ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

(โดนน้องแกงปาดหน้ากระทันหัน ต่อบ้านริมโขงครับ)

สรรหาคำ  แปลกแปลก  แจกมาอีก  
พอจะหลีก  ปลีกลา  ดันมาแปะ
เกรงถูกหา  ว่าหยอง  จำข้องแวะ
บรรจงแกะ  แงะสอบ  ตอบรวบรัด

ใครเริ่มต้น  วางยา  มาช่วยด่วน
ฉันชักมวน  จวนเพี้ยน  เขียนติดขัด
สมองกลวง  ทรุดโทรม  โทมนัส
คำสาหัส  เรียงหน้า  มาตะพึด

สุนทรวิทย์

เห็นนักกลอนมือฉกาจมาดโก๋แก่
ร้องว่าแย่นั่งเหงาเขาไม่อึด
เจ้ากระทู้เลอะเลือนถูกเพื่อนยึด
ไม่อาจคึดคำใหม่ใช่ไหมนะ (คึด เป็นรากศัพท์จากที่ราบสูงกริยาช่อง ๕ ของคำว่าคิด)

บอกพี่วิทย์ชิดซ้ายไปได้แล้ว
อย่ามาแกร่วอยู่เชียวเดี๋ยวโดนฉะ
คำมันตันแล้วพี่รีบหนีซะ
รีบรีบผละปิดกลอนก่อนจะเละ

เปรียว

 

เป็นรากศัพท์ จับวาง  อ้างนิดนิด
คำว่าคิด คือคึด งึดแท้เนะ
โถน้องเปรียว เก่งกาจ ฟาดเละเทะ
อยากตะเป๊ะ ให้จัง ชั่งไพเราะ

ป๋าเขาแก่ มาช้า อย่าว่าเขา
ทั้งรถเก่า เต่าเดิน เกินเสนาะ
น่าสงสาร เจ้ากระทู้ อยู่ไหนเนาะ
ตามไปเคาะ ข้างฝา ว๊าติดโต๊ะ
พันทอง

[sunthornvit]

(โดนน้องแกงปาดหน้ากระทันหัน ต่อบ้านริมโขงครับ)

สรรหาคำ  แปลกแปลก  แจกมาอีก  
พอจะหลีก  ปลีกลา  ดันมาแปะ
เกรงถูกหา  ว่าหยอง  จำข้องแวะ
บรรจงแกะ  แงะสอบ  ตอบรวบรัด

ใครเริ่มต้น  วางยา  มาช่วยด่วน
ฉันชักมวน  จวนเพี้ยน  เขียนติดขัด
สมองกลวง  ทรุดโทรม  โทมนัส
คำสาหัส  เรียงหน้า  มาตะพึด

สุนทรวิทย์

เห็นนักกลอนมือฉกาจมาดโก๋แก่
ร้องว่าแย่นั่งเหงาเขาไม่อึด
เจ้ากระทู้เลอะเลือนถูกเพื่อนยึด
ไม่อาจคึดคำใหม่ใช่ไหมนะ (คึด เป็นรากศัพท์จากที่ราบสูงกริยาช่อง ๕ ของคำว่าคิด)

บอกพี่วิทย์ชิดซ้ายไปได้แล้ว
อย่ามาแกร่วอยู่เชียวเดี๋ยวโดนฉะ
คำมันตันแล้วพี่รีบหนีซะ
รีบรีบผละปิดกลอนก่อนจะเละ

เปรียว

 

ถูกท้าทาย อย่างนี้ พี่ต้องฮึด
หมิ่นไม่อึด หยามหน้า ท้าตีเตะ
หมดเมตตา เลิกคุย ลุยให้เละ
คำเหลือเบะ เขะขะ อีกกระบุง

สอนให้รู้ ไผเป็นไผ ใครอึดกว่า
ทำสัญญา ใครแพ้ แก้ผ้าถุง
คำศัพท์ฉัน แม่นยำ จำเข้าพุง
เก็บเข้ายุ้ง ดองไห ไว้อีกเยอะ

สุนทรวิทย์

[กามนิต]

ขอแทรกกลางหว่างหมู่ผู้คึกคัก
เทียวสลักแกล้งส่งลงกลอนเออะ
ขอวอนไหว้ไม้ตรีอย่าเลอะเทอะ
ลงไปเถอะสูงต่ำตามตำรา

อักษรสูงอักษรต่ำทำผันเสียง
วรรณยุกต์เพียงไม้โทไม้เอกว่า
ส่วนไม้ตรีนี้ใส่มิได้น้า
คนยุคใหม่ไม่เข้าตาก็อย่าซึม

