22 สิงหาคม 2010, 10:28:PM |
หนุ่ม นิยมไพร
|
|
« เมื่อ: 22 สิงหาคม 2010, 10:28:PM » |
ชุมชน
|
ดนตรีไทย มนต์เพลงที่ผมร่าย จับจิตคนฟัง สุรเสียงที่คงดัง กังวาล เวทมนต์ที่สุดขลัง เสียงดนตรีกาล ยังดังมิวายวาน ก้องไปไกลสุด
ขลุ่ยเพียงออ โอ้แว่วแว่ว เสียงไส ไหลกังวาน วิเวก วังเวงขาน ก้องพนา เสียงใด เสียงไม้ เสียงผืนป่า เสียงว่า แหบแห้ง แล้งชุ่มฉ่ำ เรียบง่าย ด้วยไม้ แล้วเจาะรู ดูดู๊ดู รูปทรง ช่างน่าขำ บ้องเล็กเล็ก ยาวยาว เป็นลำ บ้างสีดำ บ้างสีอ่อน ดูน่าเมิน แต่พอเสียง ใสใส ไหลกังวาน จากสิ่งที่ เราดู อย่างผิดเผิน จับใจ กินกัด กร่อนใจเกิน- ทานทน จากเมิน กลับชื่นชม เสน่ห์ไทย สิ่งใด มิเทียบเท่า เครื่องเป่า ง่ายคล้าย ของคลองถม แต่ฤทธิ์ เสียงสุด สะกดจม- สู่ภวังค์ แห่งเสียงสงัด ความวังเวง
ฆ้องวงใหญ่ เสียงโหน่งหน่าง ดังก้อง ออกไปไกล โลหะใหญ่ เรียงราย ในหวายสวย ไม้ทั้งคู่ ดูแล้ว ใจระทวย อ่อนอวย กับเสียงก้อง ฆ้องวงใหญ่ ทั้งหนืดหนับ หน่อดโหน่ง ก้องกังวาล เพลงขับขาน บรรเลง สิ่งใด คนฟัง ก็ต้องหลง เคลิ้มใน เสียงใส ก้องกังวาล ฆ้องวงเสียงโหน่งหน่าง ดังก้อง ออกไปไกล โลหะใหญ่ เรียงราย ในหวายสวย ไม้ทั้งคู่ ดูแล้ว ใจระทวย อ่อนอวย กับเสียงก้อง ฆ้องวงใหญ่
หนุ่ม นิยมไพร
ปัจฉิมลิขิต ยังไม่จบนะครับ จะมาเพิ่มเติมเรื่อยๆ
|
อุดมการณ์ ปรัชญา พงพนา และศิลปะ คือ โลก
|
|
|
02 กันยายน 2010, 10:55:AM |
เพรางาย
ผู้ดูแลบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 553
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,312
ทุกคำถามจะนำมาซึ่งคำตอบ
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 02 กันยายน 2010, 10:55:AM » |
ชุมชน
|
ขยับไม้เขย่าข้อสะเดาะเสียง แล้วเรียบเรียงทำนองครรลองหมู่ ให้เขายึดเดินเพลงบรรเลงรู้ ไม่หลงสู่ห้องพลาดเพราะมั่นใจ
เสียงทุ้มทุ้มอุ้มวงส่งนุ่มหนัก จำนงรักใหลหลงฆ้องวงใหญ่ เรื่องจังหวะมอบฉิ่งเขาคุมไป ทำนองหลักเพลงไทยต้องให้เรา
ระนาดเอกนำไปจะไวช้า ระนาดทุ้มขัดขาหน้า หลังเขา ขลุ่ยเพียงออพ้อโหยโรยเสียงเคล้า จะเข้เย้าทั้งแข็ง-อ่อน สั่ง-อ้อนวง
มีกลองเร่งจังหวะจึงสนุก มีด้วงรุกอู้รับจับสีส่ง มีโหม่ง-กรับประคองจ้องรอลง ยึดหลักคงสมดุลสุนทรีย์
*** แบบว่า ฆ้องวงใหญ่เป็นเครื่องดนตรีที่ชอบมากพอดี เลยขอแจมค่ะ
|
คนที่กำลังไล่ตามความฝัน ท่ามกลางความผกผันของเวลา
|
|
|
02 กันยายน 2010, 11:44:AM |
|
|
02 กันยายน 2010, 02:59:PM |
ดาวระดา
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 02 กันยายน 2010, 02:59:PM » |
ชุมชน
|
ดนตรีศาสตร์ชาติไทยอันไพเราะ นุ่มเสนาะเพราะสนองครรลองฐาน เสียงขลุ่ยครวญชวนฟังดังกังวาน ผสมพรมผสานสราญยิน
