ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ทอฝัน]

...สักวาคนดีเป็นศรีบ้าน
ชื่อ"พรายม่าน"พรายคำล้ำเลิศเหลือ
กระทู้ตั้งหวังใจได้จุนเจือ
"ทอฝัน"เชื่อในเหตุเจตนา

...อุดมการณ์คล้ายกันจึงมั่นมิตร
แอบฝากตัวเป็นศิษย์นานแล้วหนา
ยามครูพักลักจำตลอดมา
วอนผู้กล้าเดินต่ออย่าท้อเอย...

................//จากใจทอฝันค่ะ

[ณัฐชรี]

สักรวาลายลักษณ์สลักเสลา
ทุกค่ำเช้าเคยชิดสนิทสนม
สลัดโศกโรคป่วยระทวยระทม
ได้ชื่นชมมิ่งมิตรน้ำจิตน้ำใจ

ร่วมเขียนเล่นเป็นสุขสนุกสนาน
ภาษาสารพรายพร่างสว่างไสว
เมื่อมาพบอบอุ่นละมุนละไม
ขอฝากไว้สักรวาว่าเอ๋ยว่าเอย.

น้ำ(จาก)ใจ ....วรรณศิลป์
อังคาร ๘ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๔

(สักวา โบราณเขียน สักรวา)

[webmaster]

ขอขอบคุณเพื่อนนักกลอนทุกท่านที่เข้ามาเล่นสักวาด้วยกัน
และขออภัยต่อความขุ่นข้องใดๆที่อาจจะเกิดขึ้น ไม่ว่ามากหรือน้อย
โดยเฉพาะ คุณ บ้านริมโขง (กระทู้ตอบที่ ๑๑) คุณ ดอกกระเจียว (กระทู้ตอบที่ ๔๙,๕๐)
ผมมิได้มีเจตนาเป็นอื่น นอกจากใคร่หวลระลึกถีงการเล่นสักวา
ของชมรมวรรณศิลป์ ธรรมศาสตร์ ในอดีต
ซึ่งเป็นลักษณะกระเซ้ากันเชิงยอวาทีระหว่างผู้เล่น เลยอยากจะจำลองการเล่นนั้นไว้
และโดยส่วนตัวก็มิได้ เดียดฉันท์กลอนรัก หรือประสงค์ให้เกิดการ “ฮั้ว” การชม เกิดขึ้นเลย
ขอได้รับคำขอโทษจากผมเป็นทางการ อีกครั้ง

ด้วยจิตคารวะ

พรายม่าน
สันทราย
๐๘.๐๓.๕๔


เพลงลา

สักวาเพลงพรากแว่วฝากแล้ว
เพริดพิณแพร้วผ่านพรมลมขลุ่ยผิว
เสียดสร้อยสาดบาดบิดเหมือนปลิดปลิว
ล่วงระลิ่วริ้วร่างบนรางเลือน
จำจากแล้วแก้วตาเวลานี้
กับวันรุ่งริบหรี่ ฤดีเฉือน
จะยาวนานกาลใดได้มาเยือน
หรือร้างเลือนเลื่อนรุดสุดหล้าเอย ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๐๘.๐๓.๕๔

จะไปพักใจที่ไหน  กลับมาก่อน.....

[อักษรารำพัน]

ขอขอบคุณเพื่อนนักกลอนทุกท่านที่เข้ามาเล่นสักวาด้วยกัน
และขออภัยต่อความขุ่นข้องใดๆที่อาจจะเกิดขึ้น ไม่ว่ามากหรือน้อย
โดยเฉพาะ คุณ บ้านริมโขง (กระทู้ตอบที่ ๑๑) คุณ ดอกกระเจียว (กระทู้ตอบที่ ๔๙,๕๐)
ผมมิได้มีเจตนาเป็นอื่น นอกจากใคร่หวลระลึกถีงการเล่นสักวา
ของชมรมวรรณศิลป์ ธรรมศาสตร์ ในอดีต
ซึ่งเป็นลักษณะกระเซ้ากันเชิงยอวาทีระหว่างผู้เล่น เลยอยากจะจำลองการเล่นนั้นไว้
และโดยส่วนตัวก็มิได้ เดียดฉันท์กลอนรัก หรือประสงค์ให้เกิดการ “ฮั้ว” การชม เกิดขึ้นเลย
ขอได้รับคำขอโทษจากผมเป็นทางการ อีกครั้ง

