

อันคนอ้วน-ท้วนดี ผีก็หอม
ที่ผ่ายผอม สาปสาง ล้างไม่หาย
ที่น้ำขุ่น ไว้ภายใน นอกใจพราย
อย่าเชื่อง่าย หลายอย่าง ทางวาจา

อันหวานนอก ขมใน ใจมนุษย์
ลำบากสุด เหลือหลาย ฝ่ายคบหา
แม้รักชื่อ ไว้ชื่อ ให้ลือชา
อย่าปล่อยปลา ให้เหม็นคาว เป็นข่าวลือ ฯลฯ

[โรแมนติค]

การตามใจ ของตัว นี้ชั่วนัก
เพราะใจรัก แต่สบาย มิใช่หรือ
หากปล่อยกาย ตามใจ เหมือนไฟฮือ
นั่นแหละคือ ความทราม จะตามมา

การห้ามใจ เป็นวิสัย ของปวงปราชญ์
ท่านสามารถ เหนี่ยวจิต ที่คิดบ้า
ให้คืนกลับ สู่คลอง ของปัญญา
จึงจะพา สุขทวี มีแก่ตน

ครั้นยามรวย เพื่อนญาติ มากลาดกลุ้ม
เหมือนที่ลุ่ม หล่อหลั่ง ขังน้ำฝน
ยามคับแค้น เอือมระอา ไม่มายล
อันธพาลชน รักชัง ไม่ยั่งยืน ฯ

[manonvikan]

เห็นคนซื่อ เง่าโง่ อย่าโป้ปด
ใครบ้ายศ ยอให้สม อารมณ์หวัง
เนื้อความลับ อย่าไปเล่า ให้เขาฟัง
ไม่ควรบัง ก็อย่าปิด ผิดถึงตัว

ประหยัดหย่อน ผ่อนผัน แต่พอพักตร์
อย่าสูงนัก เหลือล้น ให้คนหัว
โบราณว่า ฟ้าคะนอง ก็ต้องกลัว
เอามือตัว ปิดหู ไว้ดูการ

ปิดเงื่อนงำ น้ำขุ่น ซ่อนอยู่ใน
ภายนอกนั้น แจ่มใส ให้สมาน
เหมือนหินแท่ง ทึบที่ ไม่มีราน
ต่อประหาร จึงให้เห็น เป็นอัคคี ฯ

[ทิวฯ]

จะทำการสารพัดประหยัดยั้ง
ให้มีทั้ง ทางไล่ ไว้ทางหนี
จึงจะแก้ ตัวตน พ้นไพรี
เอาใจดี ต่อด้วย ดัสกร

อันคนเลวถึงจะเวียนมาเป็นมิตร
ให้ครวญคิด เช้าค่ำ เป็นคำสอน
ได้โอกาส เราประมาท อาจม้วยมรณ์
จะยืนนอน เดินนั่ง ยั้งคำนึง

อย่าเก็บเอา ของสุก มาปนดิบ
เมื่อจะหยิบ หยิบให้มั่น คั้นให้ถึง
ควรจะผลัก ผลักไม่ ให้ล้มตึง
ที่ควรถึง ปล่อยปลด ก็ลดละ

แม้บ่าวไพร่ ใช้ชิด ที่ผิดชอบ
จงสวนสอบ ให้สว่าง กระจ่างจะ
อย่าเชื่อคำ คนยุ ทำงุงะ
เอาธุระ ดูแล เผื่อแผ่กัน
 

[akom]

จะดูญาติ เมื่อได้ยาก ประดากเสีย
จะดูเมีย ก็เมื่อไข้ ใกล้อาสัญ
จะดูข้า ก็เมื่อทุกข์ มาประจัญ
จะเห็นกัน ถ้วนทั่ว เรื่องชั่วดี

อันคนร้าย หลายลิ้น ย่อมปลิ้นปลอก
เลี้ยงมันหลอก หลอนเล่น เหมือนเช่นผี
อย่าพาลพบ คบค้า เป็นราคี
เหมือนพาลี หลายหน้า ระอาอาย

อันอ้อยตาล หวานลิ้น แล้วสิ้นซาก
แต่ลมปาก หวานหู มิรู้หาย
แม้เจ็บอื่น หมื่นแสน พอแคลนคลาย
เจ็บจนตาย เพราะเหน็บ ให้เจ็บใจ ฯ

[มะดัน]

คิดกาลไกล เก็บไว้ แต่ในอก
เมื่อคิดตก ค่อยแย้ม ขยายไข
เช่นมะเดื่อ ออกดอก ไม่บอกใคร
ครั้นผลใหญ่ เห็นทั่ว ทุกตัวคน