กามนิต - ๑๐ เม.ย.๕๕

 

[panthong.kh]

(โดนน้องแกงปาดหน้ากระทันหัน ต่อบ้านริมโขงครับ)

สรรหาคำ  แปลกแปลก  แจกมาอีก  
พอจะหลีก  ปลีกลา  ดันมาแปะ
เกรงถูกหา  ว่าหยอง  จำข้องแวะ
บรรจงแกะ  แงะสอบ  ตอบรวบรัด

ใครเริ่มต้น  วางยา  มาช่วยด่วน
ฉันชักมวน  จวนเพี้ยน  เขียนติดขัด
สมองกลวง  ทรุดโทรม  โทมนัส
คำสาหัส  เรียงหน้า  มาตะพึด

สุนทรวิทย์

เห็นนักกลอนมือฉกาจมาดโก๋แก่
ร้องว่าแย่นั่งเหงาเขาไม่อึด
เจ้ากระทู้เลอะเลือนถูกเพื่อนยึด
ไม่อาจคึดคำใหม่ใช่ไหมนะ (คึด เป็นรากศัพท์จากที่ราบสูงกริยาช่อง ๕ ของคำว่าคิด)

บอกพี่วิทย์ชิดซ้ายไปได้แล้ว
อย่ามาแกร่วอยู่เชียวเดี๋ยวโดนฉะ
คำมันตันแล้วพี่รีบหนีซะ
รีบรีบผละปิดกลอนก่อนจะเละ

เปรียว

 

ถูกท้าทาย อย่างนี้ พี่ต้องฮึด
หมิ่นไม่อึด หยามหน้า ท้าตีเตะ
หมดเมตตา เลิกคุย ลุยให้เละ
คำเหลือเบะ เขะขะ อีกกระบุง

สอนให้รู้ ไผเป็นไผ ใครอึดกว่า
ทำสัญญา ใครแพ้ แก้ผ้าถุง
คำศัพท์ฉัน แม่นยำ จำเข้าพุง
ใส่เข้ายุ้ง ดองไห ไว้อีกเยอะ

สุนทรวิทย์

[/color][/size][/font]

ป๋าสุนทรวิทย์
กล่องข้อความเต็มจ้า
ช่วยลบด่วนจี๋ จ้า
ส่งข้อความ ไม่ได้

พันทอง

[sunthornvit]

มาลงภูมิ เขาก่อน ต้องสอนสั่ง
ถ้าคราวหลัง บุญปลูก จะถูกเตะ
กลอนดีๆ ลงมา ซะเละเทะ
มาอะเอะ แถวนี้ เดี๋ยวมีชก

ไม่รู้หรือ ยากูซ่า เขาขาใหญ่
อย่ามาไล่ ให้เห็น เป็นตลก
มาทำซุ่ม จะทุ่ม ซะด้วยครก
หากซูฮก เธอจะได้ ไม้ตีพริก

 
......ยากูซ่า......

ขู่อย่างนี้ น้องเปรียว เธอเสียวไส้
เกิดอ่อนไหว ขวัญฝ่อ หน้างอหงิก
หวาดผวา หัวปลี ไม้ตีพริก
ถอยยิกยิก ถอดใจ ฉี่ไหลปรี๊ด

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

ขอแทรกกลางหว่างหมู่ผู้คึกคัก
เทียวสลักแกล้งส่งลงกลอนเออะ
ขอวอนไหว้ไม้ตรีอย่าเลอะเทอะ
ลงไปเถอะสูงต่ำตามตำรา

อักษรสูงอักษรต่ำทำผันเสียง
วรรณยุกต์เพียงไม้โทไม้เอกว่า
ส่วนไม้ตรีนี้ใส่มิได้น้า
คนยุคใหม่ไม่เข้าตาก็อย่าซึม

กามนิต - ๑๐ เม.ย.๕๕

 

กรณี ถ้อยคำ มีจำกัด
เสียงสัมผัส อาจเพี้ยน เปลี่ยนโจ๋งครึ่ม
อนุโลม พอได้ ไม่ต้องซึม
มิได้ครึ้ม หลงปลื้ม ลืมกฎเกณฑ์

(ขอบคุณที่ติงครับคุณกามนิต)