ด้วยจิตคารวะ

พรายม่าน
สันทราย
๐๘.๐๓.๕๔


เพลงลา

สักวาเพลงพรากแว่วฝากแล้ว
เพริดพิณแพร้วผ่านพรมลมขลุ่ยผิว
เสียดสร้อยสาดบาดบิดเหมือนปลิดปลิว
ล่วงระลิ่วริ้วร่างบนรางเลือน
จำจากแล้วแก้วตาเวลานี้
กับวันรุ่งริบหรี่ ฤดีเฉือน
จะยาวนานกาลใดได้มาเยือน
หรือร้างเลือนเลื่อนรุดสุดหล้าเอย ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๐๘.๐๓.๕๔



๐ สักวาทักทายน้องพรายม่าน
แอบนิยมชมกานท์มานานหลาย
เพียงงุนงงสงสัยใน"สันทราย"
ที่ตามท้าย"พรายม่าน"ยามผ่านตา

วานน้องด้วยช่วยแจงแถลงไข
"สันทราย"หรือ.คือ..."ใคร", "ที่ไหน"หนา
เห็นน้องนั้นบรรเลงบท"เพลงลา"
อยู่เถิดหนาอย่าจรบ้านกลอนฯเอย...ฯ

ข้อขุ่นข้องหมองใจที่เกิดขึ้น เป็นการกระเซ้าเย้าแหย่กันแบบพี่น้องเท่านั้นเอง
อย่าคิดมากไปเลยนะน้องนะ....ลุงเวปอุตส่าห์ออกตัวเองแล้วด้วย...   

อักษรารำพัน
แก่งเสี้ยน

[เมฆา...]

...สักรวา งดงาม ความอักษร
สำแดงกลอน เกลียวกลม ชมเฉิดฉัน
สนทนา ฮาเฮ เห่รำพัน
เกี่ยวก้อยกัน กอดเกื้อ เอื้ออารีย์

เยี่ยงพี่น้อง พ้องมิตร ลิขิตถ้อย
เรียบเรียงร้อย รอยสมัคร สมานศรี
น้อมนำคุณ ค่าคำ ค้ำพาที
เพื่อบ้านเรา หลังนี้ มีสุขเอย...



 
 


***เมฆา...***

[อักษรารำพัน]

 สักวาว่าหวาน สานคารม มาชมเพื่อน
ดุจเสมือน เรือนพัก ลักหลับเล่น
อภัยถ้อย สร้อยศัพท์ กับประเด็น
อ่านเพลินเมนท์ เป็นง่วง ห่วงหลับนอน

 พออ่านกลอน หลอนง่วง อีกช่วงแล้ว
เสียเด็กแนว แววใหม่ ทักทายอ้อน
จำตรงหลบ กลบที่หลับ ปรับที่นอน
ไป"ถอยหมอน"ก่อนอิง นอนพิงเอย
 

สักวา มะเขียบเด็ด ช่างเผ็ดร้อน
ให้”ถอยหมอน”ก่อนพิง หวังอิงอุ่น
แล้วว่าเหมือน เรือน”ลักหลับ”สำหรับคุณ
กลอนละมุน คุณห่วง ว่าง่วงนอน

คุณมะเขียบเฉียบคมคารมกล้า
ขอขมาถ้าผิดหวังเรายังอ่อน
โปรดปรานีช่วยชื้นำเรื่องคำกลอน
วานท่านสอนให้ศิษย์เนี้ยบมะเขียบเอย
 


๐ สักวามะเขียบช่างเฉียบแท้
มาเล่นแร่แปรคำทำเอาอึ้ง
เคยรู้จักทักทายสหายนึง
อยู่"ดอยหมึ๋ง"ถึงเขตประเทศลาว

