ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไร้นวล^^]

ผมอยากจะแต่งฉันท์     มนสั่นสะท้านไหว
ศัพท์สูงสะอึกใจ          สะเออะแต่งลิขิตฉันท์

แรกนี้สิวานเพื่อน        จะดุเตือนกะโหลกสั้น
ขอแรงวิจารณ์กัน       ติตะล่อมตะบันเดิน

วอนครูกระโจนสอน     พละอ่อนหะแรกเหิน
ส่งฉันท์จรัสเพลิน       เสนาะเสียงสราญสาร

[ไร้นวล^^]

แม้ยากจะอาจริพิเคราะห์ฉันท์           ทิฐิรั้นจริตด้าน
ด้วยหวังสลักสระพยาน              อนุชนชอุ่มใจ

ดินแดนกวีอริยปราชญ์               สขิอาจแนะดีได้ 
แต่งฉันท์เพราะศิลปพิไล             ปฏิพัทธ์วิถีฉันท์

อุตสาหะเรียนและสุตะครู            จะมิรู้ก็คงขัน
สอนชำระศักยประพันธ์               สุขุมาลย์น่ะสักที

วสันตดิลกฉันท์  นี้ผมว่าน่าจะเป็นฉันท์ที่ไพเราะมากนะครับ แหม....สักวัน ร่ายฉันท์ประเภทนี้ได้คงสุขใจไม่น้อย

[น.ปฎิพน]

๐ กรองฉันท์สวรรค์พจนะร้อย.......กวะถ้อยบวรมี
รสซึ้งประหนึ่งทิพะฉวี...............จะพิเลปน์ประโลมมาน

๐ แม้นขุ่นและครุ่นมนกมล..........กุธะดลและบันดาล
กูณฑ์กัลป์สนั่นผัสะสะท้าน..........สุตะถ้อยก็เย็นลง

๐ เปรียบดุจสมุทรยมุนที............ทะนุที่ประทังทรง
ถึงร้อนก็ผ่อนทุขะเพราะสรง..........อุทกาจรูญใจ

๐ แม้นยากเพราะพากย์ขจิพิเศษ....เฉพาะเลศและความนัย
บังคับและปรับวิธนะใน.............ลหุถ้อยจะร้อยคำ

๐ ชื่ออิทธิบาทธรรมะประสิทธิ์.......จะสฤษดิ์ยุบลธรรม
ฉันทาเพราะว่าหทัยะนำ..............ปฎิพัทธ์วิถีฉันท์

๐ เพียรพร่ำ ณ คำพจนะวา-........กยะมานะล่วงวัน
เพียรย่อมสฤษดิ์รมณิอัน............สุขุมาลละลานเลอ

๐ เป็นศรีมณีกวิวิเศษ..............ตละเลศะทิพย์เธอ
ไว้เกียรติศักดิ์ทิพะเสนอ............จิระเนี่องนิรันดร์เทอญ​ ฯ

[ไร้นวล^^]

ขอขอบพระคุณแวะแนะวิธี      ชะธุลีฤทัยเพลิน
จึงค่อยเขย่าวิริยะเดิน             ชนะตนลุล่วงไป

อันว่ากวีอชิระฉันท์                เพราะขยันแสวงไกล
แม้พรสวรรค์มละมิใส            ก็จะดีสิสักวัน

น้อมศีรษะฟังคณะกวี           วจิดีและเฉิดฉัน
รับไว้สถิตอุระอนันต์             พสุธาพยานเทอญ

[กามนิต]

เขียนฉันท์นะมันผิวจะแปลก          เพราะหะแรกจะเขินเขิน
คำแขกก็ยากจะมุก็เมิน                   และจะทดจะท้อไป

ค่อยเรียนและเพียรวิรยะอ่าน         กวิกานท์สะกดใจ
ท่องจังหวะดังพิรุณะไหล               ก็จะเห็นสุรีย์ศรี

จันทราจะแจ่ม ณ อุระพลัน           ระดะฉันท์ประดามี
แช่มชื่นระรื่นสริระชี-                     วิตโอ้ อะโหฉันท์

สังเกตเถอะคำผิว์ลหุทาง               ครุวางกระจ่างวรรณ
งามดั่งฤทัยกวิสวรรค์                     ก็จะซึ้งคนึงธรรม

กามนิต - ๑๗ เม.ย.๕๕
 

[อริญชย์]

                 ๐อย่าขอให้แต่งฉันท์๐

วสันตดิลกฉันท์ ๑๔

แต่งฉันท์มิเป็นน่ะนะอภัย……….เถอะสหายมิมีนาม
คำศัพท์กวีรุจิระวาม……………...มธุรสมิค่อยเป็น

๐คำพื้นประพันธ์ระดะไสว………ชนใดก็คงเห็น
รุ้งพราวสุรีย์วจนะเด่น…………..บมิมีจะอวดใคร

๐เขียนกลอนเพราะมีหทยหมาย…จะประกายเกษตรใส
เก็บข้าว ณ ทุ่งสิริวิไล……………..มนหวังลุแวววาว

๐จึงคำกวีเลอะเทอะเปรอะเปื้อน…ดุจเกลื่อนธุลีพราว
ห่วงไพรนทีสิขรร้าว…………….....และก็สัตว์จะสูญพันธุ์ !ฯ
                                                 
                                                    อริญชย์
                                              ๑๗/๔/๒๕๕๕


 

