สวยสุดสูง

...เธอสวยสรรดังจันทร์เพ็งเปล่งเวหา
ดูผุดผาดหยาดแต่ฟ้ากระยาหงัน
ทั้งปากแก้มคิ้วคางสะอางครัน
เก็บไปฝันหวั่นไหวให้อาวรณ์

...ยามเธอยิ้มพริ้มพราวดาวสลัว
โอษฐ์แย้มยั่วเย้ยหยันดั่งคันศร
เนตรชะม้ายมายเมียงเพียงจันทร
กลีบบัวซ้อนละอ่อนเอื้อนวลเนื้อนาง

...สองลักยิ้มพริ้มเพริดงามเฉิดฉาย
จริตรายชายจนมักหม่นหมาง
หรือเธอสืบพงศ์เผ่าเหล่าสุรางค์
ประทับร่างนางฟ้าที่ข้าคอย

...เธอสวยใสใครเปรียบเทียบเสมอ
หลงรักเธอเพ้อไห้ใจละห้อย
ได้แต่มองเฝ้าปองนุชเกรงหลุดลอย
ศักดิ์พี่น้อยยังล่วงหมายดวงเดือน

	ผู้เขียน	หัวข้อ: สวยสุดสูง (อ่าน 1944 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้