ด้วยสงสัยในนามขอถามไถ่
ฤา จะใช่ไทยลื้อผู้อื้อฉาว
ชอบลักหลับจับXXสาวผมยาว
เป็นเรื่องราวฉาวโฉ่ใหญ่โตเอย

[ดาวระดา]

สักวาหน้าหม่นเพราะฝนทิ้ง
ปล่อยแล้งวิ่งชนเสียดละเอียดฝุ่น
วอนท่านแถนแดนสรวงจงถ่วงดุลย์
อย่าเคืองขุ่นหุนหัน....โลกบั่นทอน

ดินถูกแทรกแยกห่างด้วยร้างชุ่ม
ซ้ำไฟสุมรุมลามข้ามไม้ขอน
เหมือนฟ้าฝนจงใจไม่อาทร
แผ่นดินร้อนฟอนไฟไหม้ป่าเอย..

[บอม ซอง ดุ๊ก]

...สักรวา งดงาม ความอักษร
สำแดงกลอน เกลียวกลม ชมเฉิดฉัน
สนทนา ฮาเฮ เห่รำพัน
เกี่ยวก้อยกัน กอดเกื้อ เอื้ออารีย์

เยี่ยงพี่น้อง พ้องมิตร ลิขิตถ้อย
เรียบเรียงร้อย รอยสมัคร สมานศรี
น้อนนำคุณ ค่าคำ ค้ำพาที
เพื่อบ้านเรา หลังนี้ มีสุขเอย...



 
 


***เมฆา...***

กวีผู้หลากอารมณ์ คมกานท์ ท่านเมฆา


สักวา พาที ที่เรืองรุ่ง
ปานจรุง ปรุงกลิ่น ประทินเผย
ฤา ผสาน รสร่วม รวมลำเพย
ไยเล่าเอย หวานนัก จักถามดู

ท่านเมฆา วาที นี้สวยศิลป์
เมื่อยลยิล พิณกลอน อักษรหรู
คล้ายไสยขลัง หลั่งล้น มนต์พรั่งพรู
ให้เรืองคู่ โสตจิต เป็นนิจเอย

O

สักวา ครานี้ มีถามซัก
ถึงเกณฑ์หลัก นักกลั่น  ประพันธ์เผย
ฐานอารมณ์ คมสาน ที่ท่านเปรย
ท่านอิงเอ่ย จากใด ให้งามตา

ข้าน้อยนั้น สรรเส้น ดั่งเช่นท่าน
แต่เนื้อกานท์ จารด้อย ถ้อยกังขา
ไร้สำเนียง เสียงพ้อง คลึงคล้องตา
แถมเนื้อหา เก่าคร่ำ ซ้ำซากเอย

O

สักวา ข้าหนอ บ่กลอกกลิ้ง
มิใช่ลิง ชิงหลอก แย่งดอกเหมย
ทุกคำถาม มิแสร้ง มิแกล้งเชย
จึงขานเอ่ย เลยนั่น เช่นนั้นแล

ส่วนบทนี้ มีท้า พาท่านหลอน..(หึหึ)
แม้เรื่องกลอน อ่อนถ้อย ด้อยแยแส
แต่สาวสาว ขาวเด้ง เก่งเทคแคร์
ผมไม่แพ้ เรื่องป้อ...ข้อนี้เอย   

O

ขออนุญาตต่อกลอนท่านเมฆาครับ..บทสุดท้าย แซวๆเล่นครับ ยังนับถืออารมณ์กลอน สำนวนกลอนท่านเมฆา เช่นเดิมครับ แถวบ้านเรียก(เทพ)


 

ลามกแมนแดนอิสาน




     

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

จากใจ แด่คุณพรายม่าน

สักวาสันทรายคุณพรายม่าน
อย่าจากนานกาลเลื่อนเพื่อนคิดถึง
อยู่ห่างไกลหลายโยชน์โปรดคำนึง
รจน์ถ้อยซึ้งตรึงตรามาอ้อนวอน

