ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[hort39]

คนเขียนกลอนสะท้อนคำนำมาฝาก
ถึงลำบากยากเย็นอยากเห็นหน้า
เปิดบ้านดูไม่เห็นเช่นก่อนมา
คงร้างลากันไปไม่เหมือนเคย

หรือว่าเขาหลงทางอยู่กลางป่า
หรือเพราะว่าซ่อนตัวกลัวเปิดเผย
หรือเบื่อหน้ากันแล้วแจวหนีเลย
หรือแอบเย้ยคนเหงาให้เศร้าใจ

[มหาซัง]

เพียงลำนำ คำกลอน มาอ้อนฝาก   
คิดถึงมาก จากมิตร คนชิดใกล้
ยามอ้างว้าง ว่างเปล่า เหงาเมื่อใด   
ยังมีใคร คนหนึ่ง คิดถึงเธอ

มหาซัง...ทักทายครับท่าน

[ฉันเอง]

กลอนเขียนคน..


คนเขียนกลอนมักย้อนเอาตอนจบ

เหมือนทำนบเริ่มแตกแบกน้ำไหล

แยกเป็นทางห่างเป็นสายละลายไป

จับทางได้ขึ้นทำนบต้นบทกลอน


กลอนเขียนคนหลากชีวิตมีหลายหลาก

แบ่งเป็นฉากบากเป็นตอนยากสุดถอน

เหมือนวังวนดูสับสนไม่แน่นอน

เพราะเป็นกลอนของชีวิตผิดแผกไป



ฉันเอง..

[ไม่รู้ใจ]

ขอเพียงแค่ มีเพื่อน เตือนคิดถึง
ให้คำนึง อยู่ใน ใจเสมอ
ฝากกลอนไว้ ตรงนี้ ที่เคยเจอ
รู้ว่าเธอ ไม่ทุกข์ ฉันสุขตาม

[ดาวระดา]

ตกเป็นทาสความเหงาเพราะเขาห่าง
เขียนกลอนอ้างวางสื่อนี่คือผล
กลอนเดียวดายร่ายบทรันทดทน
เผื่อสักคนยลแย้มมาแต้มมาน

ให้หายห่างร้างเหี่ยวความเดี่ยวโดด
เพื่อพ้นโทษสวรรค์หั่นประหาร
ได้ชูชัยชุ่มชื่นกว่าคืนวาน
เถอะตาหวานอ่านแล้ว......เข้าแถวเลย(เถอะตาหวานอ่านแล้วรีบแจวเลย....อิอิ)

[สมนึก นพ]

เคยภูมิใจ ครั้งหนึ่ง ซึ้งบทกลอน
ไร้คนสอน ตอนนั้น นั่นหัดเขียน
หาตัวอย่าง สัมผัส คัดมาเลียน
ก็วนเวียน หัวท้าย หลายวรรคตอน

เพียงควบกล้ำ คล้องจอง คำพ้องเสียง
นำมาเรียง เคียงไว้ ใช้สลอน
ได้ย่างก้าว เข้าใหม่ ในบ้านกลอน
เกิดจิตหลอน ประหม่า ทั้งกล้ากลัว

อ่านลำนำ มีไว้ ทั้งหลายนั้น
คือความฝัน ที่หวัง ฝังในหัว
ตั้งสติ ตริตรอง มองรอบตัว
จะดีชั่ว อย่างไร ได้เป็นกัน

บทแรกที่ เขียนเล่น เป็นกลอนเก้า
หลายท่านเข้า แนะนำ เกินคำฉันท์
ท้ายวรรคหนึ่ง วรรคสอง ต้องผูกพัน
เสียงสามัญ เสียงตรี มีที่วาง

กำลังใจ เริ่มดี มีครูสอน
หัดเขียนตอน ตีห้า เริ่มฟ้าสาง
คำสัมผัส หัดใหม่ ให้เลือนลาง
เวลาว่าง ช่วงนี้ ช่างดีจริง

บ้านกลอนไทย อาศัยด้วย ช่วยผมนะ
อย่าเพิ่งละ ผละไป ไม่สุงสิง
เป็นอาจารย์ สอนให้ ได้อ้างอิง
ยอมทุกสิ่ง อยากเรียน คนเขียนกลอน.

