โลกเปลี่ยนสัตว์เปลี่ยน
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
01 พฤศจิกายน 2024, 06:45:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: โลกเปลี่ยนสัตว์เปลี่ยน  (อ่าน 4856 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
24 ตุลาคม 2011, 04:20:AM
บัณฑิตเมืองสิงห์
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 378
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 608



« เมื่อ: 24 ตุลาคม 2011, 04:20:AM »
ชุมชนชุมชน

โลกเปลี่ยนสัตว์เปลี่ยน

วิสัยโลกปัจจุบันมันแปรเปลี่ยน
ไม่หมุนเวียนวกวนเหมือนหนก่อน
ทุกอย่างกลับตรปัดชัดแน่นอน
ไม่มีย้อนถอยถกวกอีกคราว

ต้องดำเนินก้าวขั้นวันข้างหน้า
เลอะเลือนตาสาเหตุประเภทฉาว
ก็มากมายหลายอย่างสร้างเรื่องราว
ให้เหม็นคาวร้าวความประณามชน

ยกตัวอย่างบางสิ่งความจริงเผย
ขอเปรียบเปรยสัตว์โลกทุกโคกหน
มันเปลี่ยนแปลงอย่างไรหรือใช้กล
หรือว่าผลคนสร้างโลกปางตาย

สัตว์ทะเลน้ำลึกนึกภาพข่าว
ขึ้นเกยตื้นเหม็นคาวทุกอ่าวหมาย
ประโคมภาพหลักฐานให้บานปลาย
ชนเรียงรายล้อมชุมนุมเป็นพัน

บ้างแปลกตาประหลาดพาดหัวเรื่อง
สัตว์บุกเมืองมากมีที่แปรผัน
บ้างก็ว่ายุคถ้ำดึกดำบรรพ์
ไดโนเสาร์อย่างนั้นว่ากันไป

ยุงบางเหล่าเข้าท่าว่ามีพิษ
สามารถปลิดชีพคนผลจากไข้
เพิ่มทวีพิษร้ายยุงกลายไกล
เพชฌฆาตมาดใดไม่ยั้งรอ

สัตว์เลื้อยคลานบ้านอยู่ในรูหิน
เช่นงูดิน,งูทรายเข้าข่ายส่อ
ย้ายรังตนพ้นดินถิ่นพุ่มกอ
ออกมาล่อเลียบขอนนอนบนซุง

หรือมนุษย์สุดเลิศประเสริฐสิทธิ์
วิปริตคิดหาญราญรอนพุ่ง
อารมณ์ร้ายดาบเข็มเต็มกระบุง
พร้อมจะมุ่งฆ่ากันให้บรรลัย

เหมือนโลกร้อนคนร้อนค่อนทางชั่ว
จิตเมามัวมึนหนักพร้อมผลักไส
ทิ้งความดีเอาเด่นเป็นบันได
สร้างหัวใจชั่วชั่วตัวทำทราม

สาธยายโลกเปลี่ยนสัตว์เลียนแบบ
ทำอย่างแยบยลดีไม่ผลีผลาม
ค่อยค่อยเปลี่ยนเวียนนิสัยให้ไปตาม
โลกานามวิบัติสัตว์เปลี่ยนเอย



บัณฑิตเมืองสิงห์

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Prapacarn ❀, รัตนาวดี, ♥หทัยกาญจน์♥, รพีกาญจน์, ช่วงนี้ไม่ว่าง, พิมพ์วาส, Design with love ᵔᴥᵔ, พี.พูนสุข, hort39, อริญชย์

ข้อความนี้ มี 10 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
24 ตุลาคม 2011, 07:02:AM
Prapacarn ❀
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 1148
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 2,439


♥ แกร่งกล้า..ประภาคาร.. ตระหง่านตั้ง.. ณ ฝั่งคอย ♥


« ตอบ #1 เมื่อ: 24 ตุลาคม 2011, 07:02:AM »
ชุมชนชุมชน


เพราะทุกสิ่ง ต่อสู้ เพื่ออยู่รอด
หวังจะปลอด ภัยได้ ไม่อยู่เฉย
Technology กว้างขวาง อย่างไม่เคย
มัวนั่งเฉย สูญพันธ์ ต้องบรรลัย

มวลส่ำสัตว์ ทั่วหล้า รักษาชีพ
ต่างเร่งรีบ เปลี่ยนผัน รอวันใหม่
ต้องต่อสู้ เพื่อดำรงค์ เผ่าพงศ์ไพร
มัวร่ำไร ตกเป็นเหยื่อ เหลือจะร้าว

บรรยากาศ โลกเวียน เปลี่ยนสับสน
เกิดอลวน ทั่วถิ่น แผ่นดินหนาว
เชื้อโรคแกร่ง บึกบึน ขึ้นทุกคราว
แสงอะคร้าว ของตะวัน พลันมืดมิด

เหล่ามนุษย์ สุดประมาท อนาถเหลือ
ก่นใบ้เบื้อ เห็นแก่ตน จนหลงผิด
ลืมหยุดมอง รอบตัว มัวแต่คิด
เฝ้ายึดติด แน่วแน่ แค่อัตตา......
 เคารพรัก เคารพรัก เคารพรัก
อยากจะเป็น..เช่นผีเสื้อ เหลือสวยเอย...
แซม "ประภาคาร"

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ♥หทัยกาญจน์♥, รพีกาญจน์, ช่วงนี้ไม่ว่าง, พิมพ์วาส, Design with love ᵔᴥᵔ, พี.พูนสุข, บัณฑิตเมืองสิงห์, อริญชย์