ไม่มีเรือ มาเอื้อ สร้างไม้พาย
ไม่มีควาย สร้างเชือก เกลือกได้ผล
คนโง่นัก เห็นจัก ต้องเสียกล
เป็นเหยื่อคน มีปัญญา ทุกท่าที

เป็นเศรษฐี มีทรัพย์ นับหมื่นแสน
ยามขาดแคลน นุ่งฟ้า ห่มผ้าผี
อนิจจัง ทั่วโลก ทุกข์โศกมี
จนเจ็ดที มีเจ็ดหน อย่าจนใจ

เป็สตรี มิใช่ชาย เสียดายศักดิ์
จะปลูกรัก เรรวน หาควรไม่
อันความดี มีอยู่ ดูจำไว้
อย่าพอใจ ใฝ่ชั่ว มั่ว สามานย์.

[น้ำมนต์]

อนึ่งบรรดาข้าไทที่ใจซื่อ
จงนับถือถ่อมศักดิ์สมัครสมาน
อนึ่งคนมนต์ขลังช่างชำนาญ
แม้นพบพานผูกไว้เป็นไมตรี

เขาทำชอบปลอบให้น้ำใจชื่น
จึงเริงรื่นรักแรงไม่แหนงหนี
ปรารถนาสารพัดในปัฐพี
เอาไมตรีแลกได้ดั่งใจจง ฯ

[ดอกกระเจียว]

โธ่กระนี้ที่ฉันเป็นก็เช่นนี้
มิบังอาจเปรียบกวีคนที่ไหน
แต่กำเนิดฉันก็เกิดเป็นคนไทย
จึงรักใคร่หลงรักเป็นนักกลอน

ได้ยินความตามกล่าวจึงเฝ้าอ่าน
จินตนาการเรื่องรักในอักษร
ขอบพระคุณการุณรสในบทกลอน
สืบสุนทรเหมือนชื่อที่ลือชา

                ดอกกระเจียว

[แมวเหมียว]

คติเตือนใจจิตลิขิตวาด
ชะตาหยาดโปรยปรายสร้างลายฝน
ชีวิตนี้ผู้ลิขิตคือจิตตน
อย่าให้คนอื่นมาทุ่มทำลาย

โอกาสนี้ไม่มีใครปิดกั้น
นอกจากวันที่เราปล่อยเอาหาย
จะมีใครทำให้ไม่สบาย-
จิตใจได้นอกจากรากแห่งตน

คติสองพยายามนำสำเร็จ
รวบเบ็ดเสร็จงานไม่เหลือเผื่อแผ่ผล
จากนี้ไปความดีมีพูนพ้น
ถ้าตัวตนของเราตั้งใจทำ

[น้ำมนต์]

โธ่กระนี้ที่ฉันเป็นก็เช่นนี้
มิบังอาจเปรียบกวีคนที่ไหน
แต่กำเนิดฉันก็เกิดเป็นคนไทย
จึงรักใคร่หลงรักเป็นนักกลอน

ได้ยินความตามกล่าวจึงเฝ้าอ่าน
จินตนาการเรื่องรักในอักษร
ขอบพระคุณการุณรสในบทกลอน
สืบสุนทรเหมือนชื่อที่ลือชา

                ดอกกระเจียว

+1คะแนน แทนกำลังใจ  ขอต้อนรับ คุณ ดอกกระเจียว ยินดีที่ได้รู้จักครับ  ขอบคุณครับ

พร้อมกับ ทักทายคุณแมวเหมียว และ ทุกท่านในที่นี้ด้วย ครับผม

ขอบคุณมากครับ  วันนี้ผม ต้องลาก่อน หิวข้าวแล้วครับผม... อิ อิ  แล้วพบกันใหม่นะครับ ..

[บรรจบ]

มีสลึงพึงบรรจบ ให้ครบบาท
อย่าให้ขาดสิ่งของต้องประสงค์
เมื่อมีน้อยจ่ายน้อยค่อยบรรจง
อย่าจ่ายลงให้มากจะยากนาน

อันหิ่งห้อยอย่ากล้าแข่งแสงอาทิตย์
อัคคีนิดติดใหญ่อันไพศาล
ทุกข์อะไรในถิ่นแผ่นดินดาล
ทุกข์ไม่ปานเหมือนกษัตริย์ เจ้าวัดวา

ทั้งพ่อเหย้า แม่เรือนก็เหมือนกัน
ทุกข์สามอันอย่างนี้ไม่มีหา
แม้นเสียชีพอย่าสลัดเสียสัจจา
คิดฆ่าช้างเอางา หนาแลกบาง 

อันตัวต่ำแล้วอย่าทำให้กายสูง
ดูเยี่ยงยูงมีแววที่วงหาง
ค่อยเสงี่ยมเจียมใจจงไว้วาง
ให้สมอย่างกิริยาเป็นนารี ฯ