<a href="http://www.youtube.com/v/vH0-0vlkVLU&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/vH0-0vlkVLU&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ไร้นวล^^]

ที่ท่านลิขิตวจนะมา         กรุณาแสดงฉันท์
หมดนี้แหละคือรุจิระนั้น     จะนิยมและเยินยอ

ขอเป็นสหายขณะฉะนี้     สดุดีวิชาหนอ
คำสูงรึต่ำเหมาะเจาะน่ะพอ  จะเขยิบเขยื้อนไป

ชีวิตเจริญสวนะปราชญ์     ลุฉลาดกระจ่างใส
วันคืนลุล่วงศตสมัย         มิตรภาพมิลืมเลือน

 

[กามนิต]

        ลมร้อนสะท้อนอุระระรุ่ม                   มรสุมบ่มาเยือน
ผู้รู้และกรมอุตุก็เตือน                              ระอุนี้จะยาวนาน

        มาลองเชลงรุจิรฉันท์                       มนะนั้นจะเบิกบาน
ทำนองสนุกสุขะสนาน                            อุระวาบวะหวิวไหว

        อ่านเล่นก็เป็นคุณะประโยชน์          บ่มิโทษจะเป็นไป
ตามจังหวะเพลินพิจิตระไพ-                    เราะเหมาะที่ลิขิตทำ

        เพลิดเพลินเจริญมนะสราญ             เถอะนะท่าน ณ เวิ้งคำ
หากผิดก็โปรดอภยะกรรม                       ดนุผู้บ่รู้เทอญ ฯ

กามนิต - ๓ พ.ค.๕๕

 

[...สียะตรา..]

 

[ไร้นวล^^]

คิมหันต์ฤดูสุริยร้าย       สิสลายสสารเลย
สัญญาณธราภิทระเหย   เพราะพนาเผอิญหาย

ถึงคราววสันต์ฤตุระแหง    วริแห้งเพราะป่าวาย
ดังเราจะปลูกดระมิสาย     อภิบาลธราดล

[ไร้นวล^^]

ยินเสียงพระธรรมพระอรหันต์     สติมั่นพิจารณ์มนตร์
ท่านเทศนาหทยคน              รชะล้อมสะกดกรรม

ใจตนมิมองมนคะนอง            ฤดิข้องเขม่นธรรม
สำราญติฉินวสละดำ-             ริระเริงละเลงฉาว

ยึดถือกิเลสกวะจะล้น            รึจะสนสลดคาว
ใครอื่นกมลศุภสกาว             ก็จะมุ่งมลายศรี

ท่านจึงแนะธรรมะวจิเตือน      ฐิติเปื้อนประดามี
จงชำระจิตอสิตะนี้                  เฉพาะตนจะพ้นภัยฯ

[ไร้นวล^^]

ต่อฉันท์ซะเองเอะอะละเลง      จะกระเด้งกระหยับไป
หากเขียนกระทู้ประจุซะใหม่     ก็จะรกเลอะบ้านกลอน

ขับรถปุเลงขณะจะเช้า           กวะเราแวะดูดอน
ท้องนาและดินเฉอะแฉะสะท้อน  พระพิรุณประทานสินธุ์

สองข้างถนนอุทกไหล          ระยะใกล้ชะโลมริน
ผองสรรพสัตว์สินะจะชิน      ภวะเปียกประพรมพรรณ

ขับช้าระวังรถะจะคว่ำ        จะคะมำพะงาบพลัน
แล้วนี่จะถึง ณ บุระนั้น          เฉพาะฉันก็สงสัย

ท้องร้องประดังเคาะกระเพาะกิ่ว    ดนุหิวจะขาดใจ
ฝนหยุดริเร่งรถะไถล        ปะทะหลุมละลิบลอย
 

[ไร้นวล^^]

(มาณวกฉันท์ ๘)

นี่แน่ะแนะนำ     ทำมละใด
รู้ละอภัย          กรรมชระพลัน
จองภระเวร      เว้นสิสวรรค์
ร้อนมนะนั้น      ดังอสุเพลิง

สัตวะเวียน      เจียนจรลี
จากอุรพี       ชีพะกระเจิง
จงกรุณา     อย่ามติเหลิง
ร่วนริระเริง    เบียนสขิขันธ์

เกิดและก็ตาย   หายสมบัติ
ร่างจะวิบัติ     เหลือเฉพาะกรรม์
ต่างผิวะสี      มีสหพรรณ
แต่อสุสัญ-    ฐานน่ะก็คน

 


   

[ไร้นวล^^]

(อิทีสังฉันท์)

เพิ่มกระบวนประมวละฉันทะปน  กระทู้จะเฝื่อนจะเปื้อนและล้น   ประพันธ์เดิม
ช่วงสนุกสนานสราญะเติม   ตะลอนตะลุยตะกุยกระเหิม      กระพือฉันท์
แหมแน่ะใครมิเห็นน่ะเป็นสวรรค์   ฉวัดเฉวียนจะเขียนประชัน  ก็ฉันท์เทอญ
จังหวะปรุงพยุงจรุงจะเพลิน  กะหนุงกะหนิงแซะหญิงมิเขิน   เพราะคำงาม
ข้าพเจ้าน่ะเมามิสร่างริพล่าม  พจีพะรุงพะรังก็ตาม    เพราะรักฉันท์