บนลานกาพย์ตราบกานท์เหมือนบ้านพัก
มาพำนักหายเหนื่อยเมื่อยล้าก่อน
กระเซ้าหยอกหลอกเล่นเช่นบทกลอน
ดั่งเมื่อตอนก่อนนั้นประพันธ์กัน

ครั้งหนึ่งเรียนเพียรอ่านกานท์พรายม่าน
ที่สรรงานจารร้อยถ้อยคำฉันท์
ซึ้งทุกบาททุกบทรจน์ประพันธ์
จึงคิดกลั่นกรองเหตุเจตจำนง

หวังจะแต่งเป็นฉันท์ประพันธ์อ้อน
แต่ความเขลาเข้าซ่อนพาอ่อนหลง
ไม่เป็นไรดวงจิตคิดดำรง
ร้อยฉันท์ส่งอ้อนท่านพรายม่านเอย

 

สยามมณีฉันท์ ๘

ตะวันจะลับจะดับจะเลื่อน
ก็ยังมิเบือนมิเคลื่อนมิหมอง
ประดับระยับประคับประคอง
ระบายละออง ณ ท้องนภา

จะจากมล้างกะทางวิกฤต
คนึงสนิทก็หวิดจะพร่า
อุทัยรวีระพีประภา
บ่ส่องพนาวนาประไพ

จะหม่นจะหมองสิตรองสิตรึก
ลุคิดผนึกและนึกไสว
พิมานมนุษย์ก็สุด ณ ใจ
ฤคิดอะไรมิให้พะวง

จะพลัดจะพรากวิบากสหาย
ลุจิตมลายก็คล้ายจะหลง
มิเปรมมิปรีดิ์ฤดีมิคง
ก็ยังทนงประสงค์ทิวา

พอมั่วๆไปได้เท่านี้แหละครับ อย่าไปไหนเลยนะครับคุณพรายม่าน
อยู่บ้านหลังนี้สุขทั้งกายสุขทั้งใจครับ 

บัณฑิตเมืองสิงห์

[พรายม่าน]

สักวาลุงเว็บมาเก็บตก
บอกจะฝืนตื่นตระหนกไปถึงไหน
สักวาว่าครบก็จบไป
ขืนเปิดโรงโล่งไว้ก็ไฟเปลือง
เริ่มไหว้ครูกู้หลงลงด้วยจาก
ขืนถูลู่ถูลากเดี๋ยวซากเหลือง
ถึงวิกเปิด เปิดปิดติดเนืองเนือง
ก็ไร้เรืองเหลื่อมรุ้งลุงเว็บเอย ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๐๘.๐๓.๕๔

[พรายม่าน]

สักวาถ้าจะลืมก็ลืมนั่น
อักษรารำพันที่ฝันหา
พะนออยู่คู่วลีลักษณา
เคยตามงานนานมา ไม่กล้าเนียน
“สันทราย”ปลายชื่อ อำเภอใช้
อยู่เชียงใหม่ไกลกาญจน์บ้านแก่งเสี้ยน
อยากจะรู้กู้ศัพท์กลับมาเรียน
มาวนเวียนเขียนถักอักษราฯเอย ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๐๘.๐๓.๕๔

[ไม่รู้ใจ]

สักวา สายใย อยู่ไหนนี่
มาช่วยที ตอนนี้แย่ แก้คำขาน
อย่าได้ลี้ หนีเพลิน จนเกินนาน
ด้วยรักกานท์ งานกลอน จึงอ้อนมา
เป็นแรงอยู่ -สู้วิ่ง อย่างมิ่งมิตร
ช่วยประดิษฐ์ คิดถ้อย ร้อยภาษา
เป็นหลักพี่ ดีพ้น คนพึ่งพา
วอนพี่อย่า เยื่องย้าย สายใยเอย

ไม่รู้ใจ

ขอบคุณมิตรกลอนท่านหนึ่ง ที่มีน้ำใจดีงาม ช่วยแก้ไข ค่ะ

[ไพร พนาวัลย์]