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

เห็นนักกลอนมือฉกาจมาดโก๋แก่
ร้องว่าแย่นั่งเหงาเขาไม่อึด
เจ้ากระทู้เลอะเลือนถูกเพื่อนยึด
ไม่อาจคึดคำใหม่ใช่ไหมนะ (คึด เป็นรากศัพท์จากที่ราบสูงกริยาช่อง ๕ ของคำว่าคิด)

บอกพี่วิทย์ชิดซ้ายไปได้แล้ว
อย่ามาแกร่วอยู่เชียวเดี๋ยวโดนฉะ
คำมันตันแล้วพี่รีบหนีซะ
รีบรีบผละปิดกลอนก่อนจะเละ

เปรียว

 

[/quote]

เป็นรากศัพท์ จับวาง  อ้างนิดนิด
คำว่าคิด คือคึด งึดแท้เนะ
โถน้องเปรียว เก่งกาจ ฟาดเละเทะ
อยากตะเป๊ะ ให้จัง ชั่งไพเราะ

ป๋าเขาแก่ มาช้า อย่าว่าเขา
ทั้งรถเก่า เต่าเดิน เกินเสนาะ
น่าสงสาร เจ้ากระทู้ อยู่ไหนเนาะ
ตามไปเคาะ ข้างฝา ว๊าติดโต๊ะ
พันทอง

[/quote]

ไปตลาด  เมื่อไร  อย่าไขสือ 
พี่ฝากซื้อ  เต้าหู้  กูลิโกะ
จะไปฝาก  หนูดา  หลานตาโก๊ะ
แกลงโป๊ะ  ให้ปลา  มาเยอะแยะ

สุนทรวิทย์

[สล่าผิน]

กลอนคำยากอยากเล่นตามเกณฑ์กฎ
ลองสักบทกลัวเขาว่าหรือมาแขวะ
แต่งไม่เป็นเห็นขันฉันจึงแวะ
แต่งมาแปะสักตอนอย่าค้อนนะ

สล่าผิน

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 

ด้วยเป็นคนสนใจใคร่เรียนรู้
เห็นกระทู้ดูคำมีธัมมะ
พอเดินใกล้ได้สำเนียงเสียงเอะอะ
ปะฉะดะคะเคอะเลอะเทอะนิ...


 

บูรพาท่าพระจันทร์

[sunthornvit]

กลอนคำยากอยากเล่นตามเกณฑ์กฎ
ลองสักบทกลัวเขาว่าหรือมาแขวะ
แต่งไม่เป็นเห็นขันฉันจึงแวะ
แต่งมาแปะสักตอนอย่าค้อนนะ

สล่าผิน

วันสงกรานต์  เห็นขี้เมา  เขาอ้วกแตก
เดินร้องแรก-แหกกระเชอ  เพ้อเอะอะ
สาวบางคน  พิเรนทร์  เต้นจ้ำบ๊ะ
เห็นจะจะ  งามขำ  ทำพิลึก

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

 

ด้วยเป็นคนสนใจใคร่เรียนรู้
เห็นกระทู้ดูคำมีธัมมะ
พอเดินใกล้ได้สำเนียงเสียงเอะอะ
ปะฉะดะคะเคอะเลอะเทอะนิ...


 

บูรพาท่าพระจันทร์

เล่นแหวกแนว  นอกทาง  บ้างเล็กน้อย
ผลัดกันปล่อย  อาวุธ  อุตริ
ไม่ถึงกับ  ติงต๊อง  ร้องชิมิ
ใครชำนิ  ขอเชิญ  ร่วมเพลินพิศ

สุนทรวิทย์ 

[บ้านริมโขง]

เล่นกลบท นายโรงลืมกรับ
มาร้องรับกับคำนำสนิท
เพียงสนุกสุขสันต์วันละนิด
อย่าได้คิดอะไรให้ลึกนัก

มีพี่น้องผองเพื่อนมาเยือนเยอะ
อาจมีเลอะเปรอะบ้างต่างขุ่นขลัก
แต่น้ำใจทุกผู้ดูน่ารัก
เกินจะหักใจห้ามไม่ตามแทะ

ไม่ต้องกลัวตัวหม่นบนกระบะ
ไม่เปะปะให้เปื้อนจนเชือนแฉะ
เพียงระวังมือไม้อย่าหมายแคะ
อย่าแอบแกะแบะซิบรีบหยิบมุด

เขาว่าขำขำเกี่ยวเยี่ยวแทบปริบ
เลยกระซิบหยิบไว้อย่าให้หลุด
อั้นไว้ก่อนก่อนขำเดี๋ยวชำรุด
เมื่อขำสุดค่อยแกะแบะชำระ..

