ความจริงที่น่ารังเกียจถ้าเธอถามความทุกข์เพื่อปลุกปลอบ
จะเอ่ยตอบข้อความที่ถามไถ่
ถามเพื่อเย้ยเอ่ยคำถามทำไม
เพื่อไยไพถากถางอย่างเลือดเย็น
ถ้าฉันเป็นเช่นฉันอย่างวันก่อน
คงง้องอนทุกทีอย่างที่เห็น
จะมารยาสาไถยทำไม่เป็น
ไม่ซ่อนเร้นอำพรางแต่อย่างใด
เมื่อใช้เล่ห์เพทุบายกันหลายเล่ห์
ความคงมั่นหันเหเป็นเฉได้
โลกจึงมีสีคล้ำด้วยช้ำใจ
ฉันจึงเป็นเช่นใครใครในวันนี้
เชื่ออะไรในนิยามความเป็นมิตร
เมื่อความคิดซื่อตรงไม่คงที่
มิตรหรือผู้คู่ความก็ตามที
ไม่เห็นมีที่ต่างกันอย่างไร
อยู่กับถ่านพาลเปรอะเลอะลามก
สกปรกล้วนเลวพาลเหลวไหล
ยังเป็นเพลิงเริงแรงโรจน์แสงไฟ
ลุกลามไหม้เผาผลาญลาญกมล
หากใจคนทนช้ำได้ซ้ำซาก
คงไม่ยากหากช้ำ ซ้ำอีกหน
แต่ทุกวัน ฉันซึ้งค่า คำว่าคน
ไม่อดทน ผู้ใด ในคราบมิตร
แต่งไว้นานแล้วจัดอยู่ในคำคมหรือเปล่าเอ่ย....อ่านแล้วอย่าคิดมากนะครับ มันก็แค่กลอน
อยากแต่ง แบบประชดประชันบ้าง...แหะๆ
