หากแม้นมีมือถือคงสื่อถึง
หลายสิ่งพึงสดับรับเคลื่อนไหว
คงรับข่าวก้าวขั้นนั้นเช่นใด
จากจอมใจจอมทัพที่ยับเยิน
ไม่ต้องหมองครองเศร้าเฝ้าจนสาง
ชีพวายวางหรืออยู่ดูขัดเขิน
เมื่อใดคืนยืนทัพลับเชิงเทิน
ยามเผชิญศัตรู..รู้เป็นไป....
.....เข้าประจัญฟันดาบปราบอริ
ด้วยสติคงมั่นไม่หวั่นไหว
สู้ด้วยกล้าฝ่าศึกผนึกใน
ชายจริงใจไม่คร้ามใครหยามมา
ไม่ได้ลากปืนใหญ่เข้าไสสู้
ไม่ได้ยิงเข้าสู่หมู่ชนหนา
ไม่ได้อ้างอาวุธสุดศักดา
ไม่อวดอ้างวาจาข้าพร้อมเพียง
คือสงครามยามสู้ผู้อยู่หน้า
ชีพกายามาวางตรงข้างเขียง
ยามชีพสิ้นเราเขาเอานอนเรียง
จากฟังเสียงนายสั่งกังวานมา
เมื่อทัพแตกแหลกยับเขาสับชาติ
อยู่ก็ขาดเสรีที่ไขว่หา
ยามอยู่เย็นเป็นสุขทุกเวลา
ไม่นำพาสามัคคี...นี่เวรกรรม.
"บ้านริมโขง"
ภาพประกอบจากอินเตอร์เนต