กำบะเก่าล้านนา
สิบปี๋อาบน้ำบ่หนาว
ซาวปี๋แอ่วสาวบ่ก้าย
สามสิบปี๋บ่หน่ายสงสาร
สี่สิบปี๋ยะก๋านเหมือนฟ้าผ่า
ห้าสิบปี๋สาวหน้อยด่าบ่เจ็บใจ๋
หกสิบปี๋ไอเหมือนฟานโขก
เจ็ดสิบปี๋บ่าโหกเต๋มตั๋ว
แปดสิบปี๋ใค่หัวเหมือนไห้
เก้าสิบปี๋ไข้ก่ต๋ายบ่ไข้ก่ต๋าย
อันชีวิตติดมาครากำเนิด
ถือว่าเลิศเป็นคนบนสถาน
ยังโลกาสากลผจญกาล
แลผันผ่านวารเวียนเปลี่ยนหมุนไป
จากวันเดือนเคลื่อนปีที่อายุ
ได้ระบุลุแจ้งแถลงไข
ลักษณะของท่านขานตามวัย
เป็นเยี่ยงไรใคร่แถแปลให้ฟัง
วัย10ปีนี่เล่นเป็นสนุก
ทั้งซนซุกลุกเล่นเป็นที่ตั้ง
เล่นกีฬาฮาเฮเทกำลัง
หนาวก็ยังอาบน้ำโอ๊ยซำบาย
วัย20จีบสาวเรื่องราวรัก
แม้อกหักสักเพียงใดไม่เคยหน่าย
ยังคงตามถามไถ่ไม่วางวาย
หลงงมงายกายล่วงในบ่วงมาน
30ปีมีกายาว่าแข็งแกร่ง
ทั้งเรี่ยวแรงแฝงเปี่ยมเยี่ยมสังขาร
จะเที่ยวท่องล่องเล่นเป็นสำราญ
ใจสนานงานสนุกสุขชีวี
วัย40รีบเร่งเกรงจักช้า
ทุ่มกายาพลาการงานเต็มที่
มิหยุดหย่อนผ่อนบ้างในบางที
ไฟมากมีเปี่ยมล้นชนแต่งาน
50ปีนี่นะอ๊ะเริ่มแก่
ชอบเหลือบแลแม่สาวคราวลูกหลาน
แม้ถูกด่าว่าหัวงูชูประจาน
ก็มิพาลโกรธขึ้งบึ้งจิตใจ
60วัยไอแคร่กๆแบกพยาธิ
ย่างเยื้องบาทยาตรช้าคราไปไหน
ปฐมโรคโพกเพาะเกาะข้างใน
เริ่มเจ็บไข้ได้ป่วยร่วงโรยรา
70วรรษจัดว่าชราแก่
กายาแย่มีแต่ทรุดมิหยุดหนา
หนึ่งสองสามตามรุมกลุ้มโรคา
ไม้เท้าขาร่อแร่ยักแย่ยัน
80ขวบยวบยาบหาบห่อเหี่ยว
ริ้วรอยเรียวหย่อนยานพาลน่าขัน
จะร้องไห้หรือหัวร่อดูพอกัน
ทั้งฟางฟันพลันหมดอดเคี้ยวกิน
90หนาวคราวนี้พอชีวิต
แม้นดวงจิตสถิตไว้ใจไม่สิ้น
ก็มิต่างร่างกายวายชีวิน
จะแดดิ้นหรืออยู่ต่อก็พอกัน
อันเกิดแก่เจ็บตายในสังสาร
เวียนวนผ่านกาลแท้ไม่แปรผัน
มิอาจฉุดยุดทึ้งดึงคืนวัน
ให้หวนหันสัญจรย้อนกลับมา
มิมีใครได้พ้นวังวนวัฏ
สิ่งเด่นชัดจัดเห็นเช่นคุณค่า
คือความดีที่ย้ำได้ทำมา
ดั่งจินดาเพชรพลอยสร้อยสังวาลย์
เมื่อดำรงคงชีพจงรีบสร้าง
แสงสว่างทางชอบกอปรสืบสาน
ประพฤติธรรมนำหน้าอุรามาน
จิตเบิกบานผ่านพ้นทุกข์พบสุขเอย
(ฟ้า) มารสุรา