ข้อความนี้ มี 8 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

Take my love, take my land
Take me where I cannot stand
I don't care, I'm still free
You can't take the sky from me..
24 ตุลาคม 2011, 07:59:AM
♥หทัยกาญจน์♥
Special Class LV5
นักกลอนแห่งเมืองหลวง

*****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 469
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 814


เพียงความเคลื่อนไหว ผ่านบทกวี


เว็บไซต์
« ตอบ #2 เมื่อ: 24 ตุลาคม 2011, 07:59:AM »
ชุมชนชุมชน


โลกเปลี่ยน สัตว์ "มนุษย์" เปลี่ยน

โลกาภิวัตน์.....ซัดความโศก
จากมนุษย์โลก...วิโยคเปลี่ยน
ขาวเห็นเป็นดำ...คำของเซียน
พลิกหัวคั่วเหรียญ...เวียนกลับกัน

เส้นผมปริ่มไหม...ใช่บังเขา
พ่อแก่แม่เฒ่า....ต่างเล่าฝัน
ในอดีตขีดเรื่อง...เฟื่องโจษจัน
แสนสุขทุกวัน...ฉันและเธอ

วันนี้ที่เห็น..เช่นที่ว่า
ค่ำคืนตื่นมา...น้ำตาเอ่อ
ไหลอาบทาบแก้ม...แซมละเมอ
ความดีที่เพ้อ....เห้อ “อะไร”

หลายสิ่งยิ่งหาย...คล้ายแตกหัก
คลื่นซ้ำกรรมปัก...เสาหลักใหญ่
เรือน้อยลอยลำ....กลางน้ำไกล
เปรียบชั่วมั่วไป....ในทะเล

น้ำซัดพัดเรือ...เชื่อว่าแตก
กราดเกรี้ยวเชี่ยวแหลก...แยกหักเห
นอนบนชลอ่าว...ราวตังเก
หนุ่มสาวสรวลเส...เซลงกอง

ความคิดจิตนี้..ที่แตกต่าง
เรือเดินเพลินทาง...ทะเลสอง
เปรียบชั่วมั่วถึง...ซึ่งน้ำนอง
เป็นบึงเป็นหนอง...คลองกระจาย

เผยแผ่แพร่พันธุ์...นั่นทั่วถิ่น
สัตว์ร้ายคล้ายกิน..หินสลาย
น้ำลดปลาหมด...อดเจียนตาย
น้ำมาปลาหาย...ตามสายธาร

สัตว์เอยที่เผย...เปรยเปรียบว่า
มนุษย์มนา....น่าประหาร
ความเลวผุดผ่อง...ส่องสันดาน
หมดหมึกผลึกจาร...ขานขับคำ

สุดท้ายหมายความ...ตามที่กล่าว
คนหนุ่มกลุ่มสาว...ราวเลื่อนล้ำ
น้ำเฉื้อยเอื้อยไหล...ใครที่นำ
กลับบ้านลานช้ำ...กลืนน้ำตา

ทะเลเปรียบชั่ว....ทั่วไพศาล
เรือน้อยลอยนาน...สาส์นห่วงหา
โลกเปลี่ยนสัตว์เปลี่ยน...เวียนหมุนมา
ความเลวชั่วช้า...ข้าทุกข์เอย.....

หทัยกาญจน์
 เคารพรัก

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, ช่วงนี้ไม่ว่าง, Prapacarn ❀, พิมพ์วาส, Design with love ᵔᴥᵔ, พี.พูนสุข, hort39, บัณฑิตเมืองสิงห์, อริญชย์

ข้อความนี้ มี 9 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

อักษราจารึก รักผลึกตรึกตรองคำ
ร้อยเรียงเคียงคู่ธรรม ศาสตร์ศิลป์ร่ำลำ
24 ตุลาคม 2011, 10:44:AM
พิมพ์วาส
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 422
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 806


Pretending is the beginning of changes.


profile.php?id=100002905344846
« ตอบ #3 เมื่อ: 24 ตุลาคม 2011, 10:44:AM »
ชุมชนชุมชน



วิปโยคโลกเราเฝ้าแปรผัน
โหมโรมรันผันเปลี่ยนเวียนไฉน
สัตว์มีพิษหรือว่าสัตย์อันใด
ก็จักใคร่คุกคามตามมาเอง

น้ำในหนองคลองในบึงให้ท้นท่วม
ช่างกำกวมดั่งมนุษย์สุดข่มเหง
พวกสัตว์ร้ายอสรพิษมาบรรเลง
เชื่อมบทเพลงแห่งความพินาศพัง

ปฐพีพื้นโลกจักย่อยยับ
ก็เหมือนกับทุกอย่างหมางสิ้นหวัง
หมดแรงร่วมกำกวมรวมพลัง
ช่างน่าชังมนุษย์สุดบรรยาย

มนุษย์นั้นให้ดูความดีชั่ว
มิเกรงกลัวคนดีที่เสียหาย
พวกคนชั่วน่าซ้ำทำให้ตาย
ชีวาวายให้มันสิ้นถิ่นแผ่นดิน


ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ♥หทัยกาญจน์♥, Design with love ᵔᴥᵔ, พี.พูนสุข, รพีกาญจน์, บัณฑิตเมืองสิงห์, อริญชย์

ข้อความนี้ มี 6 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ความผกผันของเวลา  เฉือนเจตนาของอารมณ์
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s