สักวาใจหายพ่อ"พรายม่าน"
จะซมซานหลีกหนีไปที่ไหน?
คุณเป็นเพชรน้ำหนึ่งบ้านกลอนไทย
อย่าน้อยใจไปเลยเพียงเปรยคำ
การเขียนกลอนอ่อนหวานหรือซ่านซึ้ง
หรือบึ้งตึงโศกเศร้าหรือเอาขำ
อาจมีบ้างบางถ้อยค่อยทิ่มตำ
อาจถลำอาจไถลอภัยเอย

 

หลายผู้คนปนกันในบ้านหนึ่ง
ความลึกซึ้งตื้นตันความหวั่นไหว
ร้อยอารมณ์ศิลปินย่อมเป็นไป
อาจเล็กใหญ่สูงต่ำตามสกุล

การศึกษาอบรมบ่มนิสัย
อาจห่างไกลไม่เหมือนเพื่อนต่างรุ่น
เมื่ออยู่บ้านเดียวกันหมั่นเจือจุน
ดั่งสร้างบุญปางหลังยังพัวพัน
 


การเขียนบทสักวานั้นน่ารัก
ได้รู้จักจิตใจหทัยนั่น
นักเขียนกลอนรุ่นใหม่ฝึกไปพลัน
รุ่นพี่นั้นหยอกล้อเข้าคลอเคียง

พรายม่านเอ๋ยดีใจได้พบท่าน
แม้ลุงจะอยู่นานประสานเสียง
ขอจงอยู่ก่อนเถิดเปิดเผดียง
อยู่เป็นเยี่ยงอย่างงามทุกยาม เนอ

 

"ปรางค์  สามยอด"

ก็ไม่ค่อยได้เขียนบทสักวา อาจจะผิดๆพลาดๆ
ก็ขอให้ท่านผู้รู้ได้เมตตากระซิบให้แก้ไขด้วยเถิด
จะได้เป็นบทเรียนทำให้ถูกต้องดีงามต่อไป 

[ดิษฐา]

สักวาชวนชื่น ระรื่นนัก
เวียนมาพักทักทาย สหายใกล้
ทั้งคุ้นเคยเฉยบ้าง อย่างตั้งใจ
มวลกลิ่นไอให้หวนนำชวนมา

จึงยิ้มรับขับร่าย โยกย้ายขับ
บ้างยิ้มรับบ้างบึง ถลึงหน้า
เพียงเย้าหยอกดอกเจ้า เมาเวลา
ยิ้มสิหนา อย่าบึ้งอย่าตึงเอย

[บอม ซอง ดุ๊ก]

สักวาหน้าหม่นเพราะฝนทิ้ง
ปล่อยแล้งวิ่งชนเสียดละเอียดฝุ่น
วอนท่านแถนแดนสรวงจงถ่วงดุลย์
อย่าเคืองขุ่นหุนหัน....โลกบั่นทอน

ดินถูกแทรกแยกห่างด้วยร้างชุ่ม
ซ้ำไฟสุมรุมลามข้ามไม้ขอน
เหมือนฟ้าฝนจงใจไม่อาทร
แผ่นดินร้อนฟอนไฟไหม้ป่าเอย..

~โลกร้องฮือ ฮือ~


สักวา อาลัย ไอ้โลกข้า
ท่านมนุษย์ มนา อย่านิ่งเฉย
ผิดรู้ผิด คิดใหม่ ใช่ผ่านเลย
ทั้งเธอเอย ฉันคุณ ช่วยหนุนนำ

ถึงเวลา คราโลก โศกขษัย
ร้อนพ่วงไป ถึงคน วังวนช้ำ
ฟ้าดินเลื่อน เหมือนชน ร่วมผลกรรม
โลกยังค้ำ คนยืนค่า รักษาเอย

O

สักวา โลกหนุน คุณประโยชน์
ถึงคราวโทษ โกรธก้อง อย่าร้องเหวย
ก็มือเรา คู่นี้ ที่เฉยเมย
ที่ผลาญผืน ชื่นเชย เลยล่วงกาล

