พระไตรปิฏก จูฬกัมมวิภังคสูตร (๑)
บุรุษและสตรีใดในโลกนี้
มักฆ่าชีวิตสัตว์ประหัตประหาร
มือเปื้อนเลือดเหี้ยมโหดโฉดสามานย์
มีแต่การมุ่งร้ายทำลายกัน
ไม่เอ็นดูสัตว์ที่มีชีวิต
เมื่อชีพปลิดไปอบายร้ายมหันต์
สู่ทุคตินรกต่ำเพราะกรรมนั้น
เป็นผลอันพรั่งพร้อมเขาน้อมทำ
หากไม่ไปอบายทุคติ
เลี่ยงวินิบาตนรกอันตกต่ำ
เกิดกายมาเป็นคนผลน้อมนำ
เพราะแรงกรรมอายุสั้นเร็วพลันตาย
บุรุษและสตรีใดในโลกนี้
ไม่ทำชีวิตใครให้สลาย
วางอาชญาศาสตราได้ใจละอาย
อีกมิคลายเอ็นดูอุ้มชูกัน
สรรพสัตว์เขาเอื้อเกื้อกูลให้
เมื่อตายไปย่อมเข้าเนาสวรรค์
ถ้าภายหลังเป็นมนุษย์ผุดเกิดพลัน
อายุนั้นยืนยาวทุกคราวไป
ดาว อาชาไนย