[ตะวันฉาย]

...คนเหว่ว้าผ่านมาร้อยพาเศร้า
หน้าจอเฝ้ารอท่าว่าอักษร
ต่างเวลาเหินห่างนำวางทอน
ใจแรมรอนอ้างว้างร้างอยู่เดียว

...มนต์ไม่ขลังดั่งเก่าเขามิปลื้ม
รักถูกลืมเหลือแต่ซากฝากใจเปลี่ยว
ร้อยคำพจน์บทเดิมใครเติมเทียว
บัดนี้เหลียวไม่เห็นหน้า...หรือว่าลืม...

[กริชอักษร]

แค่คิดถึงจึงมาหา ณ ที่เก่า
วันนี้เข้ามาบอกว่าข้าคิดถึง
ถ้าเธอว่างก็ออนบ้างสักครั้งนึง
จะได้รู้ว่ายังตรึงซึ้งเหมือนเดิม ^^

[hort39]

คนเขียนกลอนก่อนนั้นทุกวันเหงา
ดูว่างเปล่าไม่มีที่จุดเริ่ม
รอคำกลอนอ้อนกันหมั่นเพิ่มเติม
คงจะเสริมสัมพันธ์ให้มั่นยืน

เหนื่อยจากการงานมาหาเพื่อนพ้อง
มาเรียกร้องลำนำทำใจชื่น
ด้วยบทกลอนหวานหวานทุกวันคืน
ใครไหนอื่นจะสุขเท่าเราเขียนกลอน

[บ้านริมโขง]

คนเขียนกลอนก่อนนี้มีแต่อ่าน
คำกลอนกานท์งานอักษรอ่อนเหลือหลาย
อ่านจนกล้าออกมาบ้างอย่างอายอาย
สื่อความหมายก็ไม่เป็นเห็นแล้วงง

มันไม่ง่ายเหมือนปากว่าภาษาพูด
เขียนกลอนบูดกลอนเน่าเขลาประสงค์
บางครั้งท้อรอน้ำใจมิตรในวง
บางครั้งหลงรักครู..ผู้สอนกานท์.

บ้านริมโขง

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

คนเขียนกลอนอ่อนหวานใช่หวานซึ้ง
คนเขียนกลอนนั่งอึ้งปวดตึงไหล่
คนเขียนกลอนหงอยเหงาเศร้าหัวใจ
คนเขียนกลอนหวั่นไหวใครคนนั้น

คนเขียนกลอนออนไลน์ได้พักผ่อน
คนเขียนกลอนกานท์กรองมองสร้างสรรค์
คนเขียนกลอนมิอยากได้ใดรางวัล
คนเขียนกลอนเพียงฝันได้ไมตรี.

"Kanthita"

12 พ.ย. 2553

[กุลมาตา(singlemom99)]

คนเขียนกลอน  อักษรศิลป์  ไม่สิ้นไร้
แค่แต่งกลอน  เขียนไว้  ให้รู้จัก
ใช่จะหา  คู่ที่นี่   ไม่มีรัก
สุขที่ฝึก  อย่าทึกทัก  หักเพราะ "โน"


คนเขียนกลอน  อ้อนออเซาะ  เพราะคิดถึง
คนรักซึ่ง   อยู่ข้างนอก  ไม่หลอกโอ่
อย่าหนุนใคร  มาบังคับ  รับรักโว
อย่าเหมือนโอ  เคฉุน   ใส่สุนทร

[hort39]

เพราะภาระหน้าที่มีหลายหลาก
จึงลำบากผลักดันกลั่นอักษร
กายใจล้าคอยหาเวลานอน
หวังพักผ่อนเอาแรงเพื่อแข่งงาน

มิตรอักษรกลอนศิลป์ถิ่นสวรรค์
ร่วมสร้างสรรบทกวีที่แสนหวาน
ดังดอกไม้ไมตรีที่ผลิบาน
นานเท่านานสานสัมพันธ์มั่นมิคลาย..
 