[mednoon]

เราได้เจ็บ  แล้วควรนำ มาจำหน่าย
เป็นดอกไม้ ใกล้ทาง ข้างวิถี
แม่น้ำน้อย ต้องถอย แพ้อัคคี
หลายหัวดี ยิ่งกว่า อย่าหัวเดียว

หลงอะไร  ไม่เหมือนหลง  รูปทรงมนุษย์
ไม่ม้วยมุด ไม่คลายหลง คงหน่วงเหนี่ยว
ใครอกหัก หนักใจแย่  แน่แท้เทียว
มักกลมเกลียว มีทุกข์ มารุกราน

ถึงสุดสิ้น ดินฟ้า มหาสมุทร
ไม่สิ้นสุด ความรัก สมัคร สมาน
ทั่วพิภพ จบสิ้น แผ่นดินดาล
ใครประหาร ตัดได้...ในความรัก ฯ

[ยอด~]

ควรนิ่งนั่งฟังเขาเอาไว้ก่อน
เหมือนมีดซ่อนคมใส่เสียในฝัก
ถึงพูดมาก หากน้อย ความจริงนัก
มันเสื่อมศักดิ์ ลดค่า ราคาตัว

เราพูดไป สองไพ ถูกสองเบี้ย
เรานิ่งเสีย ตำลึงทอง ต้องท่วมหัว
ใจมนุษย์ สุดประมาท ชาติเมามัว
คิดฆ่าตัว ฆ่ากาย กันตายกอง

อันปลาหมอ ทั้งหลาย ตายเพราะปาก
อย่าบั่นบาก สุรุ่ยสุร่าย จ่ายสิ่งของ
รู้หลบหลีก เป็นปีกหาง อย่างนึกปอง
ขุมเงินทอง อยู่ใกล้ ไม่ใช่ไกล

การไม่เจ็บ ไม่ไข้ เหมือนได้ลาภ
ดูเอิบอาบ เหมือนมีทอง สักกองใหญ่
อันเพื่อนกิน หาง่าย มากมายไป
เพื่อนร่วมกาย ร่วมใจ ไม่ค่อยมี ฯ

[โรแมนติค]

อันหินแง่ นั่นแล ใช่ตายาย
ท่านเจ้านาย ใช่พ่อแม่ แค่ศักดิ์ศรี
เมื่อเราผิดเขาก็คิดตามคดี
ตามโทษมีแบบบทกฎอาญา

มีปลวกน้อยพลอยยั้งยังไม่คิด
กลัวความผิดแล้วอย่าทำให้ร่ำหนา
ไม่ใช่เรื่องของตนอย่าสนทนา
เหล่าฝูงกากับหงส์ใช่พงศ์พันธุ์ ฯ

[kaya]

เสียกำไร  ก่อนไง จึงได้ทอง
ความผิดต้อง จงกลัว ให้หัวสั่น
น้ำมากมา ปลากินมด หมดทั้งนั้น
น้ำแห้งพลัน มดกลุ้ม รุมกินปลา

แม้ทำดี ได้ดี มิกลับกลาย
ทำชั่วร้าย ได้ทุกข์ ไม่สุขา
รู้อะไรไม่สู้ รู้วิชา
รู้รักษา ตัวรอด เป็นยอดดี.

[มะไฟ]

เกิดเป็นหญิงนิ่งไว้ไม่หาคู่
ดูผิดอยู่พร่องไปในหน้าที่
ผู้หญิงอยู่คนเดียวเปลี่ยวเอกี
ก็มีแต่คนติฉินและนินทา...

[ย่อง~~]

อันผู้ใดทรงธรรมเที่ยงสถิต
ชนย่อมอยากเป็นมิตรอยากคบหา
ความใจดีมีจิตมากเมตตา
ย่อมแนะนำสัตว์นานาไว้วางใจ

ปารชญ์สรรเสริญว่าธรรมนั้นล้ำเลิศ
สุดประเสริฐกว่าทรัพย์ทั้งน้อยใหญ่
ธรรมคุ้มผู้ประพฤติเป็นธรรมไซร้
คงต้องได้ผลงามตามตำรา

[ปาระ]

อ เสวนา จ พาลานัง
คบคนพาลพังพินาศขลาดค่า
ปัญฑิตานัญจ เสวนา
คบบัณฑิตพาได้ผลเพลิดแพรว

ปูชา จ ปูชนียานัง
มิควรชังบุคคลดีที่ผ่องแผ่ว
บูชาคนที่ควรบูชาแล้ว
จะได้แคล้วจากทุกข์สุขใจเอย