ภัยส่งทอด กอดกัน พรั่นพรึงทุกข์
มันข้นจุก ทุกที ที่ข่าวขาน
เห็นฟ้าผืน ชื่นจันทร์ ตะวันทาน
อาจมินาน ดอกหนอ โอ้พ่อเอย

O

สักวา ปลูกสวน มวลพฤกษา
ล้างปัญหา ฟ้าร้อน อ่อนระเหย
ล้างควันพิษ ปิดแอร์ก่อน นอนเสบย
โอ้แม่เอ๋ย สวยจริง สุดพริ้งพราว

ฤดูแย้ง แพร่งผลัด เด่นชัดขึ้น
เมฆทะมึน ฝนแน่ แต่มันหนาว
หนาวแปบเดียว เดี๋ยวร้อน ก่อนฝนกราว
ฝนทิ้งยาว ท่วมทุ่ง ยุ่งจริงเอย

O

สักวา ชะตาร้าย ทำนายล่วง
ชี้ถึงดวง โลกร้อน อย่านอนเฉย
เขาส่งผ่าน สาส์นเศร้า เล่าเปรยเปรย
เขาเปิดเผย เอ่ยมา ว่าสุดทน

สื่อเป็นภัย ไหวโลก โยกแผ่นหล้า
สื่อเป็นถา คลื่นโถม โหมหาดหน
สื่อเป็นเลือด เดือดดิ้น แทบสิ้นคน
สื่ออีกหน อาจร้าย สายแล้วเอย

O

ขออนุญาตต่อกลอนพี่ดาวครับ แนวรักษ์โลกเครียดๆผมชอบ อิอิ


บอมครับ
 

   
 

[พรายม่าน]

สักวากราบกรานขนานขนาง
ประนตผดุงลุงปรางค์ ปิติพิสัย
โปรดวางขุ่นวุ่นว้างหว่างฤทัย
ระเคืองได้มลายคลี่ ธุลีดิน
มีเพี้ยนพร่องหมองพร่ำกระทำผิด
ก็ล้วนมิตรจิตปันวรรณศิลป์
ใช้หนักแน่นแล่นไล้อภัยริน
ดั่งคำยินจินต์รุ่งลุงปรางค์เอย ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๐๘.๐๓.๕๔

[บอม ซอง ดุ๊ก]

โอ้..ใจเอ๋ย

สักวา ข้าหวัง ครั้งนอนว้าง
หรือความว่าง พรางว้า พาหวั่นไหว
หรือเพียงหวิว พริ้วหวาม ตามช่วงวัย
ตรึงตนไว้ ใจวุ่น หมุนลงกลอน

เห็นเขาอิง พิงโอบ อยากโฉบอุ้ม
คงชะอุ่ม ชุ่มอิ่ม พริ้มออดอ้อน
แต่ละอาย หน่ายอก ยกสะออน
ขอโอนอ่อน ซ่อนแอบ แบบหวังเอย

O

สักวา มาแว้ง แทงใจหวาด
เลยบังอาจ เปิดโอ่ โอ้รักเอ๋ย
พาลใจวุ่น ลุ้นวน คนบ้าเอ๊ย
กลัวเค้าเอ่ย เผยอิด คิดขว้างปา

สมใจแอบ แนบอิ่ม ปริ่มรักอ่ะ
แต่หวงว่ะ หึงโว้ย โอย..วุ่นว้า
กลัวใครอ้อน ป้อนเอ่อ เธอระอา
ห่างแค่วา พาหวาด หวั่นพลาดเอย

 
O

สักวา รักวุ่น หมุนชีวิต
ต้องเอื่อยอิด สิทธิ์อุ้ม ไม่คุ้มเอ๋ย
อยู่อ้างว้าง ร่างว้า ดีกว่าเว้ย
แต่ยากเอ่ย เปรยออก บอกยุพิน

วันนั้นเอี่ยว เคี่ยวอก ไปยกอ้อน
วันนี้วอน ขอว่าง ห่างถวิล
วันนั้นโอ้ โชว์อก พกให้อิน
วันนี้วิ่น สิ้นหวาด ขยาดเอย