[พรายม่าน]

  เขียนเพราะรัก เขียนเพราะจาก เขียนเพราะเกลียด
เขียนเพราะอยากคลายเครียด เขียนเพราะเหงา
เขียนเพราะซึ้ง เพราะไกล เพราะใจเบา
เขียนเพราะเศร้า ลึกล้ำ เพราะคำลา

 เขียนเพราะไคร่ ให้ใคร ได้รับรู้
เขียนเพราะอยู่ คนเดียว เพราะเปลี่ยวหา
เขียนเพราะครู ผู้หัด ที่ศรัทธา
เขียนเพราะมา หามิตร ด้วยจิตใจ 

[บอม ซอง ดุ๊ก]

กลอนของเธอ

หากคุณลึกซึ้ง....มีกลอนรำพึง.....ซึ่งเรามอบให้
หากคุณท้อใจ......มีฝันมากมาย.....เพื่อคุณเสมอ
หากคุณนั้นเศร้า....มีกลอนเหงาๆ.....แต่งไว้เพื่อเธอ
หากคุณพร่ำเพ้อ.....มีกานท์เสนอ.....บอกรักแทนใจ

จากเรา..คนเขียนกลอน

[ทอฝัน]

...คนเขียนกลอน...ออนไลน์...ระบายฝัน
หากยึดมั่น...แนวตน...บนอักษร
หวังอยู่เรียง...เคียงมิตร...ชิดคำกลอน
เพื่อนพี่สอน...สั่งสม...บ่มวิชา

...หลากลีลา...น่าชม...นิยมนัก
คือแรงผลัก...คนเพียร...จึงเวียนหา
เพียงหนึ่งวรรค...สรรถ้อย...ร้อยวาจา
คงคุณค่า...ล้ำยิ่ง...เหนือสิ่งใด

...ถอดหัวใจ...ใส่ลง...บรรจงแต่ง
ด้วยศัพท์แสง...พื้นพื้น...มายื่นให้
อาจเชยคำ...ทำพลาด...ประมาทไป
โปรดอภัย...คนยาก...อยากเขียนกลอน...

.............................//ทอฝัน

[ดอกกระเจียว]

ผจงลิขิตเรียงร้อยถ้อยอักษร
ไว้เป็นกลอนสะท้อนความยามหวั่นไหว
เป็นสาล์นสื่อลึกซึ้งตรึงทรวงใน
และทุกข์เศร้าเพียงใดใครรับรู้

เป็นศิลปะบวกศาสตร์ที่อาจเอื้อม
สมานเชื่อมความคิดให้เลิศหรู
เป็นคำกลอนที่ยอกย้อนไม่น่าดู
เป็นคุณครูแสนเซ่อซ่าไร้ค่าใด

แต่่ใจรักเมื่อเยาวัยยังเป็นเด็ก
อย่างงัดเหล็กเงยง้างหวังว่าไหว
เฝ้าฝึกหัดอักษรบทกลอนไทย
จวบวันนี้ผ่านไปหลายสิบปี

เคยใฝ่ฝันหวังพบประสพเพื่อน
ที่หมายเหมือนรักกลอนอักษรศรี
จนรู้จักแวดวงคนไอ-ที
เข้ากลุ่มกวีที่สถานในบ้านกลอน

ใจรักกลอนกลอนไม่รักก็ช่างเถิด
ทั้งไม่เลิศความหรูไร้ครูสอน
ศิลปะจากใจได้วิงวอน
ทุกบทตอนล้วนคุณค่า..มาจากใจ
คือศิลปะแห่งความจริงไม่นิ่งนอน
คือบทกลอนจากใจ..ด้วยดวงใจ

[กุลมาตา(singlemom99)]

<a href="http://www.youtube.com/v/sHQhAta4MUw&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/sHQhAta4MUw&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

คนเขียนกลอน  วอนไว้  ได้แค่เขียน
ไม่ลงเรียน  รักใด  ใช่หนุ่มสาว
กรุณา  อย่าฆ่า  มาทำคาว
เข็ดอื้อฉาว  เวบก่อน  ร้อนฆ่าฟัน


จึงต้องวอน  คนดี  คนนี้ไม่
ระวังไว้  คนดื้อ  ยื้อแย่งรั้น
คนไม่ให้  อาฆาต  มาดร้ายกัน
ไม่น่าขัน  น่ากลัว  ปากชั่วชัง