"บ้านริมโขง"

[ไพร พนาวัลย์]

เสียงระริกคิกคักชะงักกึก
รีบหยุดจึ๊กเหลียวแลเจอแป๊ะซะ
แหมน่ากินหมิ่นทิ่มอยู่ริมสระ
เฮ้ย เร็วว๊ะ เดี๋ยวลื่นลงพื้นเละ

รีบวิ่งไปตะครุบทำงุบงิบ
เพื่อนมองตาไม่กระพริบ ชิบ...ล้มเผละ
จานแป๊ะซะ,อังโล่,ยังโป๊ะเช๊ะ
ขอตะเบ๊ะขอบใจให้สองกั๊ก

นั่งล้อมวงรินเหล้าให้เมาเนาะ
มาหัวเราะชื่นบานตอนงานหนัก
บักสองซาวข้าวเหนียวของเสี่ยวฮัก
ขึ้นมาพักเอาแฮงจัดแจงเช็ด (หน้า) 

แม่บ็อกหำตำส้ม,ต้มถั่วแปบ
เอาให้แซ่บถึงใจอย่าให้เผ็ด
อ้ายแสบลิ้นกินข่าน้ำตาเล็ด
ต้องแก้เคล็ด กินเห็ดโคก แล้วโยกเอว 

“ไพร พนาวัลย์”

 

[sunthornvit]

เล่นกลบท นายโรงลืมกรับ
มาร้องรับกับคำนำสนิท
เพียงสนุกสุขสันต์วันละนิด
อย่าได้คิดอะไรให้ลึกนัก

มีพี่น้องผองเพื่อนมาเยือนเยอะ
อาจมีเลอะเปรอะบ้างต่างขุ่นขลัก
แต่น้ำใจทุกผู้ดูน่ารัก
เกินจะหักใจห้ามไม่ตามแทะ

ไม่ต้องกลัวตัวหม่นบนกระบะ
ไม่เปะปะให้เปื้อนจนเชือนแฉะ
เพียงระวังมือไม้อย่าหมายแคะ
อย่าแอบแกะแบะซิบรีบหยิบมุด

เขาว่าขำขำเกี่ยวเยี่ยวแทบปริบ
เลยกระซิบหยิบไว้อย่าให้หลุด
อั้นไว้ก่อนก่อนขำเดี๋ยวชำรุด
เมื่อขำสุดค่อยแกะแบะชำระ..

"บ้านริมโขง"

เจออาจารย์  กานท์กลอน  กระฉ่อนชื่อ
ฉันเลยตื้อ  มือสั่น  ขวัญผงะ
คิดไม่ออก  บอกไม่ถูก  ผูกไงวะ
ต่อเปะปะ  ทะนง  หลงทึกทัก

สี่ทุ่มครึ่ง  ตึงเครียด  พิงเหยียดขา
ทนถ่างตา  บ้าหลัง  นั่งอึกอัก
เขียนเร่งด่วน  หยวนไป  จะได้พัก
ต่อกุกกัก  ยักย้าย  คล้ายหมดมุก

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

เสียงระริกคิกคักชะงักกึก
รีบหยุดจึ๊กเหลียวแลเจอแป๊ะซะ
แหมน่ากินหมิ่นทิ่มอยู่ริมสระ
เฮ้ย เร็วว๊ะ เดี๋ยวลื่นลงพื้นเละ

รีบวิ่งไปตะครุบทำงุบงิบ
เพื่อนมองตาไม่กระพริบ ชิบ...ล้มเผละ
จานแป๊ะซะ,อังโล่,ยังโป๊ะเช๊ะ
ขอตะเบ๊ะขอบใจให้สองกั๊ก

นั่งล้อมวงรินเหล้าให้เมาเนาะ
มาหัวเราะชื่นบานตอนงานหนัก
บักสองซาวข้าวเหนียวของเสี่ยวฮัก
ขึ้นมาพักเอาแฮงจัดแจงเช็ด (หน้า) 

แม่บ็อกหำตำส้ม,ต้มถั่วแปบ
เอาให้แซ่บถึงใจอย่าให้เผ็ด
อ้ายแสบลิ้นกินข่าน้ำตาเล็ด
ต้องแก้เคล็ด กินเห็ดโคก แล้วโยกเอว 

“ไพร พนาวัลย์”

 

