ฤดูหนาว หนาวใจ ไร้คนกอด
สองแขนสอด ประกบ ให้หายหนาว
หนาวครั้งใด ใจสั่น เป็นครั้งคราว
ไร้ร่างสาว แอบอิง ผิงแทนไฟ
ฤดูร้อน ร้อนใจ ไร้คนคู่
ยิ่งมองดู คู่อื่น อยากร้องไห้
เขามีคู่ แล้วฉัน นั้นคู่ใคร
ดูๆไป ไร้สาว มาเมตตา
ฤดูฝน เปียกปอน ยามต้องฝน
น้ำตาหล่น ไหนร่ม ที่ตามหา
เธอคือร่ม ของฉัน ยังไม่มา
เปียกกายา เมื่อฝน ตกรดใจ
ฤดูไหน ฉันก็เหงา เศร้าไปหมด
ต้องนอนขด เดียวดาย ในห้องใหญ่
ฤดูร้อน ฤดูฝน ก็ผ่านไป
ฤดูหนาว มาใหม่ ก็ไม่มีเธอ
อันที่ว่าไปเมื่อกี้ก็คงใช่
ฤดูไหนก็ดูเศร้าไปหมด
เหมือนกับว่าตัวเราต้องรันทด
ทั่วไปหมดทั้งร่างใจร่างกายา
ยิ่งฤดูผ่านไปเร็วฉันยิ่งเศร้า
ฉันขุดเกาความรักทุกเวลา
จนฤดูทุกอย่างจะต้องมา
เป็นวาจาศักดิ์ของทุกคำ
โพลล์
