ทะเลกว้าง ห่างไกล ไม่เห็นฝั่ง
เรือน้อยยัง แล่นบึ่ง ถึงจุดหมาย
เราสองใน ลำนั้น ช่วยกันพาย
คอยคัดท้าย ชี้ทาง กลางสายธาร
มีเจ้าอยู่ ดูนำ ค้ำหัวเรือ
ในทุกเมื่อ ช่วยคิด จิตประสาน
ร่วมกันจ้ำ ร่วมกันพาย ใจเบิกบาน
เรือทะยาน ถึงฝั่ง ดังใจปอง
หรือเหตุใด น้ำได้ ไหลรั่วมา
เหลือเวลา ตักทิ้งไป ไม่หม่นหมอง
คนหนึ่งวิด อีกคนพาย ได้ประคอง
ยังคะนอง ร้องเพลงเย้า กระเซ้ากัน
ทะเลกว้าง ห่างไกล ในวันนี้
เรือเคยมี แม่ย่านาง นั่งหัวนั้น
กลับแปรเปลี่ยน ผันไป ไม่นานวัน
คือความฝัน เหลือฝาก กับซากเรือ
เฝ้าคัดท้าย ลอยลำ จ้ำไม่ไหว
มันลอยไป ไร้ทิศ ผิดใต้เหนือ
คลื่นซัดไส่ เฉไฉ ได้ทุกเมื่อ
ลมพัดเผื่อ ย้อนยอก ออกนอกทาง
สภาพเรือ ผุกร่อน ตอนเจ้าจาก
ได้ทิ้งฝาก รอยไว้ ไม่สะสาง
ไม่นานหนอ รอรับ วันอับปาง
พายเรือพลาง ปล่อยรั่วไหล ให้เต็มลำ
และบัดนี้ น้ำมากไง ได้ปริ่มขอบ
คือคำตอบ สนองมี ที่ชอกช้ำ
มันเพียบแปร้ สุดฝืน คลื่นกระหน่ำ
จึงพลิกคว่ำ จมร่าง กลางทะเล
หากวันใด เจ้าเห็นพาย เคยใช้สอย
ที่หลงลอย น้ำมา อย่าไขว่เขว
เพื่อบอกลา แล้วหนา อย่ารวนเร
ไม่ลังเล ยึดสุสาน ใต้ธารนอน.