เจอคำยาก  คำนี้  เห็นทีแย่
เกิดร่อแร่  อับจน  เจียนหล่นเหว
ยืนขัดขัด  อัดอั้น  ปวดบั้นเอว
มิยอมเหลว  จำต้อง  ขอลองดู

ต่อมั่วมั่ว  เมตตา  อย่าถือสา
คำมันน่า-หนักใจ  มิใช่หมู
เจอท่านไพร  พนาวัลย์  มือชั้นครู
หมดทางสู้  เลยเรา  เกาหัวแกร๊ก

สุนทรวิทย์

[ไพร พนาวัลย์]

เสียงระริกคิกคักชะงักกึก
รีบหยุดจึ๊กเหลียวแลเจอแป๊ะซะ
แหมน่ากินหมิ่นทิ่มอยู่ริมสระ
เฮ้ย เร็วว๊ะ เดี๋ยวลื่นลงพื้นเละ

รีบวิ่งไปตะครุบทำงุบงิบ
เพื่อนมองตาไม่กระพริบ ชิบ...ล้มเผละ
จานแป๊ะซะ,อังโล่,ยังโป๊ะเช๊ะ
ขอตะเบ๊ะขอบใจให้สองกั๊ก

นั่งล้อมวงรินเหล้าให้เมาเนาะ
มาหัวเราะชื่นบานตอนงานหนัก
บักสองซาวข้าวเหนียวของเสี่ยวฮัก
ขึ้นมาพักเอาแฮงจัดแจงเช็ด (หน้า) 

แม่บ็อกหำตำส้ม,ต้มถั่วแปบ
เอาให้แซ่บถึงใจอย่าให้เผ็ด
อ้ายแสบลิ้นกินข่าน้ำตาเล็ด
ต้องแก้เคล็ด กินเห็ดโคก แล้วโยกเอว 

“ไพร พนาวัลย์”

 

เจอคำยาก  คำนี้  เห็นทีแย่
เกิดร่อแร่  อับจน  เจียนหล่นเหว
ยืนขัดขัด  อัดอั้น  ปวดบั้นเอว
มิยอมเหลว  จำต้อง  ขอลองดู

ต่อมั่วมั่ว  เมตตา  อย่าถือสา
คำมันน่า-หนักใจ  มิใช่หมู
เจอท่านไพร  พนาวัลย์  มือชั้นครู
หมดทางสู้  เลยเรา  เกาหัวแกร๊ก

สุนทรวิทย์

สุนทรวิทย์ศิษย์ท่านสุนทรภู่
น่าเชิดชูเชิงชายคงไม่แป้ก
ตั้งท่ารำมวยไทยลุยไล่แหลก
ตบไหล่แยกยังบ่ย่านทะยานยุทธ

เอาคำตายมาขยายไม่หยุดหย่อน
ดั่งจะต้อนรุ่นเก๋าให้เข่าทรุด
ขบวนกลอนร่อนไปไม่ยอมหลุด
ต้องปักหมุดหยุดบ่ได้ใจร่าเริง

“ไพร พนาวัลย์”

[sunthornvit]

เราบ้ายอ  ถูกชม  แอบอมยิ้ม
เหมือนเด็กได้  ไอติม  อิ่มจนเหลิง
เป็นครั้งแรก  หน้าบาน  เท่าจานเชิง
สุขบันเทิง  เครงครื้น  ยืนตะเบ๊ะ

สุนทรวิทย์

[กามนิต]

ถึงเคร่งคร่ำคำยากให้อยากเห็น
แต่หากเว้นเสียงท้ายกันให้เขละ
ก็ไม่ปลุกสนุกทำรำเละเทะ
ไม่อะเอะก็แย่-แหมทำมึน

(ถูกผิดขออภัย แหะๆ)

กามนิต - ๑๗ เม.ย.๕๕
 

[sunthornvit]

ลงคำอื่น  ยังพอ  ต่อเร็วรี่
เจอคำนี้  ทีไร  ไข้แทบขึ้น
คำมีน้อย  จำกัด  ซัดซะมึน
ทนบึกบึน  เฟ้นคำ  น้ำตาเล็ด

สุนทรวิทย์ 

[กามนิต]

ขออภัยเวลานั้นมาไล่
ยังมิได้เล่นทีที่เด็ดเด็ด
อันกวีมีเน้นที่เป็นเคล็ด
ไว้เผด็จศึกเสริมและเติมเต็ม

กามนิต - ๑๗ เม.ย.๕๕

(ขออภัยไม่ได้อยู่ร่วมต่อ พรุ่งนี้ค่อยว่าไหมครับ)