คงไม่เพราะเสาะพร่ำคำสัมผัส
ไม่แต่เพียงเรียงสะบัด ตะบึงสวน
ฉันทลักษณ์หลักครบจบกระบวน
ก็ยังแคบแหบด้วน ไม่ดึงใด
แม้เชี่ยวคำช่ำคล้องหาช่องขัด
แม่นกระหวัดถนัดเว้นกระเวนไหว
ไม่ผิดคลองพ้องแคร่ไม่แพ้ใคร
แต่ก็ดาดขาดได้ ฤดีดล
ที่ลึกดิ่งทิ้งหลั่นฉันทลักษณ์
คือแนวคิดวิดผลัก วิจักษณ์ผล
กระทบคู่สู่ค่าอารมณ์คน
เปรียบประดนก่นได้จากตายดาน
คำสัมผัสมัดไขว้เพียงได้กฏ
คำขาดรสหมดล้ำเป็นคำด้าน*
สัมผัสใจ**ไร้ถ้อยแค่รอยจาร
จะเป็นงานขานที่กวีใด
ถ้าข่มขืนฝืนคำย้ำสัมผัส
อลังการผ่านดัดจัดมาใส่
ก็เป็นเพียงเรียงคำด้วยจำใจ
กลอนก็ไร้ได้ยินเสียงวิญญาณ
กลอนจะเพราะเพราะที่ใจใช่คำจด
จะหวานหยดมดไต่เพราะใจหวาน
จะติดซึ้งตรึงน้าวไปยาวนาน
ก็เพราะงานสานใส่ใจกวี
พรายม่าน
สันทราย
๒๐.๐๑.๕๔
*คำด้าน **สัมผัสใจ เป็นสำนวนของกวี เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์