O

สักวา ข้าหวัง นั่งเปลี่ยวว้าง
นั่นความว่าง ครางว้า พาหวั่นไหว
นั่นเพียงหวิว พริ้วหวาม ตามช่วงวัย
ปรามมันไว้ ใจวอก ล็อคหลายกลอน
 
เห็นเขาอิง พิงโอบ โฉบหมอนอุ้ม
ล้นชะอุ่ม ชุ่มอิ่ม ลิ้มจนอ่อน
เพิ่มละอาย หลายอัน หวั่นสะออน
กลัวมันอ้อน ร้อนอีก ต้องหลีกเอย

O


  โสนะหน้า กะลาหัวเจาะ

บอม ซอง ดุ๊ก

[ดาวระดา]

สักวาขอฝนรินหล่นพื้น
เบิกตาตื่นชื่นฉ่ำด้วยน้ำฝน
หรือเพราะสิ่งร้องขอ...หนอมีมนตร์
บันดาลดลฝนชุ่มหนอชุ่มชื้น

ชวนชมบานชานช่อบิดชิดฝนฉ่ำ
หมู่เมฆคล้ำดำคล้ายจะถ่ายผืน
จากแล้งร้อนผ่อนปรนเม็ดฝนคืน
ท่านแถนยื่นหยดฝนหล่นแล้วเอย

[ทอฝัน]

สักวาคืนใจใส่กลอนสด
ขับเคลื่อนพจน์วจีรี่ประสาน
หวังเจ้าของกระทู้ท่านรู้การ
ชื่อ"พรายม่าน"มายลหลังฝนริน

สะบัดดอกออกช่อละออสี
มวลมาลีคลี่บานทั่วฐานถิ่น
สายแห่งวันเวียนวนอยากยลยิน
ถ้อยลำนำแห่งศิลป์กวินเอย...

.................//ทอฝัน

[สมนึก นพ]

*สักวา ฝนมา น่าจะตก
กลับวนวก ตกไกล ที่ไหนหนอ
ทนร้อนรุ่ม กลุ้มใจ ยังไม่พอ
ตั้งตารอ ขอฟ้า คิดปรานี

เมฆทมึนดำ นำฝน ลอยบนฟ้า
ประมาณว่า มาให้ ชื่นใจนี่
ร้อนนอกกาย คลายได้ ในบางที
แต่ร้อนนี้ ที่ใจ ไม่หายเอย.

*สักวา ว่าต้อง ร้องเรียกแล้ว
จัดนางแมว แถวเคียง เรียงเฉลย
มีกลองยาว เจ้าเก่า เราคุ้นเคย
รีบมาเลย เฉยไป ไม่ทันการ

รำหน้ากลอง น้องนาง มาห่างหาย
คงเบื่อหน่าย คลายจาก ยากประสาน
เหมือนกับเห็น เด่นอยู่ คู่วันวาน
แต่ว่าผ่าน นานนั้น เหมือนฝันเอย.

*สักวา มารำ กลองนำร้อง
ให้ดังก้อง ฟ้องฟ้า อย่านิ่งเฉย
มีโปรยปราย สายฝน หล่นดังเคย
จะเกินเลย เชยไหม ขอไหม่นา

ด้วยหนึ่งนาง ห่างหาย หมายว่ารัก
ร่วมทายทัก พักใจ ไม่มาหา
อยากยินเสียง หนึ่งครั้ง หลังจากลา
ให้น้ำตา มาปน สายฝนเอย.
............................................

*สักวา สากะวัก ว่ารักอยู่
เพื่อให้รู้ คึงทิด คือคิดถึง
ใดคนกล้วย ด้วยคนไกล ใจคะนึง
เฝ้ารำพึง หม่ายไน่ ไม่หน่ายนา

ด้วยวันนี้ กิดยาพิน กินยาผิด
สมองบิด หงาไคนิด คิดไงหนา
ไกลจากจั่น กลั่นจากใจ ให้รู้มา
ขอแก้วตา พวยดู้ด พูดด้วยเอย.

ด.ช. นพ
0912100354

ปล. กลอนพาไป อย่าคิดมากเกินกว่าที่ผมคิด