เป่าขลุ่ยคลายใต้ตาลตระหง่านต้น สื่อเป็นมนตร์ดลใครให้ถวิล กล่อมทุ่งทองหนองบึงทั่วถึงดิน ทุกชีวินยินโล่งจรรโลงใจ
ปล. ขออภัยครับไม่มีความรู้เรื่องดนตรีเลย สงสัยได้บุญมาเป็นคนเสพมากกว่าครับ
|
|
|
|
02 กันยายน 2010, 04:31:PM |
|
|
02 กันยายน 2010, 05:22:PM |
ปรางทิพย์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 355
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 429
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 02 กันยายน 2010, 05:22:PM » |
ชุมชน
|
ปี่พาทย์เหิมเริ่มรับสดับขาน คีตกานต์สานเสียงสำเนียงใส ระนาดเอกเฉกเฟื่องเมลืองไกล แผ่วพลิ้วไหวไล้โลมประโคมตี
ฉาบฉิ่งกรับขับกลองฆ้องเสนาะ ดังไพเราะเหมาะหมายเครื่องสายสี เสียงสะล้อซอโทนตะโพนพี เกิดดนตรีปรีดาพาเรืองรอง
ขลุ่ยเคล้าพิณจินต์กานท์ประสานเสียง โปงลางเรียงเคียงขิมบุริมสอง จะเข้แคนแทนเทิดเกิดทำนอง ร่วมขับร้องผองเราเผ่าไผท
|
|
|
|
03 กันยายน 2010, 11:03:AM |
ยามพระอาทิตย์อัสดง
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 03 กันยายน 2010, 11:03:AM » |
ชุมชน
|
ขลุ่ยเลานี้....คือเพื่อนแท้....แม้เสียงเพี้ยน ไม่เคยเปลื่ยน....มานั่งเป่า....เฝ้าร่ำหา ใต้ต้นไทร....ส่งเสียงรัก....หนักออกมา เสียงขลุ่ยแทน....ให้รู้ว่า....ความในใจ
เป่าเสียงขลุ่ย....ออกมา....จนหมาหอน (บรูว์วววววว......) คนเป่าเมา....ก็ต้องถอน....ดื่มเหล้าใหญ่ ก็นั่งเป่า....ทั้งคืนค่ำ....ย้ำหัวใจ นั่นอะไร....สาวเขวี้ยงจาน....พานลงมา
พระอาทิตย์อัสดง
|
|
|
|
03 กันยายน 2010, 11:38:AM |
ทอฝัน
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 03 กันยายน 2010, 11:38:AM » |
ชุมชน
|
<object style="height: 344px; width: 425px"><param name="movie" value=" ...ลาวดวงเดือน...เพลงเดียว...เอี่ยวตลอด ระนาดสอด...แทรกโดด...โปรดหนักหนา บรรเลงรื่น...ชื่นจิต...ติดวิญญาณ์ สมคุณค่า...เครื่องต้น...ดนตรีไทย .....................//ทอฝัน
|
|
|
|
03 กันยายน 2010, 01:11:PM |
|
|
04 กันยายน 2010, 05:22:AM |
ไพร พนาวัลย์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 2083
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 3,422
นักร้อง
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 04 กันยายน 2010, 05:22:AM » |
ชุมชน
|
อังกะลุงกรุ๊งกรุ่งปรุงผสาน ทั้งอ่อนหวานนุ่มนวลชวนลุ่มหลง เพลงไทยเดิมเสริมสร้างทางเดินดง นวลอนงค์บรรเลงเปล่งประกาย
เพลงเขมรไทรโยกยิ่งโศกซ้ำ สุดระกำตามนางที่ห่างหาย อัศวะลีลาพาพริ้งพราย แสนเสียดายจากนางดั่งครางครวญ
ปรางค์ สามยอด
แบบว่าฟังอังกะลุงครั้งใด คิดถึงใครคนหนึ่งจัง
|